Tο τεύχος αυτό εγκαινιάζει την νέα εποχή του περιοδικού, το οποίο πλέον
θα κυκλοφορεί τρεις φορές τον χρόνο, υπό τη διεύθυνση του Χάρη Βλαβιανού και με
την προσθήκη συντακτικής ομάδας, αποτελούμενης από τους Γιάννη Δούκα,
Δημήτρη Ελευθεράκη, Γιώργο Λαμπράκο, Μαρία Τοπάλη και Χρήστο Χρυσόπουλο.
Η ύλη του τεύχους είναι, ως συνήθως, πλούσια
και πολύμορφη, επιδιώκοντας να καταγράψει τις πολλές και ποικίλες
εκδοχές του ποιητικού φαινομένου, τις πολλές και διαφορετικές εκφάνσεις
του.
Κεντρική θέση έχει το αφιέρωμα στην ψηφιακή λογοτεχνία,
που φιλοξενεί κείμενα των Γιάννη Δούκα («Ποίηση και ψηφιακές
φιλολογίες»), N. Katherine Hayles («Το μέλλον της ηλεκτρονικής
λογοτεχνίας») και Άννας-Μαρίας Σιχάνη («Ποίηση και ψηφιακή συνθήκη»),
καθώς και παρεμβάσεις τεσσάρων συγγραφέων (Δήμητρα Χριστοδούλου, Θοδωρής
Χιώτης, Δημήτρης Αγγελής, Χρήστος Χρυσόπουλος) ως προς το ερώτημα της
σχέσης τους με το διαδίκτυο και της συμβολής της σχέσης αυτής στη
διαδικασία της ποιητικής γραφής και ανάγνωσης.
Η ελληνική
ποίηση εκπροσωπείται τόσο από καθιερωμένες, έμπειρες φωνές, όπως είναι η
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, ο Κώστας Μαυρουδής και η Παυλίνα Παμπούδη, όσο
και από νεότερους δημιουργούς (Σάκης Σερέφας, Θοδωρής Χιώτης, Νίκος
Βιολάρης, Χρήστος Μπουλώτης, Κωνσταντίνος Λερούνης, Χρήστος Τσιάμης).
Στον χώρο της αρχαιοελληνικής γραμματείας, ο Παντελής Μπουκάλας
συνεισφέρει τη μετάφρασή του σε ένα απόσπασμα των Ευμενίδων του
Αισχύλου. Ο Θανάσης Α. Βασιλείου αναδεικνύει τη διάσταση της πρόσληψης
των αρχαίων μύθων στη σύγχρονη, ελληνική και ξένη, ποίηση, επιμελούμενος
σύντομο αφιέρωμα σε ποιήματα εμπνευσμένα από τον Κύκλο των Λαβδακιδών.
Ιδιαίτερη θέση έχει, όπως πάντα, η ξένη ποίηση. Ο Σπύρος Καρέλας
μεταφράζει το, εμβληματικά νεωτερικό, και στην εποχή του και μέχρι
σήμερα, «Ερωτικό τραγούδι του Τζ. Άλφρεντ Προύφροκ» του T.S. Eliot. Ο
Ιωάννης Στούπας αποδίδει την ποιητική φωνή του William Butler Yeats («Ο
άνεμος ανάμεσα στις καλαμιές»), ενώ αξίζει να σημειωθούν και οι
προσεγγίσεις του Νίκου Παναγόπουλου στον Kenneth Rexroth και του Δημήτρη
Β. Τριανταφυλλίδη στην Άννα Αχμάτοβα. Ξεχωρίζει, επίσης, η
μετάφραση, από τον Γιώργο Λαμπράκο, αφορισμών και διηγημάτων του Donald
Barthelme, μείζονος, και αμετάφραστου ως τώρα στα ελληνικά, αμερικανού
μεταμοντέρνου πεζογράφου. Ιδιαίτερη επικαιρότητα, τέλος, αποκτά, λόγω
των γεγονότων στη Μέση Ανατολή, η απόδοση τριών γυναικείων αραβικών
ποιητικών φωνών (Γκουλάλα Νούρι, Ναζίκ αλ Μαλάικα, Σαμπάχ Ζουέιν) από
την Αγγελική Σιγούρου.
Στην κατηγορία του δοκιμίου, η Μάρθα
Βασιλειάδη αναλύει τη διαλεκτική της αμφισημίας και τις τεχνικές της
σχάσης στο έργο του Κ.Π. Καβάφη. Να σημειωθούν, επίσης, τα εκτεταμένα
κείμενα του Θανάση Χατζόπουλου για τον Γιάννη Βαρβέρη και της Μαρίας
Τοπάλη για την Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ, στη μόνιμη στήλη των Et Cetera.
Την ύλη συμπληρώνουν, όπως σε κάθε τεύχος, κριτικά σημειώματα για
επιλεγμένα ποιητικά βιβλία.
