(* Το κείμενο είναι της μαθήτριας Αριάδνης Γουνελά (Γ' Δημοτικού),με αφορμή την ανάγνωση και δραματοποίηση με το εργαστήρι του Δήμου Ηρακλείου Αττικής του βιβλίου της Αργυρώς Πιπίνη «Μελάκ ,μόνος »)
Επιμέλεια:Aσημίνα Ξηρογιάννη
Τζένη Κουτσοδημητρακοπούλου,Ζητείται ιππότης,Μεταίχμιο 2016
Οι ιππότες ανήκουν στα παραμύθια, αλλά συχνά κυκλοφορούν και σε παιδικά πάρτι. Είναι δυναμικοί πολλοί, αλλά έχουν και αυτοί την «αχίλλειο πτέρνα» τους, τα τρωτά τους σημεία. Ακόμα και αυτοί υποκύπτουν σε κάποιον φόβο, ακόμα και αυτοί δεν ξέρουν πώς να διαχειριστούν τους φόβους τους. Και στέκονται αμήχανοι ή συμπεριφέρονται αλλόκοτα απέναντι στους άλλους.Ο ιππότης Αντώνιος και ο Ιππότης Ιάκωβος παίζουν όμορφα και όταν μαθαίνει ο ένας για τον φόβο του άλλου, αντιλαμβάνεται ότι καλώς ή κακώς όλοι οι άνθρωποι στη ζωή κάτι φοβούνται! Το θέμα είναι ότι κάτι διδασκόμαστε από τους φόβους μας!(..η συνέχεια της κριτικής στο fractalart.gr/ )
Μάκης Τσίτας ,Ψυχογιός 2018
Μια ακόμα έξυπνη και ανατρεπτική ιστορία για την καθημερινότητα των παιδιών από τον έμπειρο πια και ουσιώδη πάντα Μάκη Τσίτα. Μια ιστορία σχετική με τη δύναμη της συγγνώμης, η οποία δίνεται και πάλι με παιγνιώδες ύφος και έχει αίσιο αλλά διδακτικό τέλος: Tα δύο αδέρφια καταφέρνουν να ενδυναμώσουν τη σχέση τους περνώντας μέσα από μια ιδιαίτερη εμπειρία και επιβιώνοντας.(η συνέχεια της κριτικής στο fractalart.gr)
Tηλέμαχος Τσαρδάκας ,Εκδόσεις Σοκόλη 2018
Ένα μουσικό παραμύθι λοιπόν που απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους με διαχρονικά μηνύματα και αλήθεια. Αλλά και με περιπέτεια και αγωνία για το αν θα τα καταφέρει το κορίτσι. Τελικά μεταξύ άλλων, μένει το εξής: «H ζωή είναι ωραία άμα την πιστεύεις.» Τα όμορφα κείμενα και οι στίχοι είναι του Τηλέμαχου Τσαρδάκα και η υπέροχη μουσική σύνθεση του Διονύση Μπάστα. Καλαίσθητη έκδοση, με ελκυστικό εξώφυλλο και εικονογράφηση. Τα συναισθήματα εναλλάσσονται, αλλά τίποτα δεν καταντάει μελό. Οι ήχοι, τα ευρηματικά τραγούδια, η διαρκής αλλαγή των σκηνών που η καθεμιά έχει το δικό της κλίμα, οι καταιγιστικές εναλλαγές ρόλων, η ισχυρή αντίθεση ανάμεσα στον κόσμο των ζωντανών και τον κόσμο των νεκρών, το παιχνιδιάρικο και συχνά αστείο ύφος, τα πολλαπλά μηνύματα προς τα παιδιά που προκύπτουν καθώς και τα λογοπαίγνια στα σημεία, καθιστούν το έργο ιδιαίτερα ενδιαφέρον και συνάμα διασκεδαστικό και «φρέσκο». (η συνέχεια της κριτικής στο fractalart.gr/)
Αγγελική Δαρλάση,Το αγόρι στο θεωρείο,Μεταίχμιο 2018
'Ενα καλογραμμένο εφηβικό μυθιστόρημα με ανατροπές που συναρπάζουν !Η αλήθεια συμπλέκεται με το ψέμα,το όνειρο με την πραγματικότητα!Η μνήμη ,η απώλεια,ο τρόπος διαχείρησής τους από τις παιδικές ψυχές!
Αργυρώ Πιπίνη// Μελάκ ,μόνος // Καλειδοσκόπιο 2016
Αυτή η οικονομία στα λόγια δυναμώνει τις εικόνες του χαλασμού,της καταστροφής,της απώλειας.Δεν χρειάζονται λόγια πολλά εδώ.Χρειάζεται εν -συναίσθηση.Δύο παιδιά και η Μοίρα τους.Μαζί κα μόνα.Κλαίνε.Περιμένουν .Φοβούνται.Προς βορράν.Η Μοίρα του κάθε πρόσφυγα.Η αβέβαιη πορεία και κατάληξη.Ποιούς θα συναντήσουν στο δρόμο τους,πώς θα τα βγάλουν πέρα,πού θα καταλήξουν;Πίσω από τις λέξεις άπειρα ερωτηματικά.
****
