NIKOΣ ΚΥΡΙΑΚΙΔΗΣ / CARMENSITA

Μύρισε τη νύχτα....
όλα μέσα ήταν τακτοποιημένα.
Η υστερική της σχέση με την καθαριότητα
έφερνε απολυμαντικές παραισθήσεις-
Συχνά έβγαινε ν΄αναπνέψει.
Πέρασαν τόσα χρόνια και τίποτε δεν άλλαξε χρώμα.
Μικρή κρυβόταν πίσω από έρωτες για την αναμονή
Ύστερα ήρθαν τα χαρτιά : Προσθέσεις-αφαιρέσεις
Τα πρωινά πήγαινε να την κλέψουν
Τα βράδυα απλά να ξεκουραστεί.
‘’Όταν πεθάνω σκεφτόταν, θα γίνει χαμός-
μια τεράστια χλιδάτη κηδεία με δαπάνες της ενορίας’’
Αυτή θα λένε,
ερέθισε πολλούς μικρή
και έγινε κοινωνική μετά.
Ένα τρενάκι του τρόμου η ζωή της
δηλαδή ταπεινή.
Η νύχτα θαρρείς κουράστηκε να τη βλέπει:
Τόση επανάληψη τόσος αυτοοίκτος
και όλα αυτά σ΄ ένα προκλητικό σκοτάδι.
‘’Θα ήταν καλά να εμφανιστεί ένας πιτσιρίκος ξαναμένος
και ένας γοητευτικός μεσήλικας με όμορφη φωνή-
να φτιάξω ένα ερωτικό πάζλ.
Να με κλαίνε κι εραστές εξόν από γείτονες
Να φορώ μέχρι τέλος και πάλι προκλητικά εσώρουχα
Να κρατάω στα σταυρωμένα χέρια μαζί με την οργή, γεύσεις
Να με ξαναβρίσει και καμία κυρία
.....ίσως και να με έχουν απολύσει πριν μάθουν πως πέθανα’’