KΡΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ///Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ///από τον Νεόφυτο Παναγιώτου

Κάποτε είδα ένα όνειρο που δε μπορώ ποτέ να ξεχάσω και ξανάρχεται έντονο στη μνήμη μου κάθε τόσο. Έτσι ξεκινάει η παράσταση και πράγματι αυτό το όνειρο θα επανέρχεται κάθε τόσο στην μνήμη μου μετά από όλο αυτό τον καταιγισμό από αλήθειες! Μια ειλικρινής κατάθεση ψυχής από έναν από τους μεγαλύτερους συγγραφείς της γενιάς του, που πιστεύω αν μπορούσε να μιλήσει σήμερα για το έργο του αυτά θα έλεγε, αυτή η παράσταση είναι όλα τα αποφθέγματα του μαζεμένα, μια ειλικρινής κατάθεση ψυχής από την γυναίκα που οραματίστηκε αυτή την κατάθεση και δεν έπεσε έξω στην επιλογή της, σε κανένα τομέα. Έργο απόλυτης συνοχής και ταύτισης.

H επιλογή του χώρου μια μαγική αλήθεια, όπως λέει και η ηρωίδα του Μπλάνς δε θέλω αλήθεια, μαγεία θέλω. Δε λέω την αλήθεια, λέω αυτό που θα έπρεπε να είναι η αλήθεια. Ω ναι, η μαγεία είναι πολύτιμη στη ζωή. Γι’ αυτό κι εγώ πάντα περιμένω αυτό το μαγικά υπέροχο να συμβεί και συνέβηκε, ένας διαφορετικός χώρος απόλυτα δεμένος με τα όσα έλεγε ο performer και ακούγαμε οι περίπου 30 θεατές. Επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι αρχικά φοβήθηκα ακόμα και για την επιλογή του performer για ένα τόσο απαιτητικό έργο αλλά και εκεί έπεσα έξω, μια ευχάριστη έκπληξη πρέπει να προσθέσω, κάπου εκεί καταλαβαίνεις την μαγεία της σκηνοθέτιδος αλλά και το όραμα που έχουν μερικοί άνθρωποι για την τέχνη που υπηρετούν.

Η Χρύσα Καψούλη υπηρετεί αυτή την τέχνη περισσότερο από 30 χρόνια αλλά παραμένει παιδί όταν ακούει την καλή κριτική, χαίρεται από μέσα της, για την επιλογή του έργου και των συντελεστών της, ίσως εκεί βρίσκεται και η ταύτιση της με τον Tennessee Williams για την δύσκολη αυτή δουλειά της ιδέας/σύλληψης/σκηνοθεσίας αλλά και δραματουργικής επεξεργασίας και φυσικά πάντα δίπλα της πιστή και πάντα πρόθυμη η Ζωή Μαντά, ένα εξαίρετο πλάσμα που λατρεύει να εκπλήσσει τους πάντες με τα όσα μπορεί να κάνει ταυτόχρονα. Τα λόγια για την Χρύσα είναι λίγα ότι και να πω, το έγραψε το 2000 ένας εξαίρετος τραγουδοποιός κυρά, προσκυνώ την αρχοντιά σου!

Ο performer Σπύρος Βάρελης κατάφερε με την καθοδήγηση της Χρύσας να κρατήσει το κοινό για το σύνολο της παράστασης, αν και όταν ξεκίνησε αρχικά τον τρόμαζε το μέγεθος του κειμένου, όπως μου εξομολογήθηκε αρχικά… κακώς αν με ρωτάτε, επάξια αξίζει τα μπράβο του κοινού και την εμπιστοσύνη της σκηνοθέτιδος. Σπύρο συνέχισε να είσαι ο εαυτός σου σε παρακαλώ.

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω και την Μαρία Φρουδαράκη ως την προσωποποίηση-φάντασμα της Μπλάνς που μας παρέσυρε αλλά και την Χριστίνα Ασημακοπούλουγια την βελούδινη φωνή της που μαγεύει τον ακροατή. Για ακόμα 7 παραστάσεις στο Dybbuk Club Privé (Πατριάρχου Ιωακείμ 37, Κολωνάκι). Μην την χάσετε… και μην ξεχάσετε μπείτε στον χώρο περιμένοντας να ακούσετε μόνο αλήθειες, αλλιώς μην μπείτε στον κόπο!

Ο ΕΠΙΣΚΕΠΤΗΣ

ΜΙΑ ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ ΤΟΥ TENNESSEE WILLIAMS ΣΕ Α’ ΠΡΟΣΩΠΟ

Το οριστικό δεν τολμάμε να το πούμε κακό, γιατί είμαστε αναγκασμένοι να ζήσουμε κάποτε μαζί του. Όσο για το Άγνωστο, το ξένο... ας έρθει, ίσως είναι καλύτερο από το γνωστό, το οικείο που τόσο συχνά πληγώνει…

Εγώ σας ευχαριστώ... Καλή παράσταση…