Πίνακας εξωφύλλου: Χριστόφορος Κατσαδιώτης ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΕΛΑΝΙ
Ένα
ποίημα - ποταμός που πηγάζει από τα εσώτατα της ψυχής, ποίηση με λόγο
παραληρηματικό, έμμονο, ιδεοληπτικό, έως και δαιμονικό, αλλά και
συγχρόνως λυρικό, έμπλεο εικόνων ανασυρμένων από όνειρα, παραισθήσεις
και εφιάλτες· έτσι λογίζεται η καταγραφή ενός φαντασιακού έρωτα από τη
συγγραφέα του Σόνια Ζαχαράτου.
Ακολουθώντας τον ήρωά της από το πρωινό έως το σούρουπο μιας τυχαίας ημέρας, η συγγραφέας καταγράφει τις μνήμες του…
«Όταν τα πρόσωπά τους πολύ κοντά είχαν έρθει, Σταυροβελονιές τα βλέμματα, Πλεγμένο υφάδι οι ανάσες τους, Αρώματα συγχωνευμένα ο χώρος ανάμεσα στα χείλη τους, Υφασμένοι, κεντημένοι, Ολομέταξοι και μοσχοβολημένοι, Συγκλονισμένος αυτός, Ναι, Αιωρούμενος από μακαριότητα, Ναι, Στα ευδαίμονα άδυτά του ανυποψίαστα παραδομένος…»
Ανυποψίαστα παραδομένος στον έρωτα ο ήρωάς της και η συγγραφέας τον θέλει…
«Να παραδώσει το σώμα του στο σφαγείο της, Να το προσφέρει στο βωμό της, Στον αιμομικτικό αύλακα του θυσιαστηρίου να χυθεί…»
…αφού ο ήρωάς της δεν μπορεί να διανοηθεί το «δια παντός ανεξήγητο» του τετελεσμένου έρωτος. Κι έτσι, εκείνος…
«Από τη μια στιγμή στην άλλη, Η ανατροπή της σταθερότητάς του, Η ρευστοποίησή του, Η εναγώνια γύμνια του, Η ενούρησή του, Η αιδημοσύνη του, Η αστειότητά του να νομίζει ότι, Ότι ορίζει εν πολλοίς τη ζωή του, Ανερυθρίαστα, Από τη μια στιγμή στην άλλη, Περνώντας από τη μια ζωή στην άλλη, Ανηλεής η ποινή, Μονόφθαλμος, οξύρυγχος, με ραβδώσεις, Με φολίδες και πτερύγια, τετράποδος, κτηνόμορφος, Ανηλεής η ποινή, Και, στο εξής, Μουγκανίσματα, βρυχηθμοί, αλυχτήματα, γρυλλισμοί, κοασμοί...»
Η ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ
Η Σόνια Ζαχαράτου έχει γράψει
μυθιστορήματα και ποιητικά πεζογραφήματα. Το θεατρικό έργο της, Ο Εχθρός
μου, έχει παιχθεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, σε σκηνοθεσία Δημήτρη
Καντιώτη. Ασκεί τη δημοσιογραφία κι έχει εργασθεί σε περιοδικά και εφημερίδες, στην τηλεόραση και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Κυκλοφορεί
από τις εκδόσεις Iason Books το βιβλίο της Έρικας Αθανασίου "Τρίτο
μνήμα αριστερά", ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που περιηγείται με ανάλαφρα
στοχαστική διάθεση στους τρόπους και τα έθιμα ταφής ανά τους αιώνες και
ανά τους πολιτισμούς. Οι εκδόσεις Iason Books, στο χώρο του
ελληνικού βιβλίου από το 2010, στόχο έχουν να αποτελέσουν τη γέφυρα
μεταξύ της ελληνικής και της τουρκικής λογοτεχνίας. Το εξώφυλλο του
βιβλίου έχει σχεδιαστεί από τον Ουγουρτζάν Ατάογλου και την εικόνα έχει
φτιάξει ο Μερίτς Καραμπουλούτ, στοχεύοντας να δείξει το παρελθόν του
θανάτου σε ένα ταξίδι του μυαλού.
Τι
σχέση μπορεί να έχει μια αιγυπτιακή μούμια με ένα σύγχρονο έγκλημα; Σε
τι μπορεί να χρησιμεύσει ένας εγκληματικός εγκέφαλος διατηρημένος σε
γυάλα; Γιατί μπορεί κάποιος να μη θέλει γωνιακό μνήμα και τι σημασία
έχει ο τρόπος που θα είσαι ντυμένος στο φέρετρο; Ο Χάρης καλείται να εξιχνιάσει τη δολοφονία του φίλου του, ενώ και ο ίδιος βρίσκεται σε μια εξαιρετικά παράξενη κατάσταση. Όλα
ξεκινάν από ένα νεκροταφείο και καταλήγουν σε ένα άλλο, ενώ πρέπει να
βρεθεί τουλάχιστον ένας δολοφόνος με εξωτικές εγκληματικές μεθόδους."
Σε
ένα γύρισμα του μονοπατιού ένα λιοντάρι με πλούσια πέτρινη χαίτη και
ανοιχτό στόμα άφηνε το νερό να τρέχει. Τώρα όμως το στόμα του λιονταριού
φαινόταν απειλητικό. Όχι σαν ένα στόμα που είχε ανοίξει για να σε
αφήσει να ξεδιψάσεις αλλά σαν ένα στόμα που είχε ανοίξει για να σε φάει.
Το κοιτούσε και περίμενε από στιγμή σε στιγμή να κλείσουν τα πέτρινα
σαγόνια γύρω από το όμορφο κεφάλι της φίλης του. Το μουρμούρισμα του
νερού καθώς κυλούσε του φάνηκε σαν να προειδοποιούσε για κάτι. Το
λιοντάρι αυτό είχε υπάρξει μάρτυρας. Ήταν μάρτυρας του έρωτα του
ξωτικού της βρύσης. Δεν την είχε όμως υπερασπιστεί, είχε καθίσει ήσυχο
στο γάμο της. Σε κανέναν δε μούγκρισε, σε κανέναν δεν έβαλε τρικλοποδιά.
Τα παιδιά κόντευαν να φτάσουν στη βρύση αλλά κάτι παράξενο
πλανιόταν στην ατμόσφαιρα. Κάτι έλειπε. Έλειπε ένας ήχος. Ο ήχος νερού
που τρέχει. Το στόμα του λιονταριού ήταν στεγνό και έδινε την εντύπωση
του διψασμένου. Ίσως ήταν η σειρά τους να βοηθήσουν το λιοντάρι να
ξεδιψάσει. Ένιωθαν άσχημα που δεν είχαν φέρει μαζί τους ούτε ένα
μπουκάλι νερό.
Ποιος όμως είχε πάρει το νερό από το
στόμα του λιονταριού; Γίνεται να κλέψεις το νερό; Είναι δυνατόν το νερό
να ανήκει σε κάποιον; Μπορείς να πάρεις το νερό από το ποτάμι; Να
αφήσεις να διψάσει ένα δάσος; Να στερήσεις το νερό από ένα χωριό;
Μπορεί μια βρύση να είναι καταραμένη; Και ποιος μπορεί να την έχει
καταραστεί;
Η Βίκη και ο Άγγελος για μία ακόμη φορά
μετά την Άνδρο και τα «Στοιχειωμένα Θεμέλια», καλούνται να λύσουν ένα
μυστήριο. Ένα μυστήριο που αρχίζει να ξεδιπλώνεται λίγο πριν το Πάσχα σε
ένα ορεινό χωριό της Πελοποννήσου.
*********
Η Έρικα Αθανασίου εργάζεται στις εκδόσεις «Κηφισιά», καθώς και ως
καθηγήτρια οικονομικών μαθημάτων και δημοσιογραφίας σε Κέντρα
Επαγγελματικής Κατάρτισης, με εφόδια ένα πτυχίο Οργάνωσης και Διοίκησης
Επιχειρήσεων από το Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ένα πτυχίο
ακορντεόν, ένα σεμινάριο δημοσιογραφίας της ΕΣΗΕΑ και πάμπολλα άλλα
σεμινάρια. Από τις εκδόσεις «Κέδρος» κυκλοφορούν τα βιβλία της
για εφήβους «Μετρώντας Βήματα», «Στοιχειωμένα Θεμέλια», «Κίρα Σίνου,
αγαπημένη σύντροφος των παιδικών μας χρόνων» και σε συνεργασία με την
αείμνηστη Κίρα Σίνου, το υποψήφιο για κρατικό βραβείο «Στο σταυροδρόμι
της ημισελήνου». Το «Τρίτο μνήμα αριστερά», βιβλίο για ενήλικες, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Iasonbooks». Παρά τους τίτλους των βιβλίων της είναι ρεαλίστρια και προτιμάει να πιστεύει ό,τι αντιλαμβάνεται με τις γνωστές αισθήσεις.
