Μονόλογοι συγγραφέων Συλλογικό ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ /// Ε-ΒΟΟΚ [ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΛΕΥΘΕΡΑ]

Μονόλογοι συγγραφέων

Συλλογικό

ΑΝΘΟΛΟΓΗΣΗ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ

Περιγραφή

Κυκλοφορεί ελεύθερη η ψηφιακή έκδοση του βιβλίου (διαβάστε την ενότητα Ε-book)

*

Συμμετέχουν με ανέκδοτα κείμενά τους οι συγγραφείς: Έρικα Αθανασίου, Τζούλια Γκανάσου, Νατάσα Ζαχαροπούλου, Σοφία Κολοτούρου, Ασημίνα Ξηρογιάννη, Δανάη Παπουτσή, Έλενα Πολυγένη, Μαρία Σούμπερτ, Ελένη Τζατζιμάκη, Ελένη Φουρνάρου, Γιώργος Γώτης, Γιώργος Δουατζής, Νίκος Ερηνάκης, Γιώργος Κατσέλης, Γιώργος Λίλλης, Διονύσης Μαρίνος, Γιώργος Μπλάνας, Κωνσταντίνος Μπούρας, Τόλης Νικηφόρου, Γιάννης Παπαγιάννης. 

Γιατί γράφουμε; Ποιες επιρροές έχουμε δεχτεί που μάς καθόρισαν ή μάς στιγμάτισαν; Είναι η πορεία μας αυτή που είχαμε ονειρευτεί ή σχεδιάσει, ή για αλλού ξεκινήσαμε και αλλού βρεθήκαμε;

H ζωή και η τέχνη αναπόφευκτα συμπλέουν, μπορεί και να αλληλοσυμπληρώνονται. Ο δημιουργός οφείλει, θαρρώ, να κοιτά κάθε φορά κατάματα και τη ζωή και την τέχνη του και να κάνει τον απολογισμό του. Η αυτοκριτική και η αυτογνωσία είναι πάντα τα ζητούμενα και στον άνθρωπο και στο δημιουργό. Από κει και πέρα η βασική έγνοια είναι πώς θα υπάρχει δημιουργική εξέλιξη.

Αναπόφευκτα μού έρχονται στο μυαλό όσα γράφει ο Ελύτης στα «Ανοιχτά Χαρτιά». Και είναι σαν να μονολογεί: Nα, γιατί γράφω. Γιατί η Ποίηση αρχίζει από κει που την τελευταία λέξη την έχει ο Θάνατος. Είναι η λήξη μιας ζωής και η έναρξη μιας άλλης, που είναι η ίδια με την πρώτη αλλά που πάει πολύ βαθιά, ως το ακρότατο σημείο που μπόρεσε να ανιχνεύσει η ψυχή, στα σύνορα των αντιθέτων, εκεί που ο ήλιος και ο Άδης αγγίζονται.

Δέκα γυναίκες συγγραφείς. Δέκα άντρες συγγραφείς. Άνθρωποι που ζουν και δημιουργούν στο σήμερα. Οι σκέψεις τους, οι καταβολές τους, οι εικόνες τους, είναι πολύτιμα στοιχεία του δημιουργικού ΕΓΩ τους. Αναλογίζονται, στοχάζονται, θυμούνται, απορούν, δείχνουν, καταθέτουν αναμνήσεις, εμπειρίες, συναισθήματα, αποστασιοποιούνται άλλοι λιγότερο, άλλοι περισσότερο, εξομολογούνται, μονολογούν κρύβοντας ή αποκαλύπτοντας, άλλοτε με τρόπο ρεαλιστικό, άλλοτε επικαλούμενοι τον σουρεαλισμό.

Όμως, αποδεικνύοντας σε κάθε περίπτωση πως η τέχνη είναι υπόθεση αυστηρά προσωπική.

Κατηγορίες: Μαρτυρίες/Δοκίμια, Βακχικόν Πεζά, Δωρεάν Βιβλία, Δουατζής Γιώργος, Μαρίνος Διονύσης, Μπλάνας Γιώργος, Ξηρογιάννη Ασημίνα, Φουρνάρου Ελένη, Συλλογικό

Δοκιμάζοντας το ποίημα // Ασημίνα Ξηρογιάννη /// Το Βιβλίο σε e-book

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΔΩΡΕΑΝ

Περιγραφή

Κυκλοφορεί ελεύθερη η ψηφιακή έκδοση του βιβλίου (διαβάστε την ενότητα Ε-book)

*

Όταν το ποίημα έχει θάρρος
Όταν το ποίημα έχει θράσος
Όταν το ποίημα ερωτεύεται τον αναγνώστη
Όταν το ποίημα δεν ερωτεύεται τον αναγνώστη, αλλά τον ποιητή
Όταν το ποίημα ξαναδιαβάζεται (πάλι και πάλι και πάλι…)

**

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη έχει εκδώσει ποίηση,

 πεζό και θέατρο.

 Η ποιητική συλλογή Δοκιμάζοντας το ποίημα 

είναι το έβδομο βιβλίο της.

ΤΗΣ ΙΔΙΑΣ

Οντισιόν, θέατρο, εκδόσεις Vakxikon.gr 2015
23 μέρες, πεζό, εκδόσεις Γαβριηλίδη 2015
Εποχή μου είναι η ποίηση, ποίηση, 

εκδόσεις Γαβριηλίδη 2013
Πληγές, ποίηση, εκδόσεις Γαβριηλίδη 2011
Το σώμα του έγινε σκια, νουβέλα,

 εκδόσεις Ανατολικός 2010
Η προφητεία του ανέμου, ποίηση, 

εκδόσεις Δωδώνη 2009

Κατηγορίες: Ελληνική Ποίηση, Βακχικόν Ποίηση,

 Δωρεάν Βιβλία, Ξηρογιάννη Ασημίνα

Δωρεάν Βιβλία από τις εκδόσεις Βακχικόν

Από την πρώτη στιγμή λειτουργίας του e-shop των εκδόσεων Βακχικόν (καλοκαίρι 2015) υπάρχει η κατηγορία "Δωρεάν Βιβλία". Πλέον περιλαμβάνονται 28 τίτλοι μας και δεδομένων των συνθηκών σάς την υπενθυμίζουμε: διηγήματα, αφηγήματα, θεατρικά, δοκίμια και μπόλικη ποίηση. Καλή ανάγνωση!

https://ekdoseis.vakxikon.gr/product-category/ekdoseis/free-books/

Anthology of young Croatian poets

Anthologist: Mirza Purić
Preface: Marko Pogačar
Translator: Asimina Xirogianni

**

Martina Vidaić, Mateja Jurčević, Davor Ivankovac, Dinko Kreho, Lucija Butković, Alen Brlek, Antonija Novaković, Marija Dejanović, Darko Šeparović, Monika Herceg

 Find the book here

A few words as preface or millenia in crouched start position

The young poets featured in this volume appeared in the poetry scene during of the past decade, except for Dinko Kreho, whose debut was published a bit earlier. They belong to the younger generation of Croat poets, who got off the ground (or are still underway) after my own generation – ignoring the fact that I am the same age as several of the poets included in this anthology. All of them – again, with the exception of Dinko Kreho – published their poetry debuts after participating in two of the most important Croatian poetry awards: the Goran Prize for Young Poets, which is awarded to the best poetry submission by an unpublished poet not older than 30 years and the Na vrh jezika Prize for poets under 35 years of age. In my capacity as member of the committees of both awards, I had the opportunity to watch all these poets since the start of their careers, and my own view of the poetic terrain – and my own choices, for that matter – wouldn’t be very different than those of Mirza Purić, who is a literary translator with an unusual awareness and interest for poetry. Nevertheless, I ought to mention a few more names, whose omission would render the unabridged version of this poetic selection incomplete: Marija Andrijasevic, Mario Glavaš, Željka Horvart Čeč and Goran Čolakhodžić.

Even a quick glance at the poems reveals a rather diverse range of poetic styles and trends. Nevertheless, all poets share two common grounds: their style has been developed mostly in accordance with the domestic poetic canon. Those youngest among the ten poets, in particular, demonstrate several poetic parallels and common points of departure that become denser as the selection of writers becomes narrower and narrower.

The confessional glance of Martina Vidaić extends from the porous base of the body to the superstructure of alienation. The style of Mateja Jurčević is typified by fragmentary associative slaloms. The poems of Davor Ivankovac blend the melancholy of the plains together with the neurosis of the digital age. Dinko Kreho’s epigrammatic letters are rooted in the essentiality of language. The analytic and dystopian imagination of Lucija Butković submerges into zootechnics. Alen Brlek resorts to classical wordplays and exploration of small glitches in the lexical and semantic web of language. The hero in Antonija Novaković’s verses displays a shimmering collage-like quaintness as he becomes lost in the great animal that is the city. Marija Dejanović’s lines traverse multidimensional symbolic lattices. The bourgeois subject of Darko Šeparović embraces the neoexistentialism of the end of the millennium. Genealogy, microhistory and female emancipation are shifted in the captivating metaphors of Monika Herceg.

This selection offers readers a potential yet clearly vibrant view of the status of younger Croatian poetry at the second decade of the 21st century. As Lawrence Ferlinghetti would advise, surrender to it, dear readers, with open eyes and open minds.

Marko Pogačar

ΠΗΓΗ:BAKXIKON

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΤΗΣ ΑΣΗΜΙΝΑΣ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΤΖΕΝΗ ΚΟΥΚΙΔΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΝΕΩΝ ΚΡΟΑΤΩΝ ΠΟΙΗΤΩΝ

Η Ανθολογία Νέων Κροατών Ποιητών [Antologija Mlade Hrvatske Poezije] είναι μια δίγλωσση έκδοση σε ανθολόγηση Μίρζας Πούριτς και μετάφραση Ασημίνας Ξηρογιάννη και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Βακχικόν. Συμμετέχουν οι: Μαρτίνα Βίνταϊτς, Ματέα Γιούρτσεβιτς, Ντάβορ Ιβανκόβατς, Ντίνκο Κρέχο, Λουτσία Μπούτκοβιτς, Άλεν Μπρλεκ, Αντονία Νοβακόβιτς, Μαρία Ντεγιανόβιτς, Ντάρκο Σεπαρόβιτς, Μόνικα Χέρτσεγκ [Martina Vidaić, Mateja Jurčević, Davor Ivankovac, Dinko Kreho, Lucija Butković, Alen Brlek, Antonija Novaković, Marija Dejanović, Darko Šeparović, Monika Herceg]

«Οι νεαροί ποιητές [...] ανήκουν στη νεότερη γενιά Κροατών ποιητών, εκείνη που καθιερώθηκε (ή καθιερώνεται) μετά τη γενιά στην οποία ανήκω, αν και είμαι της ίδιας ηλικίας με ορισμένους από τους ποιητές που περιλαμβάνονται εδώ. Όλοι τους -και πάλι, με εξαίρεση τον Ντίνκο Κρέχο- δημοσίευσαν τα ποιητικά ντεμπούτα τους μέσα από τα δύο σημαντικότερα βραβεία χειρογράφων ποίησης στην Κροατία: το βραβείο Goran για νέους ποιητές, το οποίο απονέμεται στο καλύτερο χειρόγραφο από έναν μη δημοσιευμένο ποιητή μέχρι τα 30 του χρόνια, και το βραβείο Na vrh jezika για ποιητές μέχρι 35 ετών. Ως μέλος της κριτικής επιτροπής για τα δύο βραβεία, παρακολουθώ όλους αυτούς τους ποιητές από την αρχή της σταδιοδρομίας τους και η δική μου εικόνα για την κατάσταση του πεδίου, καθώς και η δική μου επιλογή, δεν θα ήταν πολύ διαφορετική από αυτή που έγινε εδώ από τον Μίρζα Πούριτς, λογοτεχνικό μεταφραστή με ασυνήθιστη ευαισθησία και ενδιαφέρον για την ποίηση. Ωστόσο, πρέπει να αναφερθώ σε μερικά ακόμη ονόματα, χωρίς τα οποία θα ήταν ελλιπής η ευρύτερη εκδοχή μιας τέτοιας επιλογής, κατά κύριο λόγο στη Μαρία Αντριάσεβιτς, τον Μάριο Γκλάβας, την Τζέλικα Τσετς και τον Γκόραν Τσολακχόντζιτς.

Ακόμη και μια σύντομη ματιά στα ποιήματα αποκαλύπτει μάλλον ετερογενείς ποιητικές και τάσεις. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν δύο κοινοί τόποι: όλοι οι ποιητές σχηματίστηκαν κυρίως στον εγχώριο ποιητικό κανόνα και, ειδικά στους νεότερους από τους δέκα ποιητές, μπορούν να ανιχνευθούν ορισμένες ποιητικές παραλληλίες, αλλά και κοινά σημεία αναχώρησης, τα οποία πυκνώνουν καθώς στενεύει η επιλογή αυτών των συγγραφέων.»

Απόσπασμα από τον πρόλογο του Μάρκο Πογκατσάρ

Η Ασημίνα Ξηρογιάννη, ήδη πολύ γνωστή στους ποιητικούς και συγγραφικούς κύκλους από προσωπικούς τίτλους όπως: Εποχή μου είναι η ποίηση, 23 μέρες, Δεύτερη φύση, Το θέατρο στην ποίηση, Λίγη φθορά για γούρι, Οντισιόν, Δοκιμάζοντας το ποίημα κ.ά., αναλαμβάνει τη μετάφραση-απόδοση των έργων στην ελληνική. Διαβάστε παρακάτω τι απαντά για το βιβλίο.

Ποιους ποιητές αφορά η συλλογή; Πώς προέκυψε το βιβλίο;

Ασημίνα Ξηρογιάννη: Στα πλαίσια της εκδοτικής δραστηριότητας των Εκδόσεων Βακχικόν με τον τίτλο «Ποίηση από όλο τον κόσμο» έχει την ευκαιρία το ελληνικό κοινό να κάνει ένα άνοιγμα πνευματικό προς το Άλλο, το αλλοεθνές, το ξένο, το διαφορετικό, αλλά τόσο ίδιο, με την έννοια ότι μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολλά κοινά στοιχεία με κάτι που ήδη γνωρίζουμε -κοινά σημεία στον τρόπο έκθεσης, στην προσέγγιση. Και αυτό είναι θαυμαστό, μια μαγική σύνδεση ενσυναίσθησης.

Oι νεαροί ποιητές που παρουσιάστηκαν εδώ εμφανίστηκαν στην ποιητική σκηνή τα τελευταία 10 χρόνια. Με εξαίρεση τον Ντίνκο Κρέχο που το πρώτο του βιβλίο δημοσιεύθηκε νωρίτερα. Έτσι ερχόμαστε κοντά με το εξομολογητικό βλέμμα της Μαρτίνα Βίνταϊτς, τα αποσπασματικά συνειρμικά σλάλομ της Ματέα Γιούρσεβιτς, τα ποιήματα που αναφέρονται στην ψηφιακή εποχή του Ντάρκο Ιβάνκόβατς, την δυστοπική φαντασία της Λουτσία Μπούτκοβιτς, τον νεοϋπαρξισμό του Ντάρκο Σεπαρόβιτς, τους συμβολισμούς της Μαρίας Ντεγιανόβιτς, τη σπινθηροβόλο γραφικότητα της Αντονία Νοβακόβιτς, τα λογοπαίγνια του Αλεν Μπρλεκ, τις σαγηνευτικές μεταφορές της Μόνικα Χέρτσεγκ.

Ποιες οι δυσκολίες του εγχειρήματος; Ποιες είναι οι ιδιαιτερότητες της μετάφρασης-απόδοσης των στίχων σε μια άλλη γλώσσα;

Α.Ξ.: Γνώρισα πρώτα τους παραπάνω ποιητές στα Αγγλικά και μετά από 'κει τα μετέφρασα στα ελληνικά. Η μετάφραση είναι τέχνη και η ίδια θα έλεγα. Κι αν αυτό ακούγεται ακραίο, τότε υπογραμμίζω ότι η μετάφραση είναι σίγουρα αναδημιουργία. Είναι σημαντικό να κάνεις τη μεταφορά του νοήματος, της γενικής αίσθησης του ποιήματος ώστε να αφορά αναγνώστη από άλλη χώρα. Παλεύεις με τις λέξεις διαρκώς και όλα μοιάζουν αβέβαια.

Πόσο μας αγγίζει η ποίηση που «γεννιέται» σε μια άλλη χώρα, σε μια άλλη κουλτούρα και κοινωνία;

Α.Ξ.: Γιατί, όχι; Αν πραγματεύεται εύστοχα ένα θέμα που μας αφορά, με τρόπο που «μιλάει» στο μυαλό ή στην καρδιά μας, μπορεί αυτό να συμβεί. Ναι,είναι δυνατόν. Εδώ είναι καίριος ο ρόλος και ο λόγος του διαμεσολαβητή, του μεταφραστή δηλαδή, που οφείλει να μπαίνει βαθιά μέσα στα άδυτα της γλώσσας, να τη νιώθει πρώτα ο ίδιος και μετά να την επικοινωνεί στους αναγνώστες.

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Μετάφραση από τα Αγγλικά: Ασημίνα Ξηρογιάννη

Θάνατοι κουνελιών

Της Monica Herceng

αποθηκεύσαμε προσεκτικά τον θάνατο στα ζώα

τα ταίσαμε φρεσκοκομμένο χόρτο και σανό

τότε πήραμε τον θάνατο από αυτά ανώδυνα

με ένα μόνο κόψιμο κάτω από το λαιμό

τα δέρματα των κουνελιών τεντώθηκαν πάνω στα παλιά ξύλα καρυδιάς

σαν ένα υπερμέγεθες παλτό

και δίπλα στο γούνινο κοστούμι

οι μυς που είχαμε απογυμνώσει

μας κοίταξαν ντροπιασμένοι

και ταλαντεύθηκαν στις ριπές του ανέμου

η μητέρα βρήκε του πατέρα το δύσκαμπτο σώμα

από το κλουβί του κουνελιού

ένα πρωινό του Σεπτέμβρη

κατανοώντας ένα αξίωμα

που σπάνια έχουμε κατά νου

ο θάνατος με τον οποίο ταίζουμε τους άλλους

μερικές φορές επιστρέφει

πίσω σε μας

🌸

ΜΑΤΕΑ ΓΙΟΥΡΤΣΕΒΙΤΣ

Οι γυναίκες από τηv Altamira

Οι γυναίκες από την Altamira

ερωτεύονται με τα ελάφια

Οι γυναίκες πενθούν θανάτους και ξαπλώνουν με τους κυνηγούς

προετοιμάζουν τη σάρκα των αγαπημένων τους

Οι ανέραστοι χτυπούν τα κέρατά τους

Οι ανέραστοι έχουν μετατρέψει τη σπηλιά σε ένα διεγερμένο μετωπικό οστό

όπου οι ερωτευμένοι δυνατά φιλιούνται

όποτε βρίσκουν την ευκαιρία

κυρίως τη νύχτα όταν τους υπενθυμίζει ο ήλιος

που οι θεότητες είχαν κόψει τον λαιμό του

που οι δυνατότητες του πρωινού δεν εξαντλούνται

τη νύχτα

ζηλιάρης

ονειρεύονται τους θεούς περιστοιχισμένους από στολίδια

κοντόχοντρες και ανεπιθύμητες

πεθαίνουν όταν τα φτερωτά ελαφάκια πηγαίνουν γι 'αυτές

πεθάνουν σιωπηλά χωρίς ποτέ να έχουν μάθει τη σημειολογία της κραυγής

Οι γυναίκες από την Altamira ,μια αγροτική σιωπηλή φυλή

πιέζουν χυμούς από βότανα, ζωγραφίζουν λεπτά σώματα

αγαπούσε ένα κοπάδι βόσκησης (στο μήλο)

αγαπούσε ένα τρέξιμο (στην Καρδιά του δέντρου)

αγαπούσε ένα όνειρο (σε σκούρο πράσινο φύλλο)

Οι γυναίκες από τη Altamira είναι τώρα λυπημένες κόκκινες βουβάλες

που πιάνονται από άπληστα χέρια

είναι τώρα ο σχισμένος μου ουρανίσκος

το αίμα μου από την ακμή

και η κρεάτινη σιωπή μου

Δείχνω σε ένα δέντρο αυτόν

Σημαδεύω σε ένα φρούτο που σαπίζει στο πιάτο

σημαδεύω τον εαυτό μου

ανεβαίνω ψηλά

πιέζω ένα μήλο στην καρδιά μου

είναι ώρα δείπνου

θα ήθελες να φας?

Μια ερώτηση τόσο απλή όσο και μια αγάπη αναδιπλωμένη σε μια κίνηση

Χαμογελάς και αφήνεις 

τη σπηλιά για μία σφιχτοδεμένη που μπορεί να χειριστεί τη γλώσσα σας

σαν μια βαριά ρακέτα, και να κυριεύσει τον αστράγαλο

ξέρω ότι εξακολουθείς να πεινάς καθώς αυτή λέει:

Το λυκόφως πάνω από αυτήν την πόλη

είναι σαν τον πυρετό στο λαιμό που πέφτει στα χείλη

τα τεντώνει στο κρεβάτι της Dvina

γεμάτο ζαχαρόνερο

για ένα κοπάδι από ελάφια

Πηγή: https://www.koukidaki.gr/2020/03/anthologio-kroaton.html