Ποιητικό ποδαρικό για τη νέα χρονιά από 22+ γυναικείες σύγχρονες ελληνικές φωνές
Eπιμέλεια αφιερώματος: Αγγελική Λάλου
Μαριγώ Αλεξοπούλου
Ο κήπος εντός μας
Αδιόρατες πινελιές
σαν τα σπόρια του ροδιού,
όπως μοιράζεται η αγάπη,
ας μας βρει στο κατώφλι μας
ξημέρωμα Πρωτοχρονιάς.
*
Ελίνα Αφεντάκη
Ευχή τσέπης για μελλοντικούς έρωτες
Θέλω βασιλιά επαίτη
της συνήθειας δραπέτη
να πουλάει τα βελούδα
για του Έρωτα τη φλούδα
Θέλω βασιλιά λοστρόμο
μ' ένα τατουάζ στον ώμο
κι ας μου στέλνει από μακριά δυο φιλιά από σκουριά.
(αρκετά με τα ευγενή μέταλλα...)
*
Ειρήνη Γιαννάκη
Ένας γύρος ακόμα
Λίγο αν σταθείς στο πλάι
και λοξοκοιτάξεις
οι περασμένες μέρες ζωντανεύουν
αν προσποιηθείς πως τους γυρνάς την πλάτη,
τα χρώματα αρχίζουν να ζωηρεύουν
καμία στιγμή δεν απαθανατίστηκε εδώ
σκόνταψε μόνο σε μία λούπα
πάλι και πάλι
η επανάληψη, το μέγα ιερό
όλα μοιάζουν ακίνητα
μα είναι οφθαλμαπάτη
τα βλέφαρα κινούνται
οι κόρες διαστέλλονται
η σάρκα κοκκινίζει
τα σώματα ακόμα είναι ζεστά
τα χνότα διακρίνονται
το νέφος των ημερών υψώνεται
οι δείκτες κυνηγιούνται,
όλα φωνάζουνε παρόν
και απαιτούν να παραμείνουν
έτσι.
Όλοι παρακαλούν για να πιαστούν
χέρι με χέρι
στον χορό των ζωντανών
για έναν γύρο ακόμα.
*
Αναστασία Γκίτση
Πίσω στην εκδορά του χρόνου
ματωμένη στιγμή
γέννησης απροσδιόριστης
ένας μικρός Θεός
αμφιλεγόμενο σημείο
η κάθε αγάπη.
Μικροί θεοί ας γίνουμε!
2022 εκδορές να φέρνουνε το φως μας!
*
Άννα Γρίβα
Ο κυνηγός του χειμώνα
Στιγμή δεν δίστασε
μπροστά στο κάλλος των φτερών
Στιγμή δεν λυπήθηκε
το ζεστό αίμα στο χιόνι.
Ούτε και σκέφτηκε
τα μωρά στη φωλιά
να προσδοκούν
ένα σποράκι ευτυχίας.
Μα εσείς ποτέ να μη ζηλέψετε
τους κυνηγούς.
Αν κάποτε σας τύχει
μια λεία εύθραυστη μικρή
μην την αδράξετε
μ’ εκείνον τον πόθο τον τρελό
που αρρωσταίνει τους ανθρώπους.
Σταθείτε στην άκρη
και πιστέψτε πως είναι αυτός
του εαυτού σας ο ύψιστος θρίαμβος:
ν’ απλώνεται ο κόσμος
μυστικά κι αθόρυβα
κάτω απ’ τον καθαρό ουρανό.
*
Σίσσυ Δουτσίου
Ευχή
Τι να ευχηθώ, αγάπη μου;
Μας απόμειναν αλλά 40 χρόνια
Και τα πρόσωπα των ανθρώπων σκορπίστηκαν στο διάστημα
Η ζωή είναι πιο εύκολη για τους εραστές
Αυτό το παράξενο παιχνίδι της σιωπής και της αιωνιότητας
Τη λαχτάρα να υμνείς
Το χάος να μην το φοβάσαι
Θα κυνηγήσει την ψυχή σου
Αλλά εσύ θα πρέπει να δαγκώσεις τα χείλη σου
Να συγχωρέσεις τον θάνατο
Την πρώτη μέρα του χρόνου, εσύ να ευχηθείς:
Τα δέντρα να δροσίζουν το χώμα που πατάμε
Τα βρέφη να στάζουν ευτυχία στο μέτωπο των γονιών τους
Οι φίλοι να ζωγραφίζουν σε ένα μεγάλο καμβά το ποθητό κοινόβιο
Γέμισε το θέατρο από συγκίνηση
Το πλήθος χειροκροτούσε
Ο ήρωας δεν αναγνώρισε καμία ηρωική του πράξη
Ευγνωμονούσε τα τάγματα των αγγέλων
που τον προστάτευαν
Έλα, βοήθησέ με να στηρίξουμε την Ελευθερία να καβαλήσει το θρόνο του πρωταγωνιστή
Να γράψει ένα ιστορικό ποίημα με τίτλο Αναρχοκομμουνισμός
Ένα μονάχα μας έμεινε, η ύπαρξη μας να αγωνιστεί για αυτή την προφητεία:
Είθε τα αδέρφια να ορμήσουν σαν γλάροι
στο δισταγμό του ποιητή
Είθε οι πρόποδες της ατράνταχτης πίστης να βοηθήσουν τους ψαλμούς μας να ακουστούν
Έρωτας
Υγεία
Θεραπεία
Είθε οι μανάδες να μην αποχαιρετήσουν τα παιδιά τους
Να μουρμουρίζουν το πανάρχαιο νανούρισμα της νιότης
για χάρη της αιώνιας αγάπης και της τελευταίας επιθυμίας.
*
Στέργια Κάββαλου
Επιτυχείς ασκήσεις ισορροπίας
με λιγότερη βία,
περισσότερες αγκαλιές και ελάχιστες αβεβαιότητες.
*
Λένα Καλλέργη
Φέτος
να μιλάμε ανοιχτά κι ας μην ταίριαξαν πάντα τα λόγια
στη σιωπή που μας γέννησε
και ν’ αρθρώνεται δρόμος όπου τα μιλημένα μας βήματα
να μπορούν να σταθούν και να τρέξουν
και να γίνει η απόσταση απ’ το πώς στο γιατί
η καλύτερη βόλτα
*
Μαρία Καντ (Καντωνίδου)
(Προσ-)ευχή
Ανήμερα της πρώτης του πρώτου αυτού του πρώτου ψάχνει προθέσεις που δηλώνουν κατεύθυνση, απεύθυνση, λεπτόκοκκα και χονδρόκοκκα αχ και προέλευση και σταματά στο ρήμα «προς και δοκώ» και στα παράγωγά του και στο ρήμα «προς και βλέπω» και στα παράγωγά του και λίγο αργότερα στο ρήμα «προς και πίπτω» και στα παράγωγά του και εν τέλει στο ρήμα «προς και εύχομαι» και λέει:
Χρόνε ακτήμονε της υφής, της αφής ασυντέλεστε,
ζήσε και άσε με εντέλει να ζήσω. Απτά και ανέμελα.
*
Έλσα Κορνέτη
Οι καλοκουρδισμένοι
Μ’ έναν φανταστικό συνομιλητή
μ’ έναν πραγματικό αντίπαλο
Μ’ έναν πραγματικό συνομιλητή
μ’ έναν φανταστικό αντίπαλο
Σε άγονο τόπο χρυσόσκονο
ευδοκιμεί η χρυσάνθεμη αγάπη
Η νίκη εναλλάσσεται με την ήττα
Ο ποιητής ηττημένος αποσύρεται
μα την ίδια στιγμή και πάλι
πάνοπλος εφορμά
Ο θάνατος της αλήθειας είναι
η αλήθεια του θανάτου
Κόστος και Τίμημα
Στο πλήρωμα του χρόνου
Οι γονατισμένοι τσακισμένοι άνθρωποι
σηκώνονται στα πόδια τους
Ορθώνουν το ανάστημά τους
Ανυψώνονται
Η αλληλεπούλωση
είναι γεγονός
*
Μαρία Κουλούρη
1/01/2022
Αν τα λόγια
μιλάνε την αγάπη μας
Οι λέξεις αν μας νοιάζουν
Αν λέμε για χάδια και φιλιά
Αν αγγίζω της γλώσσας σου το σώμα
Κάθε μέρα αν αφήνω τη σιωπή
Τότε θα πω ναι
Αυτός είναι ο χρόνος ο καλός
*
Μαριάννα Κουμαριανού
Μέσα σε όσα άσχημα και δυσάρεστα συμβαίνουν, να βρίσκουμε τη δύναμη να βλέπουμε το καλό και να αναδεικνύουμε τον όμορφο εαυτό μας, δημιουργώντας μια ακόμα πιο όμορφη πραγματικότητα γύρω μας, γεμάτη φως κι αγάπη.
Καλή Χρονιά!
*
Αγγελική Λάλου
Χρόνος να τον ζούμε
Να μας βρίσκει ο χρόνος
Με την καρδιά ανοιχτή…
ορθάνοιχτη
Σαν πόρτα φιλόξενη
Σαν πύλη μαγική
Σαν λιμάνι απάνεμο
Σαν περιβόλι ολάνθιστο
Σαν αγκαλά μεγάλη και σπλαχνική
Να μη μετράμε τα λεπτά
Με το άγχος της κλεψύδρας
Και την αγωνία ότι όλα τελειώνουν
Αλλά με τη χαρά μικρού παιδιού
Που ζει τα πάντα
Για πρώτη φορά
Κι ας μη γίνονται όλα στην ώρα τους
Εμείς να ζούμε στο θαύμα της στιγμής
*
Κατερίνα Λιάτζουρα
Το μήλο της Καρχηδόνας
Σε ροδώνες ανθισμένους
στην κορυφή της κόκκινης κορώνας
στεφάνια να φέρεις και καρπούς
σπόρους μύριους σε θύλακες
από λευκή ή λευκοκίτρινη μεμβράνη
χρυσά περιδέραια να στολίσουν
με χάντρες και πλουμίδια
κτερίσματα και ψιλόλιγνα αγγεία·
κι ας ναυάγησες στο Uluburun μαζί και με άλλα πολύτιμα
κι ας απανθρακώθηκες ξύλο ροδιάς στο Ακρωτήρι·
ο Πολύκλειτος θα σε σμιλέψει και πάλι στο χέρι της θεάς
κι ο Ιεροφάντης θα σε μυήσει για άλλη μια φορά στα Ελευσίνια·
μυστήριο η ζωή
μυστήριο και ο θάνατος·
και να μνημονεύσεις την Περσεφόνη ή/και την Προσερπίνα
και κάθε Madonna που κράτησε στο χέρι της το ρόδι
σε ένα χορό καλοτυχίας
με όλους τους νεκρούς σου
και όλους τους ζωντανούς
ευχή στο στόμα κόκκινη
η συμφιλίωση
*
Εύη Μαυρομμάτη
Όταν θα σβήσουν οι ευχές
Έχει νυχτώσει.
Ξαπλωμένη στον καναπέ σου,
στερεμένη πια από ευχές,
χαζεύεις το στολισμένο δέντρο απέναντί σου
που αναβοσβήνει παιχνιδιάρικα.
Ύστερα, το βλέμμα σου βυθίζεται στο σκοτεινό βάθος του τζακιού
για ν’ ανεβεί λίγο αργότερα –πολύ διστακτικά–
στο ημιφωτισμένο μειδίαμα της Φρίντα,
που δε λέει να πάρει το βλέμμα της από πάνω σου
κι ας μαίνεται πίσω της η τρικυμία.
Ακούς τα κύματα να βουίζουν,
τα βλέπεις να σε κυκλώνουν,
δεν προλαβαίνεις να πάρεις αποστάσεις,
ούτε και να φορέσεις τη μάσκα σου τη γιορτινή.
Το βελούδινο φόρεμά σου αρχίζει να βαραίνει απ’ το νερό.
Ο χώρος σκοτεινιάζει.
Μόνο τα φωτάκια στο μπαλκόνι αντέχουνε ακόμα.
Όχι όμως για πολύ.
Έχουν αρχίσει να σβήνουνε κι αυτά ένα προς ένα.
Αν προλάβεις ν’ αγγίξεις έστω το τελευταίο
προτού να είναι αργά,
ίσως να ζωντανέψει μέσα σου το φως μίας ευχής.
Σηκώνεσαι και τρέχεις σαν τρελή μες στο σκοτάδι,
ανοίγεις όπως όπως το παράθυρο
και, μ’ ένα σάλτο, χιμάς στα κάγκελα,
πάνω στο τελευταίο μισόσβηστο λαμπιόνι.
Έντονος πόνος και η γεύση του αίματος στο στόμα.
Το σαλόνι είναι στεγνό,
τα φωτάκια παιχνιδίζουν ανέμελα.
All I want for Christmas is my two front teeth
ακούγεται απ’ το ραδιόφωνο,
τη στιγμή που ξαναμπαίνεις τρεκλίζοντας στο σαλόνι,
κρατώντας σφιχτά στο χέρι σου τα δυο σου δόντια
τα χρυσοπληρωμένα.
Η Φρίντα σού κλείνει το μάτι
σφυρίζοντάς σου επιδεικτικά.
*
Ασημίνα Ξηρογιάννη
2022
Λίγο πριν αλλάξει ο χρόνος,
τη δυστοπία ψηλαφίζω σιωπηλά.
Άγονη γη είναι τούτο το σκοτάδι.
Μέσα στο σώμα μου κατοικεί κραυγή εναγώνια,
Αλλά τολμώ να φωνάξω ευχή αιώνια:
Να μη δω πρόσφυγες αυτό το 22
Μ’ όλου του κόσμου να συνδεθώ την ομορφιά
Να εμβολιαστώ με την αγάπη
Σε σκοινιά ευφορίας να κρεμαστώ
Στον κήπο της θάλασσας να κολυμπήσω
Να ελευθερωθώ
Με χαμόγελα ν’ ανθίζω.
Κι εσείς μαζί μου.
*
Μαργαρίτα Παπαγεωργίου
Με ρωτάς για τον καινούργιο χρόνο τι να ευχηθώ:
να κάνω εκείνη την επανάσταση
που τον κόσμο όλο θα αλλάξει
φτώχεια, αρρώστια, θάνατος,
τίποτα μην περάσει
και δε θέλω καμιά κορώνα
-σίγουρα όχι αυτή που φοράμε δυο χρόνια.
Μα αν δεν τα καταφέρω όλα αυτά-
Μια γαρδένια στο βορρά
να αντιστέκομαι στην παγωνιά
Μια λεμονιά στην ανατολή
να καθαρίζω απ’ τον υγρό νοτιά
Να περπατώ καμαρωτή
στον πόνο και στη μοναξιά
Να χαιρετώ τον ήλιο στη βροχή
Να δω εραστή, φίλο και όνειρο μαζί
Μάνα, πατέρα, γιο, και κόρη
να κρατώ σε μια μεγάλη αγκαλιά
Να γράφω, να γράφω και να διαβάζω
Να βρω τόπους αταξίδευτους ξανά
Το σώμα μου, σαν καλός στρατιώτης
να αντέξει και άλλη μια χρονιά
Με ρωτάς για τον καινούργιο χρόνο τι να ευχηθώ:
Να αγαπήσω και να αγαπηθώ.
*
Νάνα Παπαδάκη
Μες στις δύσκολες συνθήκες που ζούμε κι αφού πρώτα στείλω τη σκέψη μου σ’ όσους έχουν χάσει δικούς τους ανθρώπους, εύχομαι:
Η ευφυΐα να λειτουργεί για το κοινό καλό.
Να μπορούμε να ησυχάζουμε περισσότερο ο ένας μες στον άλλον, ο ένας μες στα μάτια του άλλου.
Να στηρίζουμε το χαμόγελό μας στου άλλου το χαμόγελο.
Να μην προσπερνάμε τον πόνο, ή την αξία.
Να δίνουμε τις μάχες μας με περηφάνια και διαφάνεια.
Είμαστε περαστικοί, άρα υπεύθυνοι για αυτά που θα παραδώσουμε.
Είμαστε οι προηγούμενοι που κάποιοι θα θυμούνται με αγάπη ή θα θέλουν να ξεχάσουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Η εποχή μας έχει πια άλλες αξίες, άλλες προτεραιότητες, άλλους στόχους.
Εύχομαι όσοι έχουν εξουσία να το αντιληφθούν και όσοι νομίζουν ότι δεν έχουν να κοιτάξουν τα μάτια όσων τους αγαπούν.
Είναι δύσκολα, αλλά και πότε δεν ήταν.
*
Μαρία Πατακιά
«Το τάνκα της Πρωτοχρονιάς»
Δώσε μια μπάτσα
Στο νιογέννητο χρόνο
Η ενέργεια
Να πάρει αναπνοή
Με μια καινούργια λέξη
*
Χρυσάνθη Πολύζου
Η ζωή μας, ένα αδιάκοπο καρουζέλ.
Στροβιλιζόμαστε σε ατελείωτους κύκλους.
Ένα μόνο είναι σίγουρο:
Οι άνθρωποι, οι σημαντικοί για μας, είναι μαζί μας στη βόλτα.
Καλή χρονιά λοιπόν, χαρούμενοι με τους ανθρώπους που αγαπάμε κι έτοιμοι να βρίσκουμε νόημα στην κάθε μας στιγμή!
*
Σοφία Πολίτου-Βερβέρη
Όλα στη θέση τους
Κάθε χρονιά έρχεται με τρόπο θαυμαστό
και βάζει όλα τα πράγματα στη θέση τους.
Όλα τα πράγματα.
Κι αν εμείς είμαστε οι επιλογές μας,
ο χρόνος τι είναι;
*
Αγγελίνα Ρωμανού
Σαν απομεσήμερο
κι ετούτη η χρονιά
έχει το φως που της ταιριάζει.
Ροζέ της λησμονιάς
και το βαθύ του ωκεανού για να πλαγιάσει.
*
Μαριαλένα Σπυροπούλου
Ονειρεύομαι έναν κήπο
Τις νύχτες όταν έρχεται αυταρχικός μπροστά μου
Με το μπαστούνι και το ημίψηλο καπέλο του
Ο ύπνος
Ενίοτε αμίλητος και πάντα βλοσυρός
Κρύβομαι κάτω από τη ζεστασιά που δίνουν οι πτυχώσεις του δέρματός του
Και ονειρεύομαι
Έναν κήπο
Με χώμα που μόλις υγράνθηκε και ζωντάνεψε στο βαθυκόκκινο χρώμα του
Και στέγασε μυριάδες μικρές αόρατες ψυχές
Και βλαστήσαν εκεί στα βάθη του
Λουλούδια από καρπό
Λουλούδια από ανθό
Και η μουσική που σκόρπισε
Κάλυψε τη ζωή
Μέσα στο πέπλο της
Ονειρεύομαι έναν κήπο
Είναι αυτός που είδα κάτι κρύες νύχτες να φωτίζει μέσα μου
Κοιμήθηκα μέσα στο ξέφωτο
Και ας ήταν χειμώνας και ίσα που μπουσουλούσα
Τον είδα, σας λέω
Ανθίζει τα βράδια
Μέσα στην ερημιά
Μέσα στα παγωμένα πρόσωπα
Πίσω από τις στροφές που δεν γίνονται ευθείες
Κάτω από κάθε τσιμέντο
Και κάθε πέτρα
Υπάρχει αυτός ο κήπος
Τον ακούω σε κάθε μου βήμα
Και ξεκουράζομαι
*
Λίνα Στεφάνου
Αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
Αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
Αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
Αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
αγάπη αγάπη αγάπη
επειδή Αγάπη είναι
η απάντηση σε όλα.
Καλή χρονιά!
*
Μαρίκα Συμεωνίδου
Τι να σας ευχηθώ
Κάποτε έκανα 3 ευχές όσοι ήταν κι οι μάγοι
Μέχρι που γνώρισα κάποιον που γεννήθηκε στις 3
Που με μάγεψε
Μεγαλώνοντας έκανα διάφορες ευχές κάποιες πραγματοποιήθηκαν
κάποιες ακόμα
περνώντας τα χρόνια κατάλαβα πως η μεγαλύτερη ευχή είναι να ‘χεις χρόνο ή χρόνια
τώρα κοιτάζοντας τους καθρέφτες - φωτογραφίες
μία μόνο ευχή …
ΑΝΤΟΧΗ
*
Ελένη Τζατζιμάκη
2
0
2
2
Εάν τα χρόνια ήτανε
Κουτιά από σπιρτόκουτα
Το ένα πάνω στ’ άλλο
Κι απότομα τραβούσες το μηδέν
Θα ‘μέναν μόνο δύο
Κι άλλα δύο
-δύο, ακόμη-
Ζευγάρια, να θυμίζουνε
Εκείνα που περάσανε
Κι εκείνα που θα 'ρθούνε
-να 'ναι γλυκά
Σαν κόκκινα κεράσια,
Να 'ναι διπλά, σαν σπάνιοι αγαπημένοι,
Να είναι δύο,
Όπως φεγγάρι ολόγιομο,
Που καίει
Ό,τι πονούσε
Στη φωτιά του.
*
Ερμοφίλη Τσότσου
Είκοσι δύο ώρες, μέρες, ευχές
εξαργυρώνοντας νοσταλγίες, υποσχέσεις
θελήματα απερισκεψιών.
Εκατέρωθέν μας, αφήσαμε
επιφάνειες διάτρητες να
περιμένουν ακόμη ένα έτος.
Αναδημοσίευση από www.allyou.gr