μνημόσυνα
Γράφουμε ποιήματα,
βότσαλα μνήμης ρίχνουμε
στο σιωπηλό βυθό
του χρόνου
*****
ΜΗ ΠΡΟΣΥΝΕΝΟΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ
Κάθεται στην άκρη του κάβου.
Ρίχνει ,κατά διαστήματα,στη θάλασσα
συλλαβές σιωπής.
Τα ψάρια τις διεκδικούν,
τις γεύονται.
Κανένα δεν αγκιστρώνεται.
*****
ΠΟΙΗΤΙΚΟΝ ΑΙΤΙΟΝ
Η λευκή σελίδα με περιπαίζει
κάτω από το αμήχανο βλέμμα μου,
έτσι καθώς ακινητώ με το μολύβι στο χέρι,
ως ενεστώς,παρακείμενος μέλλοντος αορίστου.
Πάνω στη φράση που, μόλις,έγραψα
βηματίζει μια μύγα.
Μια μύγα που δεν αναγνωρίζει τη λέξη της,
παρ΄ότι δύο φορές την περπάτησε ήδη.
Η μύγα δεν ξέρει πως συμμετέχει στο ποίημα!
Προς τί,λοιπόν,τούτο το τέχνημα;
Δεν θα με σώσει και πάλι ο Λόγος!
Σε λίγο θα μείνουμε δίχως αίτιον.
Κι ετούτος ο Αύγουστος που φεύγει καυτός
κι εκείνος ο Σεπτέμβρης που φτάνει δροσάτος,
με των ημερών μας το αίμα εκτρέφονται
άλλωστε...
*****
ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΙΙΙ
Αλλάζουνε δραματικά οι καιροί.
Εκείνο που ήταν φλόγα πριν
έμεινε τώρα ένα ξερό φυτίλι.
Κείνοι που βγήκαν στο προσκήνιο
με την ορμή της Αντιγόνης,
έγιναν απολογητές του Κρέοντα.
*****
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Από τη στιγμή
που τον κυρίευσε η απογοήτευση
πέρασε την υπόλοιπη ζωή του
σε χρόνο υπερσυντέλικο.
*****
Η ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ ΤΗΣ
Άπ ΄το καδρόνι που΄δενε την κούνια ο πατέρας της
έδεσε την τριχιά η κοπέλα και κρεμάστηκε.
*****
ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Όποιος δε γδάρθηκε στο λάρυγγα
από το ρέκασμα του χωρισμού
δεν ξέρει τ΄είν αγάπη.
*****
SOFTWARE
Στη μαυροκόκκινη ,περιστρεφόμενη,καρέκλα
αγκυρωμένος,τέσσερις ώρες και συνομιλώ
με μία έγχρωμη οθόνη,VGA.
Όταν ,με το καλό,τελειώνω
με το spreadsheet μου,
πληκτρολογώ στον επεξεργαστή κειμένου:
... η κοπελιά είναι μικρή
και δεν της παν΄τα μαύρα,
θαλασσάκι μου
και,φέρε το πουλάκι μου...
Δίνοντας enter ξεχύνεται,
μέσα από τ΄ανοιχτά Windows,
ένα ποτάμι θάλασσα που θέλει να με πνίξει.
..........................................................
Αχ,το PC μου ,το PC μου!
Έχει το δίσκο του πολύ σκληρό.
Ποτέ δεν θ΄αποκτήσει συναισθήματα.
Γράφουμε ποιήματα,
βότσαλα μνήμης ρίχνουμε
στο σιωπηλό βυθό
του χρόνου
*****
ΜΗ ΠΡΟΣΥΝΕΝΟΗΜΕΝΗ ΣΥΝΕΡΓΕΙΑ
Κάθεται στην άκρη του κάβου.
Ρίχνει ,κατά διαστήματα,στη θάλασσα
συλλαβές σιωπής.
Τα ψάρια τις διεκδικούν,
τις γεύονται.
Κανένα δεν αγκιστρώνεται.
*****
ΠΟΙΗΤΙΚΟΝ ΑΙΤΙΟΝ
Η λευκή σελίδα με περιπαίζει
κάτω από το αμήχανο βλέμμα μου,
έτσι καθώς ακινητώ με το μολύβι στο χέρι,
ως ενεστώς,παρακείμενος μέλλοντος αορίστου.
Πάνω στη φράση που, μόλις,έγραψα
βηματίζει μια μύγα.
Μια μύγα που δεν αναγνωρίζει τη λέξη της,
παρ΄ότι δύο φορές την περπάτησε ήδη.
Η μύγα δεν ξέρει πως συμμετέχει στο ποίημα!
Προς τί,λοιπόν,τούτο το τέχνημα;
Δεν θα με σώσει και πάλι ο Λόγος!
Σε λίγο θα μείνουμε δίχως αίτιον.
Κι ετούτος ο Αύγουστος που φεύγει καυτός
κι εκείνος ο Σεπτέμβρης που φτάνει δροσάτος,
με των ημερών μας το αίμα εκτρέφονται
άλλωστε...
*****
ΤΩΝ ΠΑΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ ΙΙΙ
Αλλάζουνε δραματικά οι καιροί.
Εκείνο που ήταν φλόγα πριν
έμεινε τώρα ένα ξερό φυτίλι.
Κείνοι που βγήκαν στο προσκήνιο
με την ορμή της Αντιγόνης,
έγιναν απολογητές του Κρέοντα.
*****
ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΝΗΣΗ
Από τη στιγμή
που τον κυρίευσε η απογοήτευση
πέρασε την υπόλοιπη ζωή του
σε χρόνο υπερσυντέλικο.
*****
Η ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΗ ΚΑΙ Η ΚΟΥΝΙΑ ΤΗΣ
Άπ ΄το καδρόνι που΄δενε την κούνια ο πατέρας της
έδεσε την τριχιά η κοπέλα και κρεμάστηκε.
*****
ΜΙΚΡΗ ΔΙΑΤΡΙΒΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Όποιος δε γδάρθηκε στο λάρυγγα
από το ρέκασμα του χωρισμού
δεν ξέρει τ΄είν αγάπη.
*****
SOFTWARE
Στη μαυροκόκκινη ,περιστρεφόμενη,καρέκλα
αγκυρωμένος,τέσσερις ώρες και συνομιλώ
με μία έγχρωμη οθόνη,VGA.
Όταν ,με το καλό,τελειώνω
με το spreadsheet μου,
πληκτρολογώ στον επεξεργαστή κειμένου:
... η κοπελιά είναι μικρή
και δεν της παν΄τα μαύρα,
θαλασσάκι μου
και,φέρε το πουλάκι μου...
Δίνοντας enter ξεχύνεται,
μέσα από τ΄ανοιχτά Windows,
ένα ποτάμι θάλασσα που θέλει να με πνίξει.
..........................................................
Αχ,το PC μου ,το PC μου!
Έχει το δίσκο του πολύ σκληρό.
Ποτέ δεν θ΄αποκτήσει συναισθήματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου