notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018, ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (Ε)ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ/ΣΟΦΙΑ ΤΣΙΑΛΙΚΗ/ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΕΝΟΣ/ ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΝΤΟΥΜΗ /ΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΑΝΟΣ/ ΖΑΧΑΡΟΥΛΑ ΚΑΛΛΙΟΤΖΗ/ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΛΤΟΣ

Kολάζ Ασημίνα Ξηρογιάννη

                                   
                                  Επιλογή- Επιμέλεια :Ασημίνα Ξηρογιάννη


ΣΟΦΙΑ ΤΣΙΑΛΙΚΗ

 IΣΟΒΙΑ ΠΛΑΝΗ

Ηρθε η ελπίδα πάλι, διπρόσωπη
και χαμογέλασε με νόημα, προσκυνώντας 
την αγιογραφία του μέλλοντός μου
Ξεδιάντροπα τις απαντήσεις όλες δίνει
αλλάζοντας τόνο φωνής
σε κάθε επίσκεψη 
και προσπαθεί να δικαιολογήσει
όσα δεν έγιναν απ' όσα εγγυήθηκε 
την προηγούμενη φορά, 
καινούρια τάματα προσφέροντας 

* 
ΑΠΤΕΡΟΣ ΝΙΚΗ ή Η ΝΙΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ


'Οταν έφτασε η νύχτα σκεπτική
 απ΄ όσα είχαν μεσολαβήσει στη διάρκεια
 της μέρας, τίποτα δεν μπορούσε να δώσει τόση αυτάρκεια
 στο χαμόγελό της
 όσο η υποψία της ηλιαχτίδας του
 πρωινού ξυπνήματος
 χωρίς τη σκιά της-ηττημένης-νόσου.

 «Τrilby »Γαβριηλίδης 2017

***

Πέτρος Μπένος

 GREEK MAN 1

Δεν είμαστε Δυτικοί αλλά 

Μπορούμε να γίνουμε

Η μία κα μοναδική λύση.

Τα μάτια μου χρωματισμένα ελληνικά 

Φραγκική και η μύτη φαίνεται

Ελαφρώς ηπειρώτικη, 

Σε μια αντανάκλαση φωτογραφία

Ποντιακά ακριτική. Κι όμως, 

Κατά μέτωπο ,οι ρίζες της μύτης μου

Είναι αφρικανικές.

Το ροδαλό και πολύ ευαίσθητο δέρμα μου

Σε ξεγελάει. 

Τα πετούμενα σπαστά και καστανά μαλλιά μου

Δεν σου αφήνουν καμιά αμφιβολία: 

Eίσαι λευκός.

Κι όμως, 

Οι μελαμψοί πρόγονοί μου 

Κινήθηκαν από τα βάθη της αφρικανικής γης. 

Στο μαρτυράει ο σκλάβος που βλέπεις μπροστά σου

*

MΑΙΝΑΔΑ

Απέναντί μου στέκει η πόρτα κλειστή 

Έφυγε η μαινάδα που τη σφράγισε. -

Ελα να την ανοίξουμε,

Κοιτούσε στον ωκεανό τα σαρκοβόρα ψάρια. -

Θα πάμε σε άλλους κόσμους. 

Χαμογέλασε δίχως ίχνος ευγένειας, 

Μου άφησε τον αναπτήρα της, Δεν κάπνισε ποτέ της

Μ’ αυτόν άναψα το κεράκι του πόθου 

Στο ζευγαράκι των πίσω καθισμάτων, 

Είχε πια φύγει. 

Μόνος τώρα προσπαθούσα να ανοίξω την πόρτα με το βλέμμα μου,

Κάπου κάπου

Έψαλλα προσευχές των αγγέλων σε ποιήματα. 

Η σερβιτόρα έρχεται ξανά για παραγγελία,

Κάποιος πρέπει να πληρώσει και τον λογαριασμό.


«Πόετρυ ατ λαστ»,Βακχικόν 2018
***

Ιφιγένεια Ντούμη

ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

Η αχνή γραμμή από αλάτι

σ΄αυτή την μπλούζα

μού θυμίζει 

εσένα κάποτε.

*

 ΚΥΝΙΚΟΣ ΧΩΡΙΣΜΟΣ 

-Γλυκιά μου, τι να σου κάνουν οι φίλοι;

 'Oταν κλείνει η πόρτα είσαι μόνη. Γι αυτό είμαι εγώ.

-Γι΄ αυτό υπάρχουν οι σκύλοι.

*

ΚΛΙΣΕ ΤΙΤΛΟΣ ΑΓΡΑΦΟΣ

Ο χωρισμός λίγο μετά τα τριάντα 

είναι- παραδέξου το-δύσκολος.

Ας τα πάρουμε ένα ένα. 

Μόλις άρχισες να βάζεις ωτοασπίδες, 

να υποφέρεις απ’ τα ξενύχτια, 

να μην αδυνατίζεις, να πίνεις μαλόξ, 

να μην ξέρεις αν χρειάζεται να είσαι ερωτευμένη.

 (Κάποτε μου χάρισαν δυο πλειμομπίλ. 

Το ένα ήταν το παιδάκι το άλλο η μαμά. 

«Για να διαλέξεις ποιο απ΄ τα δύο θέλεις να είσαι» μου είπαν. 

Το βρήκα τότε πολύ χαριτωμένο.

Που να ξερα σε τι μπελάδες θα μ έβαζε)

«Love me tender» ,Σαιξπηρικόν 2018

***

AΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΑΝΟΣ 

[Ενας πνιγμός είναι η ποίηση και όποιος σωθεί]

ΔΙΑΛΕΙΜΜΑ

 Μικρές σιωπές.

 Αυτές που δίνουν,

 το πλήρες νόημα

 στις αποστάσεις. 

Από το κεφάλι 

έως τα χέρια ρέουν,

αργές και σπάταλες

φύσει και θέσει.

 «Πεζολίβαδα»,θράκα 2017

***

Ζαχαρούλα Καλλιαντζή 

ΑΝΑΡΧΗ ΣΥΝΟΥΣΙΑ 

Καπνίζω την πίπα σου 

και ενώνομαι με τα κομμάτια σου

σε μια άναρχη συνουσία.

 * 

Η ΠΑΛΗ

Εκεί...στον καθρέφτη της ηδονής 

παλλόταν η ζωή ανάμεσα σε δύο σώματα.

 * 

ΑΝΑΜΝΗΣΗ 

Οι θηλές της γλώσσας μου ριγούν 

στην ανάμνηση της γεύσης σου.

 «Aγγελμα κυοφορίας», Γαβριηλίδης 2017

***

Δημήτρης Σάλτος

 Η ΜΑΓΕΙΑ ΤΗΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ 

Οι ποιητές συνήθως πλέον μοιάζουν

με αργόσχολους επιβάτες

αστικών λεωφορείων.

Δίπλα στ΄ ανοιχτά παράθυρα καθισμένοι 

Βυθισμένοι στις σκέψεις τους 

Χαζεύουν τα τοπία που φεύγουν

Ταξιδεύουν με τις μυρωδιές των γυναικών 

Σοκάρονται καμιά φορά απ΄ το θέαμα κάποιου άστεγου

Και γράφουν

γράφουν

γράφουν. 

Ποτέ δεν φαίνεται να τους ενδιαφέρει 

Ποιος είναι στο τιμόνι

Και ποιος ο προορισμός.

 * 

ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ 

Η ψυχή του πεταμένο τενεκεδάκι

σ΄ ένα ασήμαντο στενό.

Το κλοτσούσαν παίζοντας 

τα παιδιά της γειτονιάς. 

Κάποιες σταγόνες που δεν είχαν στεγνώσει κυλούσαν συνέχεια μέσα του

ενώ τα παράθυρα κοιτούσε παρακλητικά 

περιμένοντας να βγει κάποιος και να πει: 

Σιωπή...

«Ναυαγοί στην λεωφόρο», Κύμα 2017

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018, ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (Δ), ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ /// ΕΒΕΛΙΝΑ ΠΡΕΒΕΝΤΗ,ΝΙΚΟΣ Β.ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ /// ΣΙΣΗ ΣΙΑΚΑΒΑΡΑ

                                  Επιλογή- Επιμέλεια :Ασημίνα Ξηρογιάννη

Εβελίνα Πρεβέντη 

Yποθετικά

Σου γράφω για όλα αυτά που δεν χωρούν σε λέξεις
για να σου αποκριθώ.
Σου γράφω απροσδιόριστα 
ώστε να συμβαδίζουν στον χρόνο.
Ερωτικά, για να καλύπτει το συναίσθημα. 
Αρκούμαι στη γραφή, στην άγνωστη αυτή.
Μπορεί να τα διαβάζεις όλα αυτά 
που σου γνέφει το μελάνι
μα ποτέ δεν είσαι σίγουρος 
ότι τούτο ζωγραφίζει ζωηρά τα αρχικά σου. 
Υποθέσεις μόνο είναι η ποίηση,
γι’ αυτό χάθηκες μέσα της.
Εγώ ,από την άλλη,
θαρραλέα τις γράφω, 
για να τις ξορκίσω. 

* 

Το ποίημα 

Το κάθε ποίημα κάτι αποκαλύπτει.
Τον έρωτα που είχες κι έχει εξαφανιστεί και τούτος,
'Οπως όλα κάποια στιγμή, με απίστευτη άνεση.
Την αγάπη που δεν φεύγει, 
πού να πάει, 
μένει με αλυσίδες γερές και τυλιγμένες 
γύρω από την καρδιά,
σαν να μην την αφήνουν ν’ αναπνεύσει.
Και δεν αναπνέει, παρά μονάχα χτυπά άρρυθμα
σαν να πάτησες το κουμπί εν λειτουργία.
Τη σκέψη. Πάντοτε πρωταγωνιστούσες.
'Εγινες έμπνευση
Σαν βρέθηκες και χάθηκες,
το δεύτερο ρήμα να σου πω ήταν η έμπνευσή μου.
Το κάθε ποίημα κάτι αποκαλύπτει. 
Με αποκαλύπτει.
Κάτι προμηνύει. 
Προμηνύει τον οικειοθαλή χαμό σου.
Το κάθε ποίημα κάτι αγαπάει. 
Το δικό μου αγάπησε εσένα.
Το κάθε ποίημα κάτι επιθυμεί. 
Επιθυμία, το πρώτο ρήμα,
Αφού ακόμη είμαι στάσιμη στο δεύτερο. 
Το κάθε ποίημα έρχεται στην ώρα του. 

«Σκιές στον Ενικό »Γαβριηλίδης 2018

 ***

 Νίκος Β.Παπαδόπουλος 

ΣΤΗΣ ΕΥΑΣ ΤΟ ΧΡΟΝΟ 

Χρόνιος ο φόβος του χρόνου ο φόβος
Το πέρας του χρόνου μα όχι του φόβου
Ορίζει 

Παίζει χαϊδεύει και φεύγει, ζαλίζει
Φλερτάρει και με 
Υπνωτίζει

Ζει σε κομμάτια με κάνει κομμάτια
Μου καίει τα μάτια
Αχνίζει 


Διψάει για οίνο διστάζει μα θέλει
Και λιώνει σαν βλέπει
Τον κρίνο 

Στης Εύας το χρόνο δε θα αντέξω, θυμώνω
Ξεκινώ ν’ αγαπάω μ’ άλλης μήλο μεθάω
Κι έτσι δεν έχω καν για θεό μου
Τον Νείλο

 *

 Να μη στερέψω 

Μέσα στης νύχτας τη σιωπή
Ενός κεριού η αμοιβή 
Να μη στερέψω

Στης μελωδίας την ψυχή 
Μα και στου λόγου την ορδή 
Να γαληνέψω 

Μέσα στης μέρας τη βουή 
Στου πρωινού μου την αυγή 
Για να δουλέψω 

Σε πιτσιρίκων τη γενιά 
Και στου ρυθμού την ξενιτιά 
Θα διακονέψω

Αν δεν διαβάσω δε θα βρω 
Της πρώτης ύλης το σκοπό 
Δε θα χορέψω 

Μέσα στης νύχτας τη σιωπή 
Κάποιου θεού ανταμοιβή 
Να μην εκπνεύσω

Ενός παιδιού η ταραχή 
Μίας λαχτάρας η οργή
Να μη στερέψω 

Στης μελωδίας τη βροχή
Ενός αγώνα στη δραχμή 
Θα διαιρέσω. 

«Άλλη μοίρα»,Γαβριηλίδης,2017


Σίση Σιακαβάρα

 ΣΥΝΕΥΡΕΣΙΣ 

Τα σώματα γεννούν ποίηση
κι έτσι υφίστανται στον έρωτα.
Πλέκουν τα μέλη τους
σε σκοτεινό τετράγωνο
με τ’ αναμμένα κεριά
να λιώνουν μπρος στο θαύμα. 
Το φιλί φτύνει στο στόμα μου αστέρια
φωτοβολούν πίσω απ’ το στήθος
και σβήνουν στον γυμνό βυθό
της μήτρας μου.
Φορώ τα χέρια σου φτερά 
Και εκτινάσσομαι.
Ο χρόνος σε ασυναρτησία
Κλέβει τον απόηχο 
Των στιγμών των εραστών
Κι αυτό το σκοτάδι
Δεν έχει πια άλλο τόπο
Να χωρέσει τις εκρήξεις. 
‘Ετσι άνοιξα το παράθυρο
 Και κάθισα στα φλεγόμενα πόδια σου.

 Ας πιούμε λίγη θάλασσα να δροσιστούμε. 

* 

ΟΡΑΣΙΣ 

Θα γίνει το χέρι μου τανάλια
Να τραβά αλύπητα
Μεταλλαγμένα άκαμπτα καρφιά
Που μήνες υπάρχουν 
Σε στάση μασίφ μέσα στο μάτι 
ικανοποιείτο εκείνο 
Να τρέφεται με τη σκουριά. 
Σαν αποκόλληση μήτρας
Η εξαγωγή
ζωγραφίζει 
μια στρογγυλή πληγή 
αδέσποτη τρύπα
έρμαιο του φωτός
που θα την καίει. 
Τριγύρω δε
Κολλημένα απομεινάρια 
Απ΄ τα πηχτά μεσάνυχτα. 

«Το μαύρο κουτί», Γαβριηλίδης 2018

 ***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018/// ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (Γ)/ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ //// ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑΝΟΓΛΟΥ /ΕΥΗ ΜΑΥΡΟΜΜΑΤΗ

                    Επιλογή-Επιμέλεια : Ασημίνα Ξηρογιάννη

EΛΕΥΘΕΡΙΑ ΘΑΝΟΓΛΟΥ

ΤΗΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ


     Φόρεσε το σακάκι
κοιτώντας το είδωλό του στον καθρέφτη

      Πίστεψε πως μπορούσε να
κατακτήσει τον κόσμο μ΄ένα σακάκι.
      Και η γυμνή κρεμάστρα;
          Eμεινε γυμνή.
      κατακτώντας το κενό
   της καλά κλειστής ντουλάπας.

                [σελ: 28]

*

THΣ ΠΑΡΑΘΛΑΣΗΣ

        Την φίλησε
 εκεί που έπεφτε η μπλούζα της
αφήνοντας τον έναν ώμο ακάλυπτο.
     Και αυτή σήκωσε την μπλούζα
να μην κρυώσει το χνώτο του
  που' ταν ζεστό σαν ποίημα

            [σελ.47.]

*

Εύη Μαυρομμάτη

 Xρόνος είναι

 δώδεκα γεροντοκόρες γύρω από ένα τραπέζι
 που η μία προσπαθεί να πείσει την άλλη
 ότι δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα της * 

Ο κήπος μου 

Ο κήπος μου πελώριος 
περιφραγμένος με μάντρα τσιμεντένια,
 τριάντα τρία χρόνια ψηλή
 σας περιέχει όλους. 

Είστε ρίζες.
Τσουκνίδες.

Κάποιοι,
ελάχιστοι, 
σταγόνες πρωινής δροσιάς
στα φύλλα. 

«Οχι τα λόγια», Ροές 2018

***

notationes/// ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ 2018, ΠΡΩΤΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ (Β) /ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΤΟΥΣ ΒΙΒΛΙΟ /(Β) ΜΑΝΙΑ ΜΕΖΙΤΗ / ΔΗΜΗΤΡΑ ΚΟΥΒΑΤΑ / ΕΛΕΝΗ ΒΕΛΕΝΤΖΑ

                    Επιλογή-Επιμέλεια : Ασημίνα Ξηρογιάννη

***

Μάνια Μεζίτη

 [ζοφεροί καιροί]

μια μέρα

θα  φορέσει ένα καπέλο

από ποίημα του λειβαδίτη

θ’ ανοίξει την ομπρέλα της

και μ΄ ένα μπουκέτο βιολέτες

θα προσπεράσει μια εποχή

θα την βρείτε να κάθεται

σε τραπέζι μακρόστενο

με αναμμένα κηροπήγια

και να λέει με θαμπή φωνή

μα πώς σας διέφυγε μητέρα

εγώ ποτέ δεν έμαθα να ιππεύω

*

[τέσσερα λεπτά]

αφουγκράζομαι

ό, τι κοστίζει

παύω να ονειρεύομαι

με δυο τρεις κουταλιές

χορταίνω

«Η μαύρη ανάμεσα», Κύμα 2018

***

Δήμητρα Κουβάτα

Αλυσόδεση

Tώρα   που γκρεμίστηκες,

μακριά από τη σκιά

μακριά από τον έρωτα

σε γδέρνω και σε ποδοπατώ.

Εκεί,

κάτω απ’ το δέντρο

που με ήθελες

δεμένο σκυλί

έγινα ζώο άγριο και παμφάγο.

*

Κάποιος να γράψει

Κάποιος πρέπει να γράψει

για τις νοικοκυρές,

αυτές που στέκονται στο νεροχύτη το πρωί

να κάνουν τον καφέ τους.

Σ΄ αυτά τα  ελάχιστα λεπτά που χαμηλώνουν τη φωτιά,

ισιώνουν

για να κοιτάξουν πέρα απ΄ το παράθυρο.

Μαρμαρωμένες,

όρθιες.

Καπετάνισσες

στο άλογο του χρόνου.

‘Ωσπου αναστατώνονται,

Κλείνουν εν τάχει τη φωτιά

και βίαια επανέρχονται

στη φύση τους.

Κάποιος πρέπει να γράψει και για τις νοικοκυρές.

Ναι, αυτές

Με τη φωλιά στα αχτένιστα μαλλιά τους.

 «Σκυλί δεμένο»,Mανδραγόρας 2017

***

Ελένη Βελέντζα

Κι εγώ

Στην τελευταία αποβάθρα

του κόσμου ετούτου

επισταμένως σε ίσκιο από σκοτάδι

στάλιζα.

Πήρες ορμή

Και ζήτησες να μάθεις

πού ήταν  το σώμα μου.

Κι απάντηση

δεν είχα.

Ρώτησα μόνο

-πρόλαβα-

από ποιο δρόμο

με ποιο αγώγι

το δικό σου ως εδώ είχες φέρει.

«Με αγάπη»

μου’ πες .

Κι ένιωσα μέσα σ΄ ένα σώμα που περνούσε

Πως κι εγώ

Σ’ αγαπώ.

*

Τόπος συνάντησης

Στη σκιά του μήλου διαβάζεις το όνομά μου.

Τώρα το ξέρω πού θα με αγαπήσεις.

Στη σκιά του μήλου.

Στη σκιά.

«Ισως πόθοι», Γαβριηλίδης  2017

***