Οι Καναδοί λιώνουν
Φέρε εδώ του υπολογισμούς σου, τα σχέδια και τους χάρτες σου,
τη γυναίκα αυτή που οι ρόγες της δείχνουν πάντα τον Βορρά.
Χάραξε έναν μεγάλο κύκλο με το καρφί του διαβήτη ακριβώς
Άπλωσε τους δισταγμούς σου, τις τεχνητές καθυστερήσεις, την έμφυτη αργοπορία σου
άπλωσέ τα στο πάτωμα και κυλίσου πάνω τους ηδονικά και απορημένα.
Γιατί κάθε απόσταση οφείλει να είναι καταπάτηση του ορατού.
Οι κάτοικοι ανακυκλώνουν
Οι προμήθειες τελειώνουν
Οι Καναδοί λιώνουν.
Άνοιξε τα παράθυρα ενώ μαγειρεύεις, να εύχεσαι η ώρα που όλα θα πήξουν να είναι μακριά
Σκύψε, απλώς σκύψε για όλους όσοι πέρασαν τη ζωή τους σε ύψος κάτω του 1, 60
Άναψε την τοστιέρα,
αυτή που μεταμορφώνει τον έρωτα σε σεξ.
Η αγριότητα εδώ –όπως το πρόγευμα ή η σιέστα- είναι απλώς μια στιγμή της μέρας
Τα ξυπνητήρια εξαγριώνουν
Οι φίλοι εξαργυρώνουν
Οι Καναδοί λιώνουν.
Ανάμεσα στην επανάληψη
και την επανάληψή της
εκεί που η άκρη απ ό, τι διαρκεί
συναντά αυτό που του δίνει σχήμα
εκεί το σύνολο μηδενίζεται.
Εμείς εδώ…
Ας συνεχίσουμε.
Άπλωσε τις ερωτικές σου κρέμες, μύρισε το λευκό της κουρτίνας και άναψε τα κεριά.
Θα έρθει απόψε και τότε θα δούμε τι είναι.
Μέχρι τότε όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο όνομα
Και αυτό τους συμφιλιώνει.
Γιατί,
Τα πουλιά μετανιώνουν
Και τα νερά μας κυκλώνουν
Είναι γιατί,
Οι ιδιοκτήτες στερεώνουν
Και τα πουλιά με αγχώνουν
Είναι κυρίως γιατί
Τα ποιήματα τελειώνουν
Και οι Καναδοί λιώνουν.
(Από το βιβλίο)