ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

Ενα σπιτάκι απόμερο,στο δείλι,στον ελαιώνα,
μια καμαρούλα φτωχική,μια βαθιά πολυθρόνα,
μια κόρη που στοχαστικά τον ουρανό κοιτάει
ω,μια ζωή που χάνεται και με τον ήλιο πάει!
[αφιερωμένο στην Πολυδούρη]


ΦΘΟΡΑ
Στην άμμο τα έργα στήνονται μεγάλα των ανθρώπων,
και σαν παιδάκι τα γκρεμίζει ο Χρόνος με το πόδι.