Ο ΡΑΒΔΟΣΚΟΠΟΣ
Όλη τη νύχτα γύρευε τη θαλπωρή μιας ιδέας
που κοιμάται ανάλαφρη
σαν τον ίσκιο ξενοιασμένου αναχωρητή
όταν δίχως χρέη παλαιών ναυαγίων
κόβει τη διχαλωτή γλώσσα των οδών.
Τα κρόταλα του χρόνου ηχούσαν δαιμονικά
εντείνοντας την αγωνία τού πεπερασμένου οράματος
και οι τριγμοί των οδόντων μαρτυρούσαν
τη φρίκη της στιγμής
εκείνο το πνευστό ανατρίχιασμα της αποκάλυψης
που ζει κάτω από το δέρμα.
Ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να κατανοήσει
τον κόσμο προτού ο κόσμος τον διαβρώσει
έναντι πινακίου τιμής.
Μα το να ερμηνεύεις σήμερα την εποχή
είναι μια τέχνη ραβδοσκόπου
που δεν αγάπησε το σώμα του
κι αυτός αγάπησε την κάθε του πτυχή
ζώντας εξόριστος.
****
Η ΑΝΝΑ
«Εγώ περπάτησα την τροφή μου
δεν μπορώ ούτε ψίχουλο να χαραμίσω».
Έπειτα έκλεισε γρήγορα το στόμα της
μη χάσει άσκοπα γραμμάριο
–είχε να επιστρέψει με τα πόδια στο σπίτι,
Λυκαβηττός-Κολωνός–.
Ήταν καιροί δύσκολοι
κι ο γιος,
που πέθανε χρόνια μετά,
ήταν σαν τα γλυκά που στερήθηκε
εκείνα τα χρόνια.
Παντρεμένη πια, με λεφτά στην τσέπη
και με γλυκά στο στόμα
ανεβοκατέβαινε πέντε ορόφους με το ασανσέρ
για να τα απολαύσει.
Ο γιος της δεν γύρισε ποτέ.
Όπως και η πρώτη πείνα της.
****
ΤA ΣΠΙΤΙΑ ΣΑΣ
Να κλειδώνετε τα σπίτια σας
πριν φύγετε εξορία
για εκτέλεση
ή από ξεριζωμό.
Να ποτίζετε τις γλάστρες σας
όταν βλέπετε πως η φωτιά
πλησιάζει να τα κάνει στάχτη.
Να αλλάζετε τα σεντόνια σας
προτού σας μεταφέρουν
στην κλινική για ευθανασία.
Να κλείνετε τα παράθυρα
όταν ο ύπνος προσκαλεί
τον αδελφό του.
Τα σπίτια σας θα είναι
πάντα
εκεί
χώμα, νερό, αέρας
να περιμένουν.
Μην τα αμελείτε.
****
Ο ΦΙΛΟΘΕΑΜΩΝ, εκδ. Κουκούτσι, 2020
Ανθολόγηγη για το Varelaki Ασημίνα Ξηρογιάννη
