notationes /// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ -ΧΕΙΜΩΝΑΣ 2015 //// ΠΑΝΟΣ ΝΙΑΒΗΣ,

 

 

 

 Υπάρχει πολύ ξενιτιά στην ψυχή μου και καταλαγιάζει επειδή Υπάρχεις

Πορεύομαι νύχτες σκοτεινές στις κυκλοτερές γαίες του μυαλού μου
κρατώντας την υπόμνηση : το «να ξέρεις» είναι ανεκτίμητος πλούτος
αυτός δεν ξοδεύεται, δεν σπαταλιέται και τοκίζεται για πάντα .
Είναι αυτός τελικά που με συμφιλιώνει με το τυφλό έρεβος
απαλύνοντας την οδυνηρή επικράτεια του απόλυτου σκότους
εκεί που η μέθη του βίου βουλιάζει στη σκόνη της αφάνειας
και η νύχτα ψυχορραγεί στη φενάκη πεπλανημένων λέξεων.

Ρέουν ο χρόνος και το εκκρεμές του προς την οριστική εξορία
και τα χρώματα καταφεύγουν αλλοιωμένα σε σκιές που ψηλαφιούνται
καταδικάζεται ανεπίστροφη η εικασία θεϊκών αναπαύσεων .
Φωτίζει αχνά η φλόγα των κεριών το μέλλον και την αμηχανία της νοσταλγίας
βυθίζοντας όλα τα διωγμένα στις παρυφές αξημέρωτων πρωινών
ή στις αμέτρητες εκδοχές που καταχωνιάζει ο Θεός τα μυστικά του.

Συνδαυλίζω τη φωτιά και συμφιλιώνω τη λήθη με ονόματα παλιών φίλων
αλλάζω τη φορά των πραγμάτων και υπάρχω στην ύπαρξη σου Αλκμήνη .
Μια νεράιδα χαϊδεύει στον ουρανό την άκρη του ανίκητου Ηλίου .
Άνοιξε το παράθυρο ,ξημερώνει, ακούω τα πουλιά να καταργούνε την Νύχτα
η τραγική ομίχλη εκτοπίζεται σαν στίχος ποιητικός σε κιτρινισμένες σελίδες.
Ανταμώνει η δίψα με την αυγή βαθιά μέσα στο αίμα και πορεύεται βέβαιη .
Υπάρχει πολύ ξενιτιά στην ψυχή μου και καταλαγιάζει επειδή Υπάρχεις Αλκμήνη…