Τίποτε δεν μου θυμίζει ούτε
εσένα, ούτε άνεμο
Σκουριά...........φοβούνται
τον τέτανο
Τουαλέτες.......φοβούνται
κάποια ηπατίτιδα
Συνουσία........φοβούνται
μη την συνηθίσουν.
Τίποτε δεν μου θυμίζει ούτε
εσένα, ούτε άνεμο
Αγάπη ...........πολύς
φόβος στο άκουσμά της
Τιμωρία.........πολύς
χρόνος αναμονής μέχρι να έρθει
Ερεθισμοί......πολύς αγώνας
για να κοιμηθείς μετα, το βράδυ.
Έφυγα-
Δεν βλέπω πια τόσο καθαρά,
αλλα μυρίζω καλύτερα τις
συνθέσεις εδώ.
Καθαρά ακούω και
γυναικείους ήχους :
‘’ Σαν τσαμπιά πολλά
παράξενα φρούτα’’
Είχαμε και στην πατρίδα,
τέτοια.
‘’Που με έχουν πάει;
Είμαι στη Νέα Ορλεάνη,
νομίζω.
Μιλούν ελληνικά όλοι, μα
δεν μετράει αυτό-
Γαλλική συνοικία, ελληνικά
λόγια, εδώ έχει και φοβερή υγρασία’’
Θα φυσήξει εδω, απότομα....
τυφώνας
Ελπίζω και για τους δυο μας
:
Να παίρνονται ξαφνικά όλοι
ερεθισμένοι στις τουαλέττες
Λέγοντας άγνωστοι μεταξύ
τους ‘’αγάπη μου’’
Απέξω μικρά κορίτσια με
κοτσιδάκια να σκοτώνουν,
όσους έδωσαν το πρωί
ελεημοσύνη
Όταν σκουριάσουν στο
υπογάστριο να μη φοβούνται κάτι,
νάναι περήφανοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου