Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Σελίδες

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2021

Nichita Stănescu /// Κάλαντα της καρδιάς /// Μεταφράζει η Άντζελα Μπράτσου








Θα τραγουδήσω ευχές με την καρδιά μου
περπατώντας μες στο χιόνι,
το χέρι μου σε πέντε γωνίες, σαν αστέρι,
αρχίζει λέξεις να αναγγέλλει.

 

Το μπράτσο μου, ουρά κομήτη.
Στερέωμα - ο ώμος και το στήθος μου.
Η κρυφή τους ζέστη
γαλάζιο λάμπει του παγετού.

 

Να είστε γαλήνιοι, να χετε χιονόλευκη ειρήνη
κάτω απ’ το στολισμένο πράσινο δένδρο.
Τα μάτια μου, δύο βέργες μες σένα περιδέραιο
Στολίζουν την ώρα και τη στιγμή.


Ave, Χαίρετε, άνδρες, γυναίκες,

η καρδιά μου σας χαιρετάει
χιονίζει πάνω από δευτερόλεπτα, από ώρες,
με ασημί και βουβό χιόνι.


*****

Nichita Stănescu

Colindă de inimă 


Voi colinda cu inima mea
mergând prin zapadă,
mâna mea în cinci colțuri ca o stea
începe cuvinte să vadă.

Brațul meu, o coadă de cometă;
umărul și pieptul meu - cer.
Căldura lor secretă
lucește albastru de ger.

Să fiți liniștiți, să aveți parte de liniște albă
sub cetina verde împodobită.
Ochii mei, două vergele-ntr-o salbă,
împodobesc ora, clipita.

Ave vouă, bărbaților, femeilor,
inima mea vă salută,
ninge deasupra secundelor, orelor,
cu zăpadă argintie și mută.

Ding-dang, numai inima, ding-dang numai ea
bate la mesele voastre,
în noaptea aceasta e-o singură stea

și-o nenumărare de ceruri albastre.

***
Η φωτογραφία είναι παρμένη από το pixabay.











EYXEΣ ΑΠΟ ΤΟ VARELAKI


 


Το Varelaki στέλνει ευχές γιορτινές!!!

Υγεία, αγάπη και καλά βιβλία!!!!

Παρασκευή 10 Δεκεμβρίου 2021

ΜΥΡΤΩ ΧΜΙΕΛΕΦΣΚΙ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

 





LISTOPAD

Κίτρινος δρόμος
στο πάρκο Ουαζένκι:
σπάω τα φύλλα.

(*Listopad στα πολωνικά σημαίνει Νοέμβριος)


*****



ΒΕΡΓΟΥΛΕΣ

Στα εννιάμερα ντράπηκε να ζητήσει να αντηχήσουν.
Όμως εμένα και μιας άλλης βρήκε το θάρρος να μας το πει
και ήταν σαν να έγινε.

(*Οι «Βεργούλες» είναι τραγούδι του Μάρκου Βαμβακάρη)


*****

 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΔΟΥΑΡΔΟΥ ΛΩ ΩΣ ΤΗ ΣΤΑΔΙΟΥ

Όταν στρώνεις το κρεβάτι σου στην Εδουάρδου Λω –έξω από τους τέσσερις τοίχους, όχι μέσα– πρόσεχε. Ο δρόμος έχει κλίση και ο καφές που χύνεται παίρνει τον κατήφορο.
Όλοι θέλουν καφέ ή τσάι. Ο Κιαροστάμι βρήκε στα χαλάσματα του σεισμόπληκτου σπιτιού άθικτη την τσαγέρα της και η γυναίκα χάρηκε· τρεις μέρες χωρίς τσάι, τρεις μέρες χωρίς τον άντρα της.
Ο δρόμος με το όνομα του Ιρλανδού είναι κοντός και σκοτεινός. Η πλατεία Κάνιγγος είναι κι αυτή σκοτεινή, αλλά κάτω από τον καυτό ήλιο. Ο ήλιος της Αιόλου λάμπει μέρα-νύχτα, φτάνει να περάσεις γρήγορα. Οι Αθηναίοι τρώνε αυγά με μπέικον το πρωί στα τραπεζάκια της – ένα γερό πρωινό σε κρατάει. Βιάζομαι και δεν θα δω τι θα ακολουθήσει.
Με περιμένουν οι πωλητές της Ευριπίδου –να μου κάνουν στα γρήγορα τον λογαριασμό– και τα παραμορφωμένα καρότα, που κάνουν για δεύτερη εβδομάδα στριπτίζ πάνω στο καρότσι της Αθηνάς. Η φτηνή τιμή τους έκανε κάποιον να πλησιάσει. Ξεδιαλέγει δύο, τρία, τέσσερα, επιστρέφει το δεύτερο και το τρίτο και παίρνει στη θέση τους ένα άλλο, που τον πείθει περισσότερο διατροφικά. Τα καρότα μπαίνουν αργά στη σακούλα.
Ούτε η Κλεισθένους βιάζεται, ούτε ακούγεται – τι να τον κάνει τον ήχο; Τίποτα δεν της λείπει μέσα σε μόλις ένα τετράγωνο. Μια ποικιλία από τσαντάκια μπανάνα, σε όλα τα χρώματα και τα μεγέθη, στριμώχνεται ήσυχα δίπλα στο σινεμά που προσφέρει δύο ταινίες σεξ με ένα εισιτήριο. Ο τηλεφωνικός της θάλαμος δεν χρησιμοποιείται, γιατί όλο βρέχει και η κάλυψή του είναι μικρή. Στον χώρο που περισσεύει, πάνω στα λευκά μάρμαρα της πίσω όψης κάποιου σημαντικού κτιρίου, οι τοξικομανείς ασχολούνται με τις πρωινές δουλειές τους.
Ένας δεν τριγυρίζει πια εκεί. Μπαίνει νωρίς στον ηλεκτρικό. Κρατάει καφέ και ένα μπρελόκ με τη φωτογραφία της κοπέλας του. Κοπέλα και δουλειά, όλα καλά – σκέφτεται η μητέρα. Πόσο τυχερός που η μύτη μου δεν είναι τόσο μακρουλή σαν της συνεπιβάτιδάς μου – σκέφτεται ο γιος. Δεν φτάνει που ξεσπιτώθηκα, παρατηρούν και μύτες σ’ αυτό το μέρος – σκέφτεται η γυναίκα. Έχετε δει πόσο όμορφο είναι το αλφάβητό μας; Πόσο νόστιμη η κουζίνα μας; Πόσο πολύχρωμη η Τιφλίδα μας;
Τέσσερις Γερμανοί μιλούν δυνατά – η προσοχή όλων εκεί. Αν ήταν Πακιστανοί θα δυσανασχετούσαμε – είναι θέμα ήχου. Έχω μια καλή θέση ανάμεσα σε μια οικογένεια Νεοζηλανδών και θέλω να τους ρωτήσω αν γνωρίζουν κάτι για τον Μάγκγουιτς, τον ευεργέτη του Πιπ. Θέλω να ρίξουν λίγο φως στα χρόνια που έζησε εκεί και στα αμνοερίφια που ανέθρεψε. Είναι όμως απασχολημένοι να κοιτούν το χειροφίλημα της λευκής γριούλας προς έναν νέο ιερέα.
Ο ιερέας ενοχλείται, η γυναίκα πάει να φροντίσει μια άλλη γριούλα και ο άντρας που πάντα κατεβαίνει στον σταθμό Βικτώρια είναι διαφορετικός σήμερα. Έχει επιλέξει ένα ασφαλές σετ ρούχων, φίλων και πεποιθήσεων. Τουλάχιστον δεν θα τον σκοτώσουν στο ξύλο μεσημεριάτικα στη Γλάδστωνος. Tα ασφαλή παπούτσια δεν βρέθηκαν ακόμη, βρίσκονται σε κάποιο κατάστημα του κέντρου και δώσ’ του σκαρφαλώνει στις βιτρίνες μήπως και τα βρει. Οι βιτρίνες γυαλίζουν, τα πέλματα παίρνουν στροφή. Πίσω από τη γωνία είναι νύχτα και κάποιοι έχουν ήδη πέσει για ύπνο στη Σταδίου. 


****

Η Μυρτώ Χμιελέφσκι γεννήθηκε το 1975 στη Στοκχόλμη. Είναι απόφοιτη της Ανώτατης Σχολής Καλών Τεχνών της Αθήνας και της Nyckelviksskolan στην Στοκχόλμη. Έχει συμμετάσχει σε εικαστικές εκθέσεις και έχει εκδώσει την ποιητική συλλογή 24+7 (εκδόσεις θράκα, 2018). Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά Ποιητική και Φρέαρ. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα Πρόσφατο βιβλίο της  Ο πίσω τοίχος, ο ανεπίσημος (Εκδόσεις Ενύπνιο). culturebook και diastixo.gr

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΒΙΒΛΙΟΥ /// ΠΤΥΧΕΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΜΑΛΕΒΙΤΣΗ του ΣΠΥΡΟΥ Α. ΓΕΩΡΓΙΟΥ


 

Οι  Εναλλακτικές Εκδόσεις

 σε συνεργασία  με τη ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ 

σας προσκαλούν στην παρουσίαση του βιβλίου του Σπύρου Α. Γεωργίου 

που φέρει τον τίτλο « Πτυχές φιλοσοφικού στοχασμού στον Χρήστο Μαλεβίτση »

την Τετάρτη  15 Δεκεμβρίου 2021 στις 18.30

στον Πολιτιστικό χώρο «Βίλλα Στέλλα» (Γαλήνης και Σοφίας ) Ηράκλειο Αττικής[ έναντι Ησάπ]

Ομιλητές οι

Σπύρος Κουτρούλης, Οικονομολόγος, Συγγραφέας

και ο συγγραφέας του βιβλίου Σπύρος Α. Γεωργίου


Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2021

ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ από την ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ // ΗΧΗΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ στην OPENBOOK /// ΚΥΚΛΟΣ Α'





ΠΟΙΗΤΙΚΕΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ από την ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ///

ΗΧΗΤΙΚΑ ΑΡΧΕΙΑ στην OPENBOOK 





«Τέσσερα ποιήματα» – Τέσσερα ποιήματα του Ντίνου Χριστιανόπουλου [✩audio-book]

https://www.openbook.gr/poiimata-ntinos-christianopoylos/

https://soundcloud.com/user-74241821-139338143/project-2021


****





«Μύρης· Αλεξάνδρεια του 340 μ.Χ.» – Ποίημα του Κωνσταντίνου Π. Καβάφη [✩audio-book]

https://www.openbook.gr/myris-alexandreia-toy-340-mx/

https://soundcloud.com/user-74241821-139338143/project-karantina-2021-h-a


****




«Ακόμα ανατέλλω» – Ποίημα της Μάγια Αγγέλου [✩audio-book]

https://www.openbook.gr/akoma-anatello/

https://soundcloud.com/user-74241821-139338143/project-2026



***




«Οι βόμβες / Δημοκρατία / Στη γυναίκα μου» – Τρία ποιήματα του Χάρολντ Πίντερ [✩audio-book]






****








«Η ανορεξία της ύπαρξης / Υπενθυμίσεις του έρωτα» – Ποιήματα της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ [✩audio-book]






****




«Σε περιμένω παντού / Φυσάει στα σταυροδρόμια του κόσμου» – Ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη [✩audio-book]








***





«Προσωρινή αιωνιότητα» – Ποιήματα από τη συλλογή του Μαρκ Στραντ [✩audio-book]







****




Τέσσερα ποιήματα της Γουέντι Κόουπ [✩audio-book]






****






Τρία ποιήματα του Χάρη Βλαβιανού [✩audio-book]






*****





«Αποθήκη καταλοίπων ηδονής » – Ποιήματα από τη συλλογή του Κώστα Καναβούρη [✩audio-book






*****





Η Ασημίνα Ξηρογιάννη διαβάζει σύγχρονους έλληνες ποιητές (Α’ μέρος) [✩audio-book]




***





Η Ασημίνα Ξηρογιάννη διαβάζει σύγχρονους έλληνες ποιητές (Β’ μέρος) [✩audio-book]





*******************









'ΑΓΓΕΛΟΣ ΛΑΠΠΑΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ





ΣΥΝΝΕΦΑ

Πάντα μου άρεσαν τα σύννεφα
Του γκρίζου αποχρώσεις ανασυντασσόμενες
Σύνθεση μιας αέναης περιπέτειας
Το γαλήνιο ταξίδι της πολιτείας
Οι δρόμοι της και οι πλατείες
Λόφοι πέτρινοι φτερούγες σταχτιές
Νύφες λευκές και γαμπροί στητοί στα μόνιππα
Μπροστά από μια ιδέα ήλιο
Ψαράδες στην άκρη του γιαλού
Μια κοιλάδα με γιγάντια κρίνα
Η μελωδία της σιωπής
Κι ύστερα βαριά πατήματα δεινοσαύρων
Εκατόγχειρες
Ο Περσέας αποκεφαλίζοντας τη Μέδουσα
Κι η πολιτεία Μορμώ με τις χίλιες μορφές
Και πίσω της του Βορέα τα άλογα
Το τεράστιο τρένο αναπτύσσοντας ταχύτητα
Και πιο πίσω φτερωτές θύελλες οι Άρπυιες
Η συντριβή των δέντρων
Η επέλαση και η κλαγγή των όπλων
Κι ύστερα η φλόγα κι η βροντή
Τα χρώματα του ήχου.
Σύννεφα που έφταναν ως την άκρη τον τρόμο.

Σύννεφα στο ρευστό γκρίζο του φθινόπωρου
Ως τις όχτες του χειμώνα
Ιστορίες που τις έπαιρνε ο αέρας
Τόσο εφήμερες
Μορφές ανυπόστατες
Και τόσο αληθινές


***


Η ΑΔΕΙΑ ΚΑΡΕΚΛΑ

Πάντα αφήνει δίπλα του άδεια την καρέκλα
Και γεμάτο ένα ποτήρι κρασί
Ο δρομέας από το μέλλον ασθμαίνων
Θα φτάσει τροπαιοφόρος
                            «Νενικήκαμεν»

Οι συνδαιτημόνες στεφανηφόροι θορυβούν
Συλημένη η αίθουσα δεξιώσεων
                                 Νενικήκασιν!
Καιρός να αποχωρήσουν
Και μένει αυτός μόνος
Να επιμένει
Κι δίπλα η καρέκλα
Άδεια ως τα βάθη του παρελθόντος του.

Το κρασί σπονδή επινίκιος

***

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΟΝΕΙΡΩΝ

Κατασκευαστής ονείρων·
Τα συναρμολογούσε με υπομονή
Ανέβαινε στον διπλανό λόφο
Και τ’ άφηνε να πετάξουν.
Κανένα δεν ταξίδεψε
Γκρεμίζονταν· διαλύονταν όλα
Κι όμως όλα ήταν με τέχνη καμωμένα
Όνειρα αληθινά
Πτερόεντα.
    Και ατός του δεν απόκαμε ποτέ
Αυτή ήταν άλλωστε η δουλειά του
Κι ούτε άλλο τι ποτέ τον είχαν μάθει.
Πέθανε κατασκευαστής ονείρων που
Δεν ταξίδεψαν ποτέ.

Ίσως δεν ήταν τα όνειρά του
                            όνειρα ταξιδιάρικα.

***


Ο ΚΟΥΡΟΣ


Πάντα σε στάση εκκίνησης· έτσι γεννήθηκε
Δεν βρήκε ποτέ τον λόγο να ξεκινήσει
Κι έμενε έτσι· εν στάσει. Ανεκπλήρωτος!

                                       Στην πέτρα
                                      Σκαλίζοντας στίχους…

Χρόνια και χρόνια σμίλευε στην πέτρα περιστέρια
Σιωπή και δάκρυ κι είχανε θλίψη στα δυο τους μάτια.
Πώς να πετάξει το όνειρο σαν το βαραίνει η πέτρα;
Πώς να ζητήσεις την πηγή η δίψα αν δεν σε σπρώχνει;
Ζυμώνει η ανάγκη το όνειρο και ξεπηδάει η ελπίδα.

 Τον έπλασε ο αέρας κι η βροχή
Βγήκε απ’ τον βράχο· πέτρα!
Κι έμεινε πέτρα
Δε βλέπει την Ανάγκη να κινήσει και τ’ άλλο πόδι
Ο Κούρος ―να κινηθεί
Την Ανάγκη να φτιάξει λέξεις να μου τις χορέψει.

Στεκόταν ―Όλη του τη ζωή στεκόταν στη μέση της πλατείας
Και μιλούσε με τ’ αγάλματα.
Αναρωτιόταν συχνά πώς φτιάχνεται
                                               ένας άνθρωπος…

Ο αρχαϊκός Κούρος κίνησε και το άλλο πόδι τελικά
Κι ανέβηκε στον Παρθενώνα ιππέας στα Παναθήναια.

***

Ο ΓΛΑΡΟΣ


                             «Κόστια: Σήμερα έκανα κάτι ελεεινό-σκότωσα αυτόν τον γλάρο.
                               …πολύ σύντομα θα σκοτώσω και τον εαυτό μου
                                με τον ίδιο τρόπο»
                                             Α. Τσέχωφ «Ο γλάρος»

Η παράσταση καθαρά ερασιτεχνική
Επίμονες φλυαρίες –όχι βέβαια του Τσέχωφ-
Σκηνοθετικές υπερβολές
Η λίμνη μόνο είχε μια αυθεντικότητα
Αυτό το στιλπνό μαύρο στο βάθος στα δεξιά της σκηνής
«Δεν γίνεται να μην τον αγαπώ, Κώστια»
Και ο πυροβολισμός αναμενόμενος
Μέσα σ’ ένα πεθαμένο τοπίο.
Ρόλοι διεκδικούν το μερίδιό τους
Ανεκπλήρωτοι άνθρωποι
Κι ωστόσο να μιλάμε για νέες μορφές έκφρασης…


*

Ο γλάρος ζύγιζε τα φτερά

Η τράτα ξεψάριζε στη μικρή προβλήτα
Ο κύριος με το σιέλ πουκάμισο
Περίμενε για φρέσκα ψάρια
Ο ψαράς ζύγιζε τον κόπο του
Κι ο γλάρος με κάθετη εφόρμηση
Έκλεψε το μερίδιό του
Είχε ρόλο στη σκηνή.
Η αυθεντικότητα της φύσης!

*

Γλυκό πρωί του Οκτώβρη.

Το απόγευμα θα ερχόταν η βροχή.
Να αλλάξει επιτέλους το τοπίο

***

ΣΤΟΝ ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ


Πέφτει ομίχλη τέτοιαν εποχή
Είναι και η υγρασία που σπάει τα κόκκαλα
Η παραίτηση στο βάθος του φθινοπώρου
Η απραξία

Κάποτε είχε ήλιο
Δακρυσμένο το πρωινό
Και τα επτά χρώματα του ουράνιου τόξου
Παιδιά να παλεύουν
Συνθήματα και αχτένιστα μαλλιά
Η φλόγα στα χείλη
Και στη ματιά σπαθί.

Στον πεζόδρομο απόψε
Λόγια λιμνάζουν χυμένα ανάμεσα σε καφέδες
Χέρια σερφάρουν στους ιστότοπους
Σκοτώνουν την ώρα τους
Παιδιά στα μπαρ του γκρίζου απομεσήμερου
Σόμπες υγραερίου παλεύουν να ρουφήξουν
Την υγρασία του Νοέμβρη.
*
Περπατάνε απόψε στον πεζόδρομο
Δρόμος κάποτε διπλής κυκλοφορίας.
«Πώς πάλιωσαν τα χρώματα;
Πώς γέρασε, αλήθεια, τούτος ο δρόμος!»
«Πώς άλλαξε θέλεις να πεις…» απάντησε ο άλλος.


***

ΦΕΥΓΕΙΣ

Φεύγεις
Μακραίνεις και μικραίνεις στο βάθος του δρόμου
Μακραίνεις και μικραίνεις στο βάθος του χρόνου
Κίτρινα φύλλα
Δέντρα γυμνά κλαδιά
Το άσαρκο σώμα των πάλαι ποτέ ημερών μας
Πώς λίγνεψαν τα παιδιά με τα ροδαλά μάγουλα;
Γιατί να λιγοστεύει ο ήλιος μου το φως του;

Κι έρχεσαι ξανά από το βάθος του χρόνου μου
Κι όλο αναπτύσσεσαι
Μακραίνεις αφύσικα
Κι έχεις ντυθεί όλα τα σημεία της στίξης που άφησα πίσω μου
Ερωτηματικά και παύσεις κυρίως.
Γεμίζεις τούτο το κίτρινο τοπίο
Και δεν αφήνεις χώρο
Να δω έστω για λίγο τα ντροπαλά κυκλάμινα
Που βγήκαν ξανά μέσα από την πέτρα
άνθισαν μες στο φθινόπωρο κι αγκαλιασμένα
Για τον έρωτα
Για της ζωής τον έρωτα μού σιγοτραγουδούν.



ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// Κλεομένης Παπαϊωάννου //// δυστ[ρ]οπία [ εκδ.Θράκα 2021]

 



[...] Υπάρχουν ακόμη πρόσφυγες, υπάρχουν ακόμη δούλοι,
υπάρχουν ακόμη στρατόπεδα συγκέντρωσης. Δουλειά για όλους!
Υπάρχει ακόμη εμπόρευμα, υπάρχουν ακόμη εξαρτήσεις, εικονικές ανάγκες αναβάθμισης.Υπάρχει ακόμη ιδιοκτησία· βιομηχανίες αφανισμού. [...]





ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΝΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ /// ΤΡΑΥΜΑ [ εκδ. Βακχικόν 2021]

 




ΑΠΟΣΤΡΟΦΉ


Δεν τύχαινε
απλώς συνέβαινε
σαν κακό
σαν θάνατος μωρού
σαν λανθασμένο ξόρκι
σαν καθετί που φαίνεται
μα μόνο αυτό δεν είναι.


ΔΕΝΤΡΑ ΚΑΙ ΆΝΘΡΩΠΟΙ

Σκίζεται το στήθος
σαν πυρκαγιά σε δάσος
στερεύει από οξυγόνο ο αέρας της νιότης μας
και ανασαίνουμε μαζί σαν από πάντα
σαν σχήμα αντιπερισπασμού
με σιαμαίες ελπίδες
με μια μορφή ανταγωνισμού
αφήνουμε το ίδιο ίχνος κάτω από τις ερπύστριες
σ’ αυτό που είπαμε να περπατήσουμε ζωή
υπήρξε μια παρανόηση.


ΕΡΩΤΑΣ

Η κατά βούληση αιχμαλωσία
στην παγίδα των ανοιχτών χεριών
συνομήλικος με τον Θάνατο
μια χαρτογράφηση του χάους
ένα ερώτημα στην κάθε βεβαιότητα
ένα αντίο όπως όλα
το όμορφο είναι φασισμός
σε περίπτωση λοιπόν ήττας
ή συμμετοχή σε ήττα
η μη παραδοχή αυτής
συνιστά συγκάλυψη
και ισόβια ωραιοποίηση.

****

Aνθολόγηση για το Varelaki : Aσημίνα Ξηρογιάννη


                        ΝΑΣΟΣ ΑΘΑΝΣΙΟΥ ( Η φωτογραφία είναι παρμένη από το Fractal)


Σάββατο 27 Νοεμβρίου 2021

ΣΤΗΛΗ THE ARTMANIACS //// ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΣΟΚΟΣ

 



Συνέντευξη στην ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ


Σας καλωσορίζω λοιπόν  στο λογοτεχνικό Varelaki και  το πρώτο που θα ήθελα να ρωτήσω είναι πώς ξεκίνησαν όλα με την ποίηση.

Η σχέση μου με την ποίηση ξεκινά από τα χρόνια του γυμνασίου. Δεν εννοώ την συγγραφή αλλά την ανάγνωση ποιημάτων. Το κομμάτι της συγγραφής ήρθε αργότερα, αφού μελέτησα πρώτα το έργο πολλών Ελλήνων και ξένων ποιητών. Για χρόνια έγραφα χωρίς να δημοσιεύω ποιήματά μου, την ανάγκη να κριθώ για τα γραπτά μου την ένιωσα στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας. Αρχικά δημοσίευα σε λογοτεχνικά περιοδικά και κατόπιν απέστειλα το πρώτο ολοκληρωμένο έργο μου στις Εκδόσεις Γαβριηλίδης. Η απάντηση ήταν θετική, έτσι το 2013 κυκλοφόρησε το “Σουίνγκ με τ’ άστρα”. Ακολούθησαν άλλες τρεις ποιητικές συλλογές, “Ένα ποτήρι ακόμη, Τσάρλς, “Ώρες πληθυντικής αϋπνίας” και  “Απ’ την Εμμανουήλ Μπενάκη ως τα μεσάνυχτα”.

Πότε δημιουργήθηκε το περιοδικό; Ποιος ο στόχος και ποια η γραμμή πλεύσης;

Το Περιοδικό Μονόκλ δημιουργήθηκε τον Φεβρουάριο του 2016 για να ενώσει δύο μου αγάπες, τα βιβλία και τις νέες τεχνολογίες. Σκοπός ήταν η λειτουργία ενός λογοτεχνικού περιοδικού που θα έδινε βήμα τόσο σε καταξιωμένους όσο και νέους δημιουργούς, με μοναδικό κριτήριο το ίδιο το κείμενο. Το εγχείρημα αυτό αγαπήθηκε από την αρχή και χαίρομαι πολύ γι’ αυτό. Όλα αυτά τα χρόνια υπήρχε παράλληλα στο μυαλό μου και η ιδέα του βιβλιοπωλείου. Δεν ξέρω αν ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, ξέρω πως αυτή τη φορά η θέληση νίκησε κάθε εμπόδιο. Το εγχείρημα αυτό βρήκε στέγη στην οδό Φειδίου (Αρ.11) στο κέντρο της Αθήνας σ’ έναν χώρο είκοσι τετραγωνικών. Το Μονόκλ φιλοδοξεί να γίνει χώρος αντάμωσης αναγνωστών και δημιουργών, να φιλοξενήσει εκδηλώσεις  και να γίνει στέκι κάθε ανήσυχου πνεύματος. Ετοιμάζονται ήδη αρκετές εκδηλώσεις με κεντρικό άξονα το βιβλίο, καθώς και συζητήσεις για την τέχνη, αφιερώματα στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία, συναντήσεις με συγγραφείς και άλλα πολλά.


 Απ΄όσο ξέρω το Μονόκλ  θα έχει και εκδοτική δραστηριότητα...

 Όντως, από τον νέο χρόνο θα ενεργοποιηθούν και οι Εκδόσεις Μονόκλ. Προτεραιότητα θα δοθεί στην έντυπη έκδοση του Περιοδικού. Η βιβλιοπαραγωγή δεν θα είναι μεγάλη, τρεις με τέσσερις εκδόσεις τον χρόνο.


 Θα ήθελα ένα σχόλιό σας  για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.

Το σίγουρο είναι ότι υπάρχει πληθώρα νέων τίτλων, χωρίς αυτό να είναι απαραίτητα κακό. Ένα καλό κείμενο βρίσκει πάντα τον δρόμο του. Τα τελευταία χρόνια πιστεύω πως το πρόσημο στην Ελληνική λογοτεχνία είναι θετικό. Τόσο στην πεζογραφία όσο και στην ποίηση κυκλοφορούν αρκετά ενδιαφέρουσες δουλειές. Σ’ αυτό έχουν βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό και οι νέοι Εκδοτικοί οίκοι. Η δουλειά που γίνεται στους Αντίποδες, τα Κείμενα, τον Μωβ Σκίουρο, την Περισπωμένη, τις Εκδόσεις Έρμα, την Loggia, τις Εκδόσεις των Συναδέλφων, τις Εκδόσεις Poema είναι αξιομνημόνευτη. Από την άλλη Ο Πόλις, Ο Gutenberg, η Άγρα, Το Ροδακιό, Ο Ίκαρος, η Opera, η Νεφέλη, ο Γκοβόστης, η Ερατώ τροφοδοτούν ακατάπαυστα τις βιβλιοθήκες μας με αριστουργήματα.


 Eτοιμάζετε κάτι τώρα;

 Είμαι στο στάδιο της τελικής επιμέλειας μιας συλλογής ποιημάτων που δούλευα τα τρία τελευταία χρόνια. Σε λίγο καιρό θα είμαι έτοιμος να παραδώσω το υλικό.


Yπάρχουν συγγραφείς που σας έχουν αλλάξει το βλέμμα σας για τον κόσμο;

Πολλοί συγγραφείς με έχουν επηρεάσει βαθιά, το βλέμμα μου όμως για τον κόσμο το άλλαξε η ποίηση.


Πιστεύετε  στην Κριτική και τους Κριτικούς;

Πιστεύω ότι τέχνη και κριτική είναι έννοιες αλληλένδετες. Σε ό,τι αφορά τους κριτικούς, σέβομαι απόλυτα το έργο τους, δίνω όμως μεγαλύτερη βαρύτητα στη γνώμη του απλού αναγνώστη.


Τι ελπίζετε , τι ονειρεύεστε;

 Ονειρεύομαι έναν κόσμο χωρίς ίχνος φασισμού.

Κυριακή 21 Νοεμβρίου 2021

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ /// ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΠΛΙΑΚΟΥ /// Χ /// ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΒΑΚΧΙΚΟΝ 2021




  Όταν αλλάζεις τόπο, αλλάζεις θέση. Μετατόπιση σωματική, ψυχική, συναισθηματική,

πνευματική. Γιατί ο τόπος, όπως ο χρόνος, ορίζει και καθορίζει τις έννοιες, τον τρόπο που

απορροφάμε και μεταφράζουμε τον κόσμο γύρω μας. Με άλλα λόγια, ο τόπος είναι πηγή

σκέψης. Και αλλάζοντας τόπο, αλλάζεις σκέψη.

Το Guernsey, λοιπόν, έγινε ο δικός μου νέος τόπος-τρόπος. Χώρος-transit, από τους

Ρωμαίους και τους Βίκινγκς ως εμάς, τους σύγχρονους μετανάστες. Χώρος μεικτής (αγγλο-

γαλλικής) ταυτότητας. Χώρος στεντόρειας συνύπαρξης ζωής και θανάτου - παραλίες

γεμάτες ανέμελους παραθεριστές και μαζί πυροβολεία, πύργους άμυνας και ναυάγια, ως

σταθερό memento mori. Τοπίο αβέβαιο, προσωρινό, μετακινούμενο, με τις ακτές να

αλλάζουν συνεχώς στην παλίρροια. Τελικά, τόπος μεταιχμιακός.

Στο μεταίχμιο αυτό πάτησε η συλλογή. Στη διαρκή υπέρβαση ορίων και τη συνύπαρξη

διαφορετικοτήτων, που δεν αναιρούν η μία την άλλη (ως «είτε/είτε»), αλλά

αλληλοσυμπληρώνονται (ως «και/και»). Έτσι, το Guernsey γίνεται το όχημα, η μεταφορά,

προς συζήτηση μίας συλλογικής ταυτότητας (και εδώ σκέφτομαι μαζί το «εμείς», που

συζήτησε ο Βασίλης Λαμπρόπουλος πρόσφατα, με αφορμή το βιβλίο του Αλέκου Λούντζη),

το DNA της οποίας εμπεριέχει όλα τα διαφορετικά στοιχεία και μαζί συγκεντρώνει την

προσοχή του σε αυτό που μας ενώνει – την ανθρωπιά μας, με όλη την ομορφιά, τον πόνο,

τη χαρά, την αγωνία που κουβαλά.

Από το Pembroke στο Herm και από το σπίτι του Hugo στο σπίτι του Satie και το cider-

making, η συλλογή αναζητά το Χ, τον τόπο αυτό της ανθρώπινης εμπειρίας που όλοι

μοιραζόμαστε, που όλοι νιώθουμε δικό μας και όπου αναπόφευκτα ομοιοκαταληκτούμε.



Guernsey, 20/11/21


---------------

ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ ΤΟ ΔΙΑΒΑΖΕΤΕ : EΔΩ




Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2021

Βιβλιοπωλείο Μονόκλ: Ένα νέο βιβλιοφιλικό στέκι στο κέντρο της Αθήνας

 



Το βιβλιοπωλείο Μονόκλ άνοιξε πρόσφατα την κίτρινη πόρτα του στην καρδιά της Αθήνας , στην οδό Φειδίου 11 και μας περιμένει να περιπλανηθούμε στον ζεστό και φιλόξενο χώρο του. Με επιλεγμένους τίτλους από πεζογραφία, ποίηση, δοκίμιο, θέατρο, ιστορία, τέχνες, λογοτεχνικά περιοδικά, κόμιξ και βιβλία από δεύτερο χέρι, το Μονόκλ φιλοδοξεί να γίνει το νέο μας βιβλιοφιλικό στέκι!

Στόχος, μεταξύ πολλών άλλων, είναι η διοργάνωση  θεματικών κύκλων εκδηλώσεων με κεντρικό άξονα το βιβλίο καθώς και συζητήσεις για την τέχνη, αναγνώσεις, αφιερώματα στην παιδική και εφηβική λογοτεχνία, συναντήσεις με συγγραφείς και όχι μόνο.

Ψυχή του Μονόκλ ο ποιητής Αντώνης Τσόκος, δημιουργός επίσης του πολύ επιτυχημένου ομώνυμου ηλεκτρονικού λογοτεχνικού περιοδικού (https://www.monocleread.gr/ )που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει εξαιρετικά αγαπητό στους αναγνώστες του.

Το Μονόκλ  αναμένεται να ξεκινήσει εντός των επόμενων μηνών και την εκδοτική του δραστηριότητα πάντα με γνώμονα την αγάπη για την καλή ελληνική και ξένη λογοτεχνία.

 

Βιβλιοπωλείο Μονόκλ

Ταχ. Δ/νση: Φειδίου 11, Αθήνα

Τηλ.: 212 1061611

e-mail: info@monocleread.gr

Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2021

ΝΕΑ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ /// ΘΩΜΑΣ ΤΣΑΛΑΠΑΤΗΣ /// Η ΟΜΟΡΦΙΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ ΜΑΣ




Ο Θωμάς Τσαλαπάτης στην καινούργια του ποιητική συλλογή παρουσιάζει μια σύνθεση σε πέντε μέρη, με μεγάλη τεχνοτροπική  ποικιλία, όπου επιστρατεύονται η μυθοπλασία και η πραγματικότητα, το λεκτικό παιχνίδι και η φανταστική γεωγραφία, το χιούμορ και ο στοχασμός πάνω στην ποιητική δημιουργία.

 

 

Οι Καναδοί λιώνουν

 

Φέρε εδώ του υπολογισμούς σου, τα σχέδια και τους χάρτες σου,

τη γυναίκα αυτή που οι ρόγες της δείχνουν πάντα τον Βορρά.

Χάραξε έναν μεγάλο κύκλο με το καρφί του διαβήτη ακριβώς

                                                στην τρύπα αποχέτευσης του επιστητού.

Άπλωσε τους δισταγμούς σου, τις τεχνητές καθυστερήσεις, την έμφυτη αργοπορία σου

άπλωσέ τα στο πάτωμα και κυλίσου πάνω τους ηδονικά και απορημένα.

Γιατί κάθε απόσταση οφείλει να είναι καταπάτηση του ορατού.

Οι κάτοικοι ανακυκλώνουν

Οι προμήθειες τελειώνουν

Οι Καναδοί λιώνουν.

 

Άνοιξε τα παράθυρα ενώ μαγειρεύεις, να εύχεσαι η ώρα που όλα θα πήξουν να είναι μακριά

Σκύψε, απλώς σκύψε για όλους όσοι πέρασαν τη ζωή τους σε ύψος κάτω του 1, 60

Άναψε την τοστιέρα,

αυτή που μεταμορφώνει τον έρωτα σε σεξ.

Η αγριότητα εδώ –όπως το πρόγευμα ή η σιέστα- είναι απλώς μια στιγμή της μέρας

Τα ξυπνητήρια εξαγριώνουν

Οι φίλοι εξαργυρώνουν

Οι Καναδοί λιώνουν. 

 

Ανάμεσα στην επανάληψη

και την επανάληψή της

εκεί που η άκρη απ ό, τι διαρκεί

συναντά αυτό που του δίνει σχήμα

εκεί το σύνολο μηδενίζεται.

Εμείς εδώ…

Ας συνεχίσουμε.

 

Άπλωσε τις ερωτικές σου κρέμες, μύρισε το λευκό της κουρτίνας και άναψε τα κεριά.

Θα έρθει απόψε και τότε θα δούμε τι είναι.

Μέχρι τότε όλοι οι νεκροί έχουν το ίδιο όνομα

Και αυτό τους συμφιλιώνει.

Γιατί,

Τα πουλιά μετανιώνουν

Και τα νερά μας κυκλώνουν

Είναι γιατί,

Οι ιδιοκτήτες στερεώνουν

Και τα πουλιά με αγχώνουν

Είναι κυρίως γιατί

Τα ποιήματα τελειώνουν

Και οι Καναδοί λιώνουν.

(Από το βιβλίο)

 

 

Ο Θωμάς Τσαλαπάτης γεννήθηκε το 1984 στην Αθήνα. Σπούδασε  στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Είναι αρθρογράφος στην Εφημερίδα των Συντακτών και στην εφημερίδα Η Εποχή. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί σε δέκα γλώσσες. Το 2012 βραβεύτηκε με το Κρατικό βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και το 2018 με το Premio InediTO στο φεστιβάλ του Τορίνο για την ανέκδοτη ποιητική ενότητα Circostanze. Τα ποιήματα  της ενότητας αυτής περιλαμβάνονται στην παρούσα συλλογή.