Αγαπητοί αναγνώστες,
ξεκινώ το άρθρο μου με μια διευκρίνιση-αιτιολόγηση.Για ποιόν λόγο έβαλα το νούμερο 2 στον τίτλο.Γιατί ακριβώς έχω χρησιμοποιήσει πάλι τον ίδιο τίτλο σε άλλο άρθρο που έχει δημοσιευθεί και σε αυτό το blog και που αναφέρεται στο θέατρο στο σχολείο.
Θέατρο και σχολείο λοιπόν.Σχολείο και θέατρο.Δύο έννοιες που <πρέπει> να είναι αλληλένδετες ,με την έννοια ότι <πρέπει> το θέατρο-επιτέλους!-να μπει σε όλες τις βσθμίδες της εκπαίδευσης.Το ΠΡΕΠΕΙ εδώ μεταφράζεται ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.
Δεν νοείται αυτό να απουσιάζει από μια χώρα που στην ουσία γέννησε το δράμα,από μια χώρα με τόσο σπουδαία θεατρική παράδοση .Υπάρχει στην Πρωτοβάθμια μόνο ,στα ΟΛΟΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.Εμείς οι θεατρολόγοι που διδάσκουμε το μάθημα της θεατρικής Αγωγής ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τα διάφορα προβλήματα ,αλλά και την απαξίωση του εν λόγω αντικειμένου και αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε και προσδοκούμε για ολοκληρωτική εισαγωγή του θεάτρου στην Εκπαίδευση,κανονικά, ως βασικό μάθημα και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι εκπαιδευτικοί στη Δευτεροβάθμια που προσπαθούν να κρατήσουν την φλόγα του Θεάτρου ζωντανή και να το καθιερώσουν στις νεανικές συνειδήσεις.Γιατί τα παιδιά χρειάζονται το θέατρο ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων καθώς και μέσο για συνεργασία με ομάδες.Γίνομαι πιο συγκεκεριμένη.ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ:
Γυμνάσιο Φιλοθέης-ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΙΟΥ 2010.Αποδέχτηκα την σχετική πρόσκληση για την παρακολούθηση μιας μαθητικής σχολικής παράστασης με τίτλο ΛΩΞΑΝΔΡΑ.Επρόκειτο για ελεύθερη θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος της Μαρίας Ιορδανίδου.Παράσταση -αφιέρωμα στις Αλησμόνητες Πατρίδες.Συμμετείχε και η χορωδία του Γυμνασίου Φιλοθέης.Υπήρξε και έκθεση ζωγραφικής και τεχνολογίας με έργα μαθητών.Ολα αυτά τα όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα σε μια εποχή γεμάτη ασχήμιες και ανισορροπίες.Μου ζητήθηκε κριτική.Οχι,δεν θα κάνω κριτική,γιατί εδώ κριτική δεν χωράει.Χωράει μόνο ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην υπεύθυνη φιλόλογο ,την σπουδαία κυρία Παπακωνσταντίνου με την σιδηρά θέληση,ένα μπράβο στα παιδιά που συμμετείχαν ,στο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και σε όλους όσους στήριξαν με κέφι και μεράκι αυτήν την προσπάθεια.
Το έχουμε πει επανειλημμένα -και σε συνέδρια και σε άρθρα και παντού-δεν αναζητούμε ολοκληρωμένους ηθοποιούς στο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ,ούτε αναζητούμε το τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα.Το ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ είναι το εξής:Nα απελευθερώσουν οι μαθητές τα εκφραστικά τους μέσα,να μάθουν να συνεργάζονται με άλλα παιδιά σε μικρές ή μεγάλες ομάδες,να εξασκούν την φαντασία και να αναπτύσσουν την δημιουργικότητά τους,συμμετέχοντας σε ατομικούς ή ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς,πολλές φορές στα πλαίσια του θεατρικού παιχνιδιού , και ερχόμενοι σε
επαφή με κλασικά ή σύγχρονα κείμενα.Οπότε ναι!Η παράσταση των παιδιών της Φιλοθέης είχε κάποια προβλήματα,αμηχανίες και παραλείψεις,ήταν μια καθαρά ερασιτεχνική παράσταση.Ομως,αυτό δεν έχει σημασία για τους λόγους που προανέφερα.Το θέατρο είναι μια συλλογική διαδικασία.Χρειάζεται η συμμετοχή πολλών για την πραγματοποίηση μιας θεατρικής παράστασης.Πέρα από το ταλέντο και τη γνώση ,χρειάζεται σεμνότητα,κατανόηση,προσφορά,ομαδικότητα,αλληλεγγύη,προσήλωση και αφοσίωση στον κοινό στόχο.Και τα παιδιά της Φιλοθέης και οι δάσκαλοί τους φαίνεται ότι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ!
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
ξεκινώ το άρθρο μου με μια διευκρίνιση-αιτιολόγηση.Για ποιόν λόγο έβαλα το νούμερο 2 στον τίτλο.Γιατί ακριβώς έχω χρησιμοποιήσει πάλι τον ίδιο τίτλο σε άλλο άρθρο που έχει δημοσιευθεί και σε αυτό το blog και που αναφέρεται στο θέατρο στο σχολείο.
Θέατρο και σχολείο λοιπόν.Σχολείο και θέατρο.Δύο έννοιες που <πρέπει> να είναι αλληλένδετες ,με την έννοια ότι <πρέπει> το θέατρο-επιτέλους!-να μπει σε όλες τις βσθμίδες της εκπαίδευσης.Το ΠΡΕΠΕΙ εδώ μεταφράζεται ΕΙΝΑΙ ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ.
Δεν νοείται αυτό να απουσιάζει από μια χώρα που στην ουσία γέννησε το δράμα,από μια χώρα με τόσο σπουδαία θεατρική παράδοση .Υπάρχει στην Πρωτοβάθμια μόνο ,στα ΟΛΟΗΜΕΡΑ ΔΗΜΟΤΙΚΑ ΣΧΟΛΕΙΑ.Εμείς οι θεατρολόγοι που διδάσκουμε το μάθημα της θεατρικής Αγωγής ερχόμαστε καθημερινά αντιμέτωποι με τα διάφορα προβλήματα ,αλλά και την απαξίωση του εν λόγω αντικειμένου και αγωνιζόμαστε και προσπαθούμε και προσδοκούμε για ολοκληρωτική εισαγωγή του θεάτρου στην Εκπαίδευση,κανονικά, ως βασικό μάθημα και στο Δημοτικό και στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο.
Ευτυχώς που υπάρχουν και κάποιοι εκπαιδευτικοί στη Δευτεροβάθμια που προσπαθούν να κρατήσουν την φλόγα του Θεάτρου ζωντανή και να το καθιερώσουν στις νεανικές συνειδήσεις.Γιατί τα παιδιά χρειάζονται το θέατρο ως μέσο έκφρασης συναισθημάτων καθώς και μέσο για συνεργασία με ομάδες.Γίνομαι πιο συγκεκεριμένη.ΧΩΡΟΧΡΟΝΟΣ:
Γυμνάσιο Φιλοθέης-ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΙΟΥ 2010.Αποδέχτηκα την σχετική πρόσκληση για την παρακολούθηση μιας μαθητικής σχολικής παράστασης με τίτλο ΛΩΞΑΝΔΡΑ.Επρόκειτο για ελεύθερη θεατρική διασκευή του μυθιστορήματος της Μαρίας Ιορδανίδου.Παράσταση -αφιέρωμα στις Αλησμόνητες Πατρίδες.Συμμετείχε και η χορωδία του Γυμνασίου Φιλοθέης.Υπήρξε και έκθεση ζωγραφικής και τεχνολογίας με έργα μαθητών.Ολα αυτά τα όμορφα και ενδιαφέροντα πράγματα σε μια εποχή γεμάτη ασχήμιες και ανισορροπίες.Μου ζητήθηκε κριτική.Οχι,δεν θα κάνω κριτική,γιατί εδώ κριτική δεν χωράει.Χωράει μόνο ένα μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στην υπεύθυνη φιλόλογο ,την σπουδαία κυρία Παπακωνσταντίνου με την σιδηρά θέληση,ένα μπράβο στα παιδιά που συμμετείχαν ,στο σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων και σε όλους όσους στήριξαν με κέφι και μεράκι αυτήν την προσπάθεια.
Το έχουμε πει επανειλημμένα -και σε συνέδρια και σε άρθρα και παντού-δεν αναζητούμε ολοκληρωμένους ηθοποιούς στο ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ,ούτε αναζητούμε το τέλειο αισθητικό αποτέλεσμα.Το ΖΗΤΟΎΜΕΝΟ είναι το εξής:Nα απελευθερώσουν οι μαθητές τα εκφραστικά τους μέσα,να μάθουν να συνεργάζονται με άλλα παιδιά σε μικρές ή μεγάλες ομάδες,να εξασκούν την φαντασία και να αναπτύσσουν την δημιουργικότητά τους,συμμετέχοντας σε ατομικούς ή ομαδικούς αυτοσχεδιασμούς,πολλές φορές στα πλαίσια του θεατρικού παιχνιδιού , και ερχόμενοι σε
επαφή με κλασικά ή σύγχρονα κείμενα.Οπότε ναι!Η παράσταση των παιδιών της Φιλοθέης είχε κάποια προβλήματα,αμηχανίες και παραλείψεις,ήταν μια καθαρά ερασιτεχνική παράσταση.Ομως,αυτό δεν έχει σημασία για τους λόγους που προανέφερα.Το θέατρο είναι μια συλλογική διαδικασία.Χρειάζεται η συμμετοχή πολλών για την πραγματοποίηση μιας θεατρικής παράστασης.Πέρα από το ταλέντο και τη γνώση ,χρειάζεται σεμνότητα,κατανόηση,προσφορά,ομαδικότητα,αλληλεγγύη,προσήλωση και αφοσίωση στον κοινό στόχο.Και τα παιδιά της Φιλοθέης και οι δάσκαλοί τους φαίνεται ότι αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά.Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ!
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου