ΒΑΛΗ ΤΣΙΡΩΝΗ /// ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Κολάζ : Aσημίνα  Ξηρογιάννη

Κατοικώ μες τις λεπίδες των κυπαρισσιών
Ετσι είπα, να θερίσω λέξεις…
Δεν μπορώ να ραγίσω το πέλαγο
Γεμίζω μόνο με επιείκεια το εύθραυστο…
Ο άνεμος κροταλίζει αναπνέοντας
Μασουλώντας τα κύματα στις χάλκινες ακτές..
Ιδού η ναρκωμένη παρησσία της ύπαρξης
Αποστεωμένη θάλασσα
Πλαγιάζει σε ένα αμπάρι νωθρότητας
Σαν λόγχη…
Θα ξεντυθεί τα στοιβαγμένα χαλίκια η μέρα
Σταθήκαμε τυχεροί
δεν υπάρχουν ανάκατες θάλασσες
υπογραμμισμένες αισθήσεις κυμάτων κομπιάζουν..
Αμοίραστες λεχώνες υπερβάσεων οι σκέψεις
ανελέητα απορημένοι παφλασμοί μεσα στις φούχτες μας..
Κι η βροχή σιγανη
με ρόδα όνειρα
νανούρισμα-καληνυχτα..


********


Αλητεύει η παλάμη στους καθρέφτες της πόλης…
Τι βαθιά η χειραψία της ησυχίας…
Ομίχλη στην πόλη οι άνθρωποι
γενναία σμήνη ακροάσεων στο τρύπιο φλασκί της αντοχής..
Στον αφαλό των δρόμων
εισιτήρια με αποτυπώματα χαμένων φίλων
φουσκώνουν τη ζύμη από τις ανάσες των πάρκων..
Μες το προζύμι των διαβάσεων
χαραγμένοι οι έρωτες
διαγράφουν οριζόντια τους δρόμους
τις διαχωριστικές των λεωφόρων καταργώντας..
Με υψωμένες ελπίδες ,στις αστραπές των τραμ
στα δρομολόγια των επιφάσεων
σε κάθε οδό
φαρδιές ομπρέλες οι λεμονιές
ανελέητα τσουλούφια ειλικρίνειας
χαράζουν συνοικίες περιφράσεων..
Και μια παρέα καθισμένη στους ήχους
στην έξοδο των γεμάτων λυγμούς δειλινών
στεγνώνει τους δράκους της πόλης ..
Αναλυτικά περιφέροντας τη ζωή
παράλληλα στα σχηματισμένα ηφαίστεια των λαμπτήρων
λιάζεται ο όρθρος της μέρας…
Χορτάτοι οδυρμοί τα σώματα
μες τα κελύφη των συνάξεων στις αγορές…
Στο μποτιλιάρισματων ονομάτων
μια αθώωση μουσκεμένη μες την πόλη…
Εκείνο το «ενοικιάζεται» στους ήχους…

******