ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Κάπου διάβασα ότι είστε υποψήφια για βραβείο του Περιοδικού ΔΙΑΒΑΖΩ για την κατηγορία Ποίηση
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ:Υποθέτω, πρέπει να θεωρηθεί επίτευγμα η αναφορά του ονόματός μου στη λίστα – εφόσον μέχρι στιγμής δεν έχει καταφέρει να φτάσει ούτε σε βερμούδα λιστ... Καλό είναι που αναφέρεται, έστω ως «φόντο». Χμ, δεν πρέπει να παραπονιέμαι. Πήρα κι εγώ στη διάρκεια της πορείας μου κάποια διάκριση – και μάλλον είμαι ο μόνος συγγραφέας που έχει λάβει τέτοια: Πρόκειται για τον Χρυσό Δίσκο του 2009 για το σιντί «Λάχανα και Χάχανα»!
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Φαίνεται ότι το παιδικό βιβλίο ανθίζει στη χώρα μας....
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ: Στο παιδικό βιβλίο θαρρώ πως υπάρχει πλέον υπερπροσφορά – το παιδί είναι ο τελευταίος μεγάλος καταναλωτής – και τα εν λόγω βιβλία γίνονται όλο και πιο καλαίσθητα και ελκυστικά ως αντικείμενα. Πάντως δεν είμαι αρμόδια να μιλήσω για το τι ακριβώς γίνεται, γιατί, όπως είπαμε, εγώ γράφω βιβλία «δήθεν» για παιδιά – άρα, είμαι και σ’ αυτόν τον τομέα εκτός κυκλωμάτων. (Τώρα όμως, επιτέλους, ανήκω κι εγώ σε κάποιο κύκλωμα: στο άϋλο – και γι αυτό πιο «πνευματικό» του διαδικτύου!)
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Τα άμεσα σχέδιά σας....
ΠΑΥΛΙΝΑ ΠΑΜΠΟΥΔΗ: Ετοιμάζω ένα νέο ποιητικό βιβλίο (ακόμα είναι σε χαώδη κατάσταση, αλλά, γνωρίζω πλέον καλά πως κάποια στιγμή θα οργανωθεί ως εκ θαύματος το χάος), ένα βιβλίο με πεζά, που έχει τον τίτλο «Τα 102 μυθιστορήματα» (σοβαρολογώ: πρόκειται για «μυθιστορήματα» μπονζάι – κι έχω ολοκληρώσει μέχρι στιγμής μόνο τα 26), ένα μεγάλο μυθιστόρημα με τίτλο «Το χεράκι στον ιστό» (το παιδεύω 5 χρόνια) και ένα νέο σιντί για το Νηπιαγωγείο – πάλι με μουσική του Τάσου Ιωαννίδη – που θα κυκλοφορήσει τον Σεπτέμβρη. (Με τον ίδιο συνθέτη ετοιμάζουμε κι ένα «παιδικό» μιούζικαλ.) Επίσης, ετοιμάζω και την επόμενή μου έκθεση ζωγραφικής (αναζητώντας τον χαμένο χρόνο).