Συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη
.Θα σε πάω κάποια χρόνια πίσω. Πώς ξεκίνησες με τη γραφή;
Ξεκινώ πρώιμα, όπως οι περισσότεροι, αναζητώντας μέσον έκφρασης και τη δική μου φωνή. Ουσιαστικά όμως η περιπέτεια της ποίησης, άρχισε όταν δημοσίευσα την πρώτη μου ποιητική συλλογή, "Ζητήματα κυμάτων", το 2009.
Eχεις λογοτεχνικά πρότυπα;
Υπάρχουν βιβλία που μου ταιριάζουν, τόσο ποίησης όσον και πεζού λόγου, τα οποία έχω αγαπήσει με πάθος και εννοώ να προσφεύγω σε αυτά σαν σε καλύβες στο δάσος όταν πιάνει καταιγίδα. Αν τα ονομάσουμε πρότυπα, έχουν εν τέλει κριτήριο περισσότερο συναισθηματικό παρά λογοτεχνικό.
Δώσε μου το δικό σου ορισμό για την ποίηση.
Ποίηση είναι να βλέπεις την αρμονία του Θεού πίσω από την επιφαινόμενη αταξία των εφήμερων πραγμάτων, εκφράζοντάς την με τις λέξεις σου.
Οι σχέσεις σου με την πεζογραφία.
Θα ‘λεγα, γενικά, πολύ καλές. Λόγω του συναισθηματικού κριτηρίου στην επιλογή αναγνωσμάτων, το οποίο προείπα, αγαπώ δυνατά τα ταξίδια της ψυχής που μου χαρίζουν οι όμορφες διηγήσεις, - κι ας μην είναι "όμορφες" με τον αναμενόμενο τρόπο, φορές-φορές.
Πιστεύεις στα λογοτεχνικά βραβεία;
Δεν πιστεύω στα βραβεία γενικότερα, με εξαίρεση τα αθλητικά βραβεία, που τα κερδίζει ο αθλητής με την καλύτερη επίδοση - μετρημένη με χρονόμετρο ή με το μέτρο. Τα υπόλοιπα είναι υποκειμενικά και ανάλογα με τα γούστα εποχής. Ως εκ τούτου δε με αφορά το θέμα.
Διαβάζεις λογοτεχνικά περιοδικά; Ξεχωρίζεις κάποια;
Λογοτεχνικά περιοδικά διαβάζω, όχι όσο θα ήθελα βεβαίως λόγω ελλείψεως χρόνου, αρκετά όμως ώστε ν’ απολαύσω την πολυφωνία που εκπροσωπούν. Κυρίως με αφορά η ποίηση, οπότε, στο βήμα των περιοδικών βλέπω τις νέες αφίξεις, αφετέρου συναντώ τα μονοπάτια που χαράσσουν οι καταξιωμένες ποιητικές φωνές, "ξυπνώ" από την καλώς εννοούμενη αυτήν επικαιρότητα. Από τα υφιστάμενα περιοδικά, ξεχωρίζω το Εμβόλιμον" για την άπλωση της ύλης του και τον δυναμισμό του και την "Παρέμβαση" και τον Πόρφυρα για την ακριτική τους επιμονή και πίστη. Εσχάτως, ξεχωρίζω την "δίοδο" της Δράμας, για την εξαίρετη, εντυπωτική όσον και εντυπωσιακή, εμφάνισή της. Ασφαλώς, ως άλλης τάξεως βρίσκω την και ελέω θέσης «εύνοια» των εντύπων του κέντρου.
Κριτική και Κριτικοί.
Δίλημμα. Και προσωπικό, αφού γράφω λογοτεχνική κριτική. Όσο οι κριτικοί παραμένουν ό, τι λέει το όνομά τους και δεν μετατρέπονται σε παράγοντες και παραγοντίσκους της λογοτεχνικής φωλεάς, θα τους ακούω και θα ενδιαφέρομαι για την όποια γνώμη τους. Από εκεί και πέρα, αυτοακυρώνονται άρα πλέον δεν αξιολογούνται.
Μίλησέ μου για το τελευταίο σου ποιητικό βιβλίο. Πώς προέκυψε. Βάλε μας στο εργαστήρι σου.
Το τελευταίο μου ποιητικό βιβλίο, με τίτλο "θαυματουργή πλην έρημος" εκδόθηκε από τις καλές εκδόσεις «Κουκκίδα» του Δ. Δημόπουλου. Δυστυχώς, προέκυψε από απώλεια(ες) σε επίπεδο προσωπικό, άρα θα μπορούσε κανείς να το ονομάσει και επιτύμβιο. Μια ιδιότυπη επιτύμβια στήλη, για κάθε τι πολυαγαπημένο που μας χάθηκε για πάντα. Και, υπ’ αυτήν την έννοια ελπίζω, κ’ ήδη έφτασαν τα πρώτα δείγματα έως εμένα, ότι άγγιξε τους αναγνώστες μου (του).
Ποιά άλλη μορφή τέχνης σε συγκινεί πέρα από την τέχνη του λόγου;
Αγαπώ πολύ τη ζωγραφική και γενικά τις εικαστικές τέχνες. Η ζωγραφική είναι για μένα, ποίηση με χρώματα και γραμμές, λειτουργώντας ακριβώς το ίδιο όπως και οι λέξεις (μου).
.Πολιτική και πολιτικοί.
Ένα μεγάλο κενό. Ως προς το νόημα του πράγματος εν γένει.
Ένα σχόλιό σου για τη σύγχρονη λογοτεχνική πραγματικότητα.
Υπάρχει δυναμική αναμφίβολα, που εξαρτάται και από την τάση ό, τι γράφεται να εκδίδεται και ό, τι εκδίδεται να παρουσιάζεται. Ασχέτως με το αν συμφωνώ ή όχι, η σημερινή λογοτεχνική πραγματικότητα ωφελείται, ανθεί, έρχονται νέοι άνθρωποι με τόλμη φωνής, οι παλαιότεροι συνεχίζουν στιβαρά και το τοπίο διαγράφεται ευνοϊκό προοιωνίζοντας το μέλλον.
Γράφεις κάτι τώρα;
Ναι, και πάλι ποιήματα, ευελπιστώντας να συστήσουν αύριο μια νέα ποιητική συλλογή.
Tρία βιβλία που σου άλλαξαν το βλέμμα σου για τον κόσμο.
Η "Ιλιάδα". Το "Εστραβαγάριο" (Π.Νερούντα). "Ο κυρίως ναός" (Κ.Θ.Ριζάκης).
Τι ελπίζεις, τι ονειρεύεσαι.
Να φτάσει κάποτε το χαμόγελο στο βάθος της ψυχής μου.
***