ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΕΙΒΑΔΑΣ

Σε σχέση με τίποτα


Απλά γέλα
Όταν θα κλάψεις θα είναι αργά

Τα τσιγάρα νοστιμίζουν γράφοντας
Μη γράφοντας

Εδώ σε κάποιο χαρτί
Πιο πέρα

Είναι κάποια πράγματα που σημαίνουν
Σε σένα

Αοριστίες που μπάζουν

Λες και το καλό είναι ένα μαλακό ρούχο
Με μπατίκ ινδονησίας

Οι άνθρωποι γονατίζουν σαν άνθρωποι
Και τρέχουν όπως στα όνειρα

Γελάω τραντάζομαι γιατί είμαι μόνος
Σε σχέση με τίποτα.


"Κέφια" (Από ταξιδιωτικό σημειωματάριο)

Ταξιδεύοντας με το Beni Ansar
έχω στο νου μου πράγματα
που ταξιδεύουν
πιο εύκολα από μένα
είμαι κόκαλο και ζωγραφίζω
φράσεις πάνω στο κατάστρωμα
συνεχίζω σκίζω
πάμε λέω
αυτά τα πλοία είναι και κάτι
άλλο σαν
καταφέρνουν να χωρέσουν
μια σκέψη που κάνω
πως κάνω
(την ίδια στιγμή:)
μια μικρούλα σουλουπώνει
το σουτιέν της
από μέσα η σβούρα του στήθους της
και πιο μέσα ένας
καθεδρικός του ονείρου
μας σπρώχνουν
στο Μαρόκο
πορεία με κρανίο ανάποδα
με τραβάει ένας γλάρος
από το μανίκι
αυτό δεν θα γίνει
πιστευτό από κανέναν
όλα από κάπου βγήκαν
του άλλου
του παράλλου
και μόνο που το σκέφτεσαι
το χαλάς
άνθρωπέ μου.



Σ’ ΑΓΑΠΩ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

Σ’ αγαπώ στις περιφέρειές σου το σκοτάδι
Σ’ αγαπώ μαντρότοιχος του νεκροταφείου του Μονπαρνάς
Σ’ αγαπώ μεγάλη Τετάρτη νηστικός και χαμένος

Θα περπατήσω μέχρι την άλλη άκρη των λέξεων
Σ’ αγαπώ

Στη φοινικιά που φύτρωσε μέσα στο κοχύλι
Σ’ αγαπώ

Είμαι το μαύρο τρένο στο Μπερσύ κάθε ξημέρωμα
Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ πλεξούδα της νύχτας της αγκαλιάς
Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ σημαίνει ή ακολουθώ ή αφήνω
Σ’ αγαπώ

Σ’ αγαπώ στους λοβούς των αυτιών σου κάτι

Σ’ αγαπώ είσαι Σ’ αγαπώ

Βραδινή φούρια στο Μπελβίλ
Σ’ αγαπώ
Εκεί άρχισα να ζω αυτό το ποίημα του αποχωρισμού

Σ’ αγαπώ είμαι εγώ.



Abattoir

Καμιά φορά αρπάζεις τα μάτια μου

σαν άγρια φρούτα από τα δέντρα

που για μας καρποφόρησαν σε στίβους σκιερούς·

ανάβω ετούτο το τσιγάρο

και φυσάω κάμποσο απ’ τον καπνό της ποίησης.

Δεν με περιμένει κανείς

παρά μόνο το μολύβι.

Η ρουτίνα είναι μια μορφή αγιοσύνης

μα όχι για όλους.




ΕΙΜΑΙ ΠΛΑΙ Σ΄ΑΥΤΟΝ ΠΟΥ ΓΡΑΦΕΙ


Είμαι πλάι σ’ αυτόν που γράφει


Δεν γράφω

Παρουσιάζομαι μέσα από

Παρατάξεις εκφράσεων κινήσεων

Δοκιμών.


Απ’ όπου κι αν περάσει

Θα το πιάσω το ποίημα –


Οι παρατηρήσεις μου

Πάνε κι έρχονται

Δεν χρειάζονται παρατηρήσεις


Το κλίμα ξάφνου

Μας απέρριψε


Ένα minor blues –


Είμαι πλάι σ’ αυτόν που γράφει,

Έχει τα δικά μου χέρια.





ΟΚ

Μέσα μου είναι του ποιητή
Και ξέρεις καλά ότι μισώ το γράψιμο
Αλλά μ’ αρέσει η ποίηση.
Μέσα μου είσαι εσύ
Και κατά πως φαίνεται κι εσύ.
Κάποτε ίσως χρειαστεί να επιλέξω
Το αγαπημένο μου ζώο.
Κι αυτό μέσα μου είναι
Του ποιητή.


Egot
Το δουλεμπόριο των αναγνωστών είναι η απόδειξη
Της ποίησης.




ΠΡΙΝ ΑΠ΄ΤΑ ΓΕΛΙΑ

Ο πόνος εκεί.

Η νύχτα απογίνεται καμιά φορά

Βρωμιά μέσα στα νύχια του εφιάλτη.


Αποτελείσαι από μοναξιά.

Τα παίζεις όλα για όλα.

Είναι ακόμα πιο αργά.


Τέτοια πράγματα έλεγα.


Τώρα πρώτη Μαρτίου γελάω

Με το ποίημα που γράφω.

Και δεν λέω τίποτα.


Σκαλιά πάνω σε πόδια

Ράγες πάνω σε τρένα.

Η ερχόμενη σύναξη των αμφιβολιών

Σ’ εκείνο το καφενείο στο Μονπαρνάς.


Τι θέλω και ταλανίζω.

Ο πόνος είναι το κράτημα

Πριν απ’ τα γέλια.