FERNANDO PESSOA /ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 [μετάφραση Αθανάσιος Τσακνάκης]



  <Όλα αξίζουν τον κόπο,εάν η ψυχή δεν είναι μικρή>


***


ΧΡΥΣΩΝΕ Ο ΉΛΙΟΣ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ ΣΟΥ ΚΕΦΑΛΗ


Χρύσωνε ο ήλιος την ξανθή σου κεφαλή.
Είσαι νεκρή και είμαι ζωντανός.
Ακόμα,ωστόσο,υπάρχει κόσμος και αυγή.

***


ΤΟ ΤΕΙΧΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΒΥΣΣΟΣ ΓΙΑ ΜΕΝΑ

Το τείχος είναι η άβυσσος για μένα,
το είναι μου δεν έχει μέγεθος κανένα.


*** 




ΛΙΓΟ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ




Λίγο με νοιάζει.
Αλλά τί με νοιάζει λίγο;
Δεν το γνωρίζω:
και με νοιάζει λίγο.




*** 




KOIMAMAI.EΠΙΣΤΡΕΦΩ Η ΠΕΡΙΜΕΝΩ;



Kοιμάμαι.Επιστρέφω ή περιμένω;
Δεν ξέρω.Άλλος έχει διεισδύσει
μεταξύ αυτού που είμαι
και αυτού που επιθυμώ,
μεταξύ αυτού που είμαι
και αυτού που ήμουν εγώ.

***


ΛΕΝΕ;

Λένε;
Ξεχνούν.
Δεν λένε;
Έλεγαν.
Πράττουν;
Mοιραίο.
Δεν πράττουν;
Oμοίως.

Γιατί να ελπίζεις;
Tα πάντα είναι όνειρο.



***


Ο ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΕΙ ΨΗΛΑ

Ο άνεμος εκεί ψηλά ,στα αιθέρια,
την μοναξιά μου  έρχεται κι αυξάνει,
παράπονα δεν κάνω σε κανέναν,
παράπονα αυτός πρέπει να κάνει.

Ήχος αφηρημένος,απροσμέτρητος,
από του φευγαλέο του κόσμου τέλος,
το νόημά του γίνεταο βαθύ,

κι εντός του μού μιλά όλο το ανύπαρκτο:
πως η αρετή δεν είναι μια ασπίδα
και πως καλύτερη αρετή είναι η σιωπή.


*** 




Ο ΈΡΩΤΑΣ ΚΑΤΕΧΕΙ ΤΗΝ ΟΥΣΙΑ




Ό έρωτας κατέχει την ουσία
κι είναι απλό συμβάν η συνουσία,
παρόμοιο ή με διαφορές.

Ο άνθρωπος δεν είναι ένα ζώο,
είναι  μια σάρκα που έχει ευφυία,
κι ας ασθενεί και αυτή κάποιες φορές.


***