Η επιστροφή
Ύπνωσας ύπνον ψυχή μου , κενόν , κεῖσαι καί ρέγχεις , έως πότε ;
από τον Ύμνο της Ανάστασης
Επέστρεψε ο Οδυσσέας στην Ιθάκη
Πατάει με τα μεστωμένα πόδια του
το χώμα
και εισπνέει βαθιά τον αέρα του νησιού
Θέλει να φύγει απ' τα ρουθούνια του
η οσμή της πυρπολημένης Τροίας
Περιφέρει το βλέμμα του ολόγυρα
πάνω στα ίχνη μιας ήσυχης ζωής
Πόσο θα 'θελε να σβηστεί ο ήχος
των μετάλλων απ' τη μνήμη του
Δεν έχει άλλα αισθήματα
Πιστεύει ότι θ' αποκτήσει μόλις δει
τους δικούς του
αυτός έφτασε εκεί δεμένος απλώς
σε μια άκρη του ατελείωτου πανιού
που ύφαινε τόσα χρόνια η γυναίκα του
όπως του έγραφε στα λίγα γράμματά της
Η Πηνελόπη τώρα τον πλησιάζει αργά
ένας αέρας σαλεύει τα φορέματά της
κι αυτά φτιάχνουν σκιές ανήσυχες στο
έδαφος
Σηκώνει το βλέμμα του να την κοιτάξει
Η Πηνελόπη όμως δεν έχει πρόσωπο
Στη θέση του βλέπει
ένα αχνό ξέθωρο μήλο
και γρήγορα καταλαβαίνει ότι είναι αυτό
που ο Πάρις είχε προσφέρει στην Αφροδίτη
κάποτε
Επιλεκτικά
Είναι σκληρή και αβάσταχτη η μοναξιά
μέσα στους άλλους
Όχι όμως και σε ιδιωτικό χώρο
Εκεί οι καρέκλες τα ρούχα που κρέμονται σε αναμονή
για μια άλλη απόπειρα προς τα έξω , τα βιβλία
το βάζο με τα άνθη
τη σέβονται
χωρίς θορύβους και περιττολογίες
της δίνουν το σχήμα τους
φέρονται δίχως αμφιβολία συντροφικά
Φτάνεις στο σημείο
να διαβάζεις τη γλώσσα τους
κι αυτά τη δική σου
Μετά την αποδοχή αυτή
και την αμοιβαία κατανόηση
ξεσφίγγεις τους ιμάντες των άκαρπων σκέψεων
και κατεβάζεις το διακόπτη του alarm
Το τζάμι του παραθύρου εξάλλου
επιτρέπει την επιλεκτική επαφή
με το έξω
