Επέλαση της γεωμετρίας την νύχτα
Η θάλασσα κάθετη σαν βροχούλα –
επελαύνει όμως πάντα το αδύνατο.
Άβυσσος η ρουτίνα στην αϋπνία –
χαράδρα η επανάληψη όμως στον ύπνο.
Πότε θα ελευθερωθώ απ’ την προσδοκία –
πότε θα ελευθερωθώ απ’ το νερό.
Περπατώ ακίνητος, μόνος και μόνος
με μια ρομφαία από ύπνο.
Μόνος είναι μια αδύνατη λέξη.
Πόνος είναι ένα αδύνατο σώμα.
***
Το χέρι
Η ευγένεια είναι η ευστοχία της ποίησης.
Όπως είναι προσηλωμένο στην αιτία το αντικείμενο.
Για να πετύχει στο ποίημα στοχεύει εκτός το υποκείμενο.
Υπάρχει ένα χέρι κομμένο όμως πάντα
έξω απ’ το κάδρο.
Που λάμπει σαν φως.
***
προδημοσίευση:
link: