ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΠΕΚΑΣ-ΕΝΑ ΑΦΗΓΗΜΑ

Ο Άλφα, ο Γάμα και η Πράσινη Ανάπτυξη
[του Βαγγέλη Μπέκα]

Για το Acidart.gr, 3/9/2010


Εμπνευσμένο από τα σημερινά γενέθλια του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού Κινήματος.



Μασαχουσέτη 1973

Κι ενώ η Ελλάδα βρισκόταν στο γύψο και οι φοιτητές της πόλης των Αθηνών ετοιμάζονταν για καταλήψεις και πορείες που φιλοδοξούσαν να ρίξουν τη χούντα, κάπου πολύ μακριά, στις ΗΠΑ, δυο έλληνες φοιτητές το είχαν ρίξει στη φούντα. Συγκάτοικοι και φίλοι, ο Άλφα και ο Γάμα είχανε κλειστεί στο δωμάτιο τους στη φοιτητική εστία, είχαν βάλει Jefferson Airplane στη διαπασών και είχαν ανάψει τον ναργιλέ στουμπωμένο με Mexican Haze.

Φύσα ρούφα τράβα τόνε και πάει λέγοντας για ώρες πολλές, μέχρις ότου οι δύο φίλοι τα είδαν κωλυόμενα. Τότε λοιπόν ο ένας από τους δυο, ο Γάμα με τη μαλλούρα και τα μούσια, ο τσίφτης, ο γκομενιάρης και καραμπουζουκλής, πετάχτηκε πάνω και φώναξε:

«Το 'χω φιλάρα, το 'χω...»

«Τι πράγμα έχεις βρε Γάμα και δεν μας δίνεις;»

«Το όραμα για την Ελλάδα».

«Σώπα καλέ; Το πιστεύεις ότι κι εγώ το ψάχνω από προχτές και δεν λέω να το βρω;»

«Σε πρόλαβα, μάγκα, σε πρόλαβα. Μέσα σε μια στιγμή τ’ όραμα καρφώθηκε στη σκέψη μου, απίστευτο, έπαθα ταμπλά!».

«Για πες, για πες...»

«Μια μέρα θα γίνω πρωθυπουργός!»

«Σιγά μην γίνεις και ο Ιησούς Χριστός».

«Βρε άκου που σου λέω, αφού το είδα σε όραμα».

Τα πήρε στην κράνα ο Άλφα γιατί αισθανόταν ότι κατά κάποιον τρόπο του είχε κλέψει το όνειρο ζωής ο Γάμα, δαγκώθηκε όμως και είπε:

«Αλήθεια είδες όραμα για την πονεμένη πατρίδα;»

«Είδα όραμα για την Ελλάδα του μέλλοντός μας. Μου πέρασε σαν κεραυνός απ’ την γκλάβα μου. Πώς πέρασε ο μεγάλος πειρασμός από τη σκέψη του Ιησού στο βιβλίο του Καζαντζάκη. Κάπως έτσι και βάλε».

«Σεμνά...»

«Και ταπεινά. Άσε αυτό το όραμα για κανέναν ξενέρωτο. Άκου το δικό μου, να σου φύγει η γκλάβα. Δώσε λίγο τον ναργιλέ, μονοφαγά. Έτσι μπράβο... Ααααχιο! Άκου τώρα το μεγαλειώδες όραμα, ΤΟ ΜΕΓΑΛΕΙΩΔΕΣ ΟΡΑΜΑ! Όλη η Ελλάδα είναι καταπράσινη. Ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά παντού, σε σπίτια, πάρκα και πλατείες... Οι αγρότες σπέρνουν ινδική κάνναβη ελεύθερα, ολόκληρη η Ελλάδα όλο φουντιές. Η χώρα χρωστάει σε όλες τις τράπεζες του κόσμου, αλλά το αγιασμένο ελληνικό χώμα κάνει την ανατροπή. Η παραγωγή κάνναβης είναι τόσο πλούσια, τόσο ψυχεδελική, τόσο μεγάλη, ώστε καλύπτει σχεδόν όλη την ζήτηση της Ευρώπης. Το κράτος φορολογεί και διακινεί, οι Ευρωπαίοι μας εκλιπαρούν για πράγμα πρώτης ποιότητος, οι εξαγωγές φουντώνουν, οι πολίτες φουμάρουν, χαμογελούν, το οικονομικό πρόβλημα λύνεται, οι δανειστές μας είναι ευχαριστημένοι, όλοι είναι ευχαριστημένοι. Μια Ελλάδα όλο φουντιές, χαμογελαστούς πολίτες, ανεμογεννήτριες και φωτοβολταϊκά. Μια Ελλάδα Καταπράσινη... Μια μέρα θα γίνω πρωθυπουργός και θα φέρω την Πράσινη Ανάπτυξη».

Θύμωσε ο Άλφα που τον πρόφτασε ο Γάμα και είδε το όραμα για την πολυαγαπημένη πατρίδα. Προσπάθησε να το δει κι ο ίδιος σε γαλάζια απόχρωση, αλλά όσο κι αν προσπάθησε, ότι κι αν πήρε για να βοηθήσει τη φαντασία του, τζίφος. Η ψυχή του μαύρισε από το πολύ μαύρο και καταράστηκε τον Γάμα με όλη τη δύναμη της σκοτεινής ψυχής του.

Το ίδιο βράδυ κίνησε για την έρημο. Εκεί βρήκε μια γριά ινδιάνα και της ζήτησε χρησμό.

«Θα γίνει πράξη το όραμα του Γάμα;» ρώτησε.

Κι εκείνη, μια ερυθρόδερμη Πυθία στολισμένη με φτερά αετού που καθόταν πάνω σε τρίποδα, του ’πε κάτι μπερδεμένα λόγια:

«Όταν η Πράσινη Ανάπτυξη θα έρθει στην Ελλάδα θα τσούξει το κωλαράκι του τσολιά. Θα γινόταν αλλιώς. Αλλά κάποιος φίλος του Γάμα τον καταράστηκε. Και η κατάρα από φίλο πάντα πιάνει...»




ΥΓ. Εννοείται φυσικά πως κανένα από τα πρόσωπα της ιστορίας δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με την πραγματικότητα. Το υπογραμμίζω. Πλάσματα της φαντασίας που ταλαιπωρούν τους πεζογράφους...