Πετούν το Θέατρο έξω απ΄τα Σχολεία /// της Ασημίνας Ξηρογιάννη

                                       

 Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να μπει-επιτέλους -το θέατρο στα σχολεία με υπουργική απόφαση.Είναι ο δεύτερος χρόνος που υπάρχει για τα καλά στην πρωινή ζώνη των περισσότερων Δημοτικών Σχολείων ως υποχρεωτικό/βασικό μάθημα.Μάλιστα ,το Υπουργείο εξέδωσε και μοίρασε στους μαθητές ένα βιβλίο για το θέατρο ,που προοριζόταν να διδαχτεί στην Ε΄και την ΣΤ΄δημοτικού!Πριν γίνει αυτό,το μάθημα υπήρχε μόνο σε κάποια Ολοήμερα Δημοτικά για λίγες ώρες ,ώς μάθημα επιλογής.Παράλληλα διδασκόταν στα μουσικά Σχολεία,στα καλλιτεχνικά σχολεία, και στο Γενικό Λύκειο[με το βιβλίο
Στοιχεία Θεατρολογίας].
Η πλήρης εισαγωγή του στο Δημοτικό ήταν ένα μεγάλο βήμα και όλοι περιμέναμε να έχει όμορφη εξέλιξη.Το υπουργείο Παιδείας είχε δηλώσει πως είναι απαράδεχτο να λείπει το Θέατρο από την βασική εκπαίδευση της χώρας που το γέννησε.Επίσης,το 2008 προκήρυξε και ΑΣΕΠ ,διόρισε και περίπου 70 μόνιμους θεατρολόγους,προσέλαβε ένα σωρό αναπληρωτές[πλήρους και μειωμένου ωραρίου] στα δημοτικά σχολεία της χώρας.Και όλοι είπαμε <Κατάλαβαν εν τέλει οι ιθύνοντες!Άργησαν αλλά κατάλαβαν.Ποτέ δεν είναι αργά!Και ....αμήν!!!>
Και ξαφνικά...ήρθαν τα πάνω κάτω.Το Υπουργείο με νέα υπουργική απόφαση λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος (αβίαστα και ελαφρά τη καρδία...πάντα) εκπαραθυρώνει το Θέατρο από την εκπαίδευση.Kαι αν υπάρχει,λέει,θεατρική δραστηριότητα στο σχολείο,θα την εκτελούν οι παντός καιρού δάσκαλοι(τους ρώτησαν κι αυτούς;;;;;;)Και οι δάσκαλοι τί σχέση έχουν;Μήπως έχουν όρεξη κι αυτοί να τρέχουν σε πρόσθετα επιμορφωτικά σεμινάρια;Aλλωστε γιατί να το κάνουν;(O καθένας στο είδος του....)
Τα παιδιά αγαπούν το μάθημα του θεάτρου!Αυτό λέει η δεκάχρονη εμπειρία μου στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση όπου εργάζομαι ως θεατρολόγος.Είναι ένα μάθημα ευχάριστο,όμορφο,δημιουργικό,ένα μάθημα αλλιώτικο από τα άλλα.Ενα μάθημα που εξάπτει τη φαντασία τους,πλάθει την ψυχούλα τους και το σπουδαιότερο τα γεμίζει χαρά,τα κάνει ευτυχισμένα.Αλίμονο αν τους το στερήσουμε!Δεν εχουμε αυτό το διακίωμα.Όπως και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να ''κλέψει ''ξαφνικά από τους διδάσκοντες θεατρολόγους την δουλειά τους.Θα μου πεις...μέσα σε καιρούς κρίσης και γενικής κατάρρευσης,ποιός θα σκεφτει το θέατρο;(για θέατρο θα μιλάμε τώρα;;;)Είναι και αυτό ένα σύνηθες θύμα ....Θυσιάζεται κι αυτό στο βωμό της αμυαλιάς,της διαφθοράς,της κακοδιαχείρισης του δημόσιου χρήματος,της απληστίας,του συμφέροντος των εκάστοτε κυβερνώντων που τα ισοπέδωσαν ,τα διέλυσαν όλα χωρίς τύψη, χωρις κανένα αίσθημα ευθύνης ,χωρίς αιδώ.Για τους λίγους πληρώνουν οι πολλοί.Για τους λίγους φτάσαμε ως εδώ(όχι ότι και μεις είμαστε άμοιροι ευθυνών που τους εδραιώσαμε με τις αλλεπάλληλες ενθαρρυντικές ψήφους και τώρα δεν μπορούμε να τους ξαποστείλλουμε.)Και είμαστε καταδικασμένοι να ζούμε σε ένα κράτος που μας εχθρεύεται,σε μια Πολιτεία που δεν είναι διώλου φιλική προς τους πολίτες.
Συμπέρασμα:Να πού κατέληξε η Ελλάδα!Aυτοί είμαστε τελικά.Ν΄απαξιώνουμε τις τέχνες και τον πολιτισμό(σαν απολίτιστα κτήνη),αφού πρώτα έχουμε ξεπουλήσει τους εαυτούς μας και τη χώρα μας.


ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Θεατρολόγος-Συγγραφέας