Πρόσκληση για θεατρική δουλειά 2014-2015

                          

Το Θεατρικό Εργαστήρι Νέας Σμύρνης της Λείας Χατζοπούλου - Καραβία αρχίζει πάλι τη λειτουργία του για το 2014-2015. Οι συναντήσεις μας είναι στην οδό Αγίου Πολυκάρπου 51 (Αγία Φωτεινή). Μπορούν να συμμετέχουν μαθητές (από 15ετών), φοιτητές κι ενήλικες. Σκοπός μας δεν είναι απλά παραστάσεις σε πολιτιστικούς φορείς εντός κι εκτός πόλης. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει συνοπτική Ιστορία Θεάτρου, Ορθοφωνία, Κινησιολογία. Το Εργαστήρι σκοπό έχει να προβάλει αξιόλογα έργα που δεν έχουν γίνει γνωστά. Δε νοικιάζουμε αίθουσες, προσφέρουμε τις παραστάσεις μας όπου είναι καλόδεχτες. Θερμή παράκληση να έρθουν μόνο όσοι έχουν επαρκή χρόνο για δουλειά, είτε ομαδική (Κυριακές 10.30΄-1.30΄), είτε ατομική (σε έργα 1-2 προσώπων). Προσοχή: Ας μην έρθει όποιος δεν το αποφασίσει σοβαρά, για να αποφύγουμε να επενδύεται χρόνος σε μέλη που αίφνης ανακαλύπτουν ότι το Εργαστήρι δε χωρά στο πρόγραμμά τους. Η συμμετοχή είναι δωρεάν. 

Αρχίζουμε Κυριακή 19 Σεπτέμβρη, 10 π.μ. Απαραίτητο να έρθουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι στην πρώτη συνάντηση. Σας περιμένουμε. 

Συνεννόηση: 210-9335830 από 16/9, ή <lia.h.karavia@gmail.com>

Δύστηνος έγκειμαι πόθω [Ανθολόγηση-μετάφραση: Γιώργος Μπλάνας, Vakxikon.gr 2014) ΓΡΑΦΕΙ Η ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ

ΠΗΓΗ:VAKXIKON BLOG

Της Ασημίνας Ξηρογιάννη

Σαν μικρή εισαγωγή, η σημείωση ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος σύγκρισης με τις ήδη υπάρχουσες ανθολογίες ερωτικής ποίησης. Πρόχειρα μού ερχονται στο  μυαλό οι εξής: η Ανθολογία ερωτικής ποίησης - Κρατώ την καρδιά σου (την κρατώ μες στην καρδιά μου), Πατάκης, σε εισαγωγή και μετάφραση Χάρη Βλαβιανού, Η νεοελληνική ερωτική ποίηση σε δύο τόμους, σε επιμέλεια Ευγένιου Αρανίτση, καθώς και η ανθολογία που έχει επιμεληθεί ο Γιάννης Η. Παππάς και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο με τον τίτλο Επειδή σ' αγάπησα και σ' αγαπώ ακόμη (ποιήματα για την αγάπη και τον έρωτα).

Και δεν υπάρχει κανένας λόγος σύγκρισης, γιατί οι στόχοι, οι αναφορές και οι θεωρήσεις πάνω στα πράγματα διαφέρουν αισθητά. Ο έρωτας και οι επιμέρους σχετικά με αυτόν επιλογές γίνεται αντικείμενο προσοχής και παράλληλα προσφοράς στο αναγνωστικό κοινό με διαφορετικούς τρόπους από τους τρεις ανθολόγους. Τα βλέμματα μαγικά και απολύτως ερεθιστικά.

O έρωτας ιδωμένος από διάφορους σημαντικούς δημιουργούς, η άκρως ενδιαφέρουσα σημειολογία του, οι επιλογές του Γιώργου Μπλάνα, και το έμπειρο μεταφραστικό του βλέμμα, όλα αυτά συναντιούνται ως παράμετροι στο Ανθολόγιο  ερωτικής ποίησης, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Vakxikon.gr και φέρει τον τίτλο Δύστηνος Έγκειμαι Πόθω.

Το ποίημα -ως κατεξοχήν έργο τέχνης- είναι ο προνομιακός τόπος του έρωτα. Δίχως την τέχνη,ο έρωτας δεν θα υπήρχε καν. Θα περιοριζόταν στην αναπαραγωγή. Τα έργα τέχνης και ιδίως τα ποιήματα  μας μαθαίνουν να ερωτευόμαστε, γράφει ο μεταφραστής στη σχετικά σύντομη, αλλά περιεκτική εισαγωγή του βιβλίου. Η μεγαλύτερη ίσως λυρική μας αρχαία ποιήτρια, η Σαπφώ, ο επιγραμματοποιός Παλλάδας ο Αλεξανδρεύς, η βυζαντινή υμνογράφος Κασσιανή, o ρουμάνος εβραικής καταγωγής Τριστάν Τζάρα, ο αμερικανός ποιητής και μυθιστοριογράφος Κένεθ Πάτσεν, ο ιταλικής καταγωγής Γκρέγκορυ Κόρσο, αλλά και ο Μπίλχανα, ποιητής από το Κασμίρ, που δεν ξέρουμε λεπτομέρειες για τη ζωή του, επιλέγονται να συναντήσουν την Ιταλή ποιήτρια Κριστίν Ντε Πιζάν, τον ισπανό ποιητή Λουίς δε Γκόνγκορα υ Αργότε, τον σπουδαίο Σαίξπηρ, την μεξικανή ομότεχνη Σορ Χουάνα Ινές Ντε Λα Κρουζ, τον Ιάπωνα Κομπαγιάσσι 'Ισσα, καθώς και τον άγγλο ποιητή και αναρχικό ακτιβιστή Τζων Έβελην Μπαρλας. Ακόμα ανθολογούνται: ο 'Eζρα Πάουντ, ο Βλαντιμίρ Μαγιακόβσκη, ο αμερικανός ποιητής εβραϊκής καταγωγής Τσάρλς Ρέζνικωφ, ο επίσης αμερικανός ποιητής, δοκιμιογράφος και μεταφραστής Κένεθ Ρέξροθ, ο τούρκος ποιητής Ορχάν Βελλ'η Κανίκ, οι ρώσοι ποιητές Αντρέι Βοζνισένσκι και Γιόσιφ Μπρόντσκυ. 

H αθάνατη Αφροδίτη, η θεά του έρωτα συναντιέται στο ίδιο βιβλίο με την πρώην αμαρτωλή, την μετανοημένη Κασσιανή, καθώς και την ερωτοχτυπημένη γυναίκα στο ποίημα του Μπίλχανα. Αμέτρητα τα πρόσωπα, αλλά και τα προσωπεία του 'Ερωτα και της Ομορφιάς, αμέτρητες οι εκφάνσεις, αμέτρητες οι εκδοχές. Εδώ έγκειται η γοητεία. Και είναι ιδιαίτερη η προσέγγιση του κάθε δημιουργού και ιδιαίτερος ο τρόπος που ο μεταφραστής μας το κοινωνεί σαν πολύτιμο δώρο. ('Oταν κάνω έρωτα μαζί σου/είναι σαν να πίνω θαλασσινό νερό/Όσο περισσότερο πίνω,τόσο περισσότερο διψώ./Ωσπου δεν γίνεται πια να ξεδιψάσω/αν δεν πιω τη θάλασσα όλη. Κένεθ Ρέξροθ, Ερωτικά τραγούδια της Μαρίτσικο).

Υπάρχει πλατωνικός έρως; Αρκεί να αγγίζονται μονάχα οι ψυχές, αλλά τα σώματα να ζουν ξεχωριστά τη δική του ζωή το καθένα; Mπορεί η φαντασία να αντικαταστήσει τη ζωή; ...στα χέρια και στο στήθος μου -δε λέω- μιαν εξουσία την έχεις/ κάνε ό,τι θες.' Ομως σου λέω θα χάσεις, αφού σε καταδίκασα να ζεις στη φαντασία. (Σορ Χουάνα Ινές Ντε Λα Κρουζ, Σονέτο σχετικό μ' ένα όραμα πλατωνικού έρωτα)

Το βιβλίο γλαφυρά μάς αφηγείται ζωές που, σαν πύραυλοι διαγράφουν στο σκοτάδι μια παραβολή. Το βιβλίο μάς ταξιδεύει με παρελάσεις ερώτων ιδανικών, μη ιδανικών, αλλά πάντως μοιραίων. Αξίζει να το διαβάζουμε συνέχεια, να το έχουμε ως σημείο αναφοράς έχοντας πάντα κατά νου τις λέξεις του σημαντικού μεταφραστή του: ...o έρωτας δεν αρκείται σε μία πρόταση. Απαιτεί όλη τη γραμματική του άλλου. Χρειάζεται το κείμενο του οποίου ο άλλος αποτελεί το θέμα.

H Antonia Huerta Sánchez MΕΤΑΦΡΑΖΕΙ Ασημίνα Ξηρογιάννη

 
              ASIMINA XIROGIANNI


Mi época es la poesía
Asimina Xirogianni (Ediciones Gavrilides, Atenas, 2013)



Εποχή μου είναι η ποίηση
Ασημίνα Ξηρογιάννη(Γαβριηλίδης,Αθήνα ,2013)




                                    

             

"El mundo te ofrece
con las manos abiertas sus heridas.
Venga, escoge una
y haz de ella un poema."


 
"Ο κόσμος σού προσφέρει
απλόχερα τις πληγές του.
'Ελα λοιπόν, διάλεξε μία
και κάνε την ποιήμα



 ********************************
   


                                              

 A la poeta que quiero llegar a ser 

 

Te viene a la boca el título.
Él te conducirá al contenido
(ruta inversa al final).
El poema no quiere calmarse.
Gira dentro de tu boca
te atormenta hasta que sale.
Mas son difíciles los nexos.
Porque poema significa luz.
Y a ti ahora las circunstancias te reclaman.
Venga, haz recuento de tus fuerzas
si puedes crear luz
de la oscuridad del hoy. 



Στην ποιήτρια που θέλω να γίνω


Σου 'ρχεται στο στόμα ο τίτλος.
Αυτός θα σε οδηγήσει στο περιεχόμενο
(αντίστροφη πορεία τελικά).
Το ποίημα δεν λέει να ησυχάσει.
Στριφογυρνά μέσα στο σώμα σου
παιδεύεται να βγει.
Μα είναι δύσκολες οι συνδέσεις.
Γιατί ποίημα σημαίνει φως.
Και σένα τώρα οι περιστάσεις σε καλούν.
Ελα, μέτρησε τις δυνάμεις σου
Αν μπορείς να κάνεις φως
τα σκοτάδια του σήμερα.




 ***Mετάφραση στα Ισπανικά Antonia Huerta Sánchez.

http://clepsidradeinvierno.blogspot.gr/2014/08/asimina-xirogianni-de-mi-epoca-es-la.html?spref=fb 

EΠΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ /// ΓΡΑΦΕΙ Η ΧΡΥΣΑ ΜΑΣΤΟΡΟΔΗΜΟΥ

Η νέα ποιητική συλλογή της Μίνας Ξηρογιάννη - Παρουσίαση - Κριτική 

 

 

 ΠHΓΗ:http://logotexnikesanafores.blogspot.gr/2013/05/blog-post.html

 

 

Είχα την τύχη και τη χαρά να γνωρίσω τη Μίνα Ξηρογιάννη στις αρχές του 2009 σε μια απονομή βραβείων από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών όπου η Ξηρογιάννη είχε βραβευτεί για τη Νουβέλα της "το σώμα που έγινε σκιά" .  Ο αυθορμητισμός της, το ανεπιτήδευτο ύφος της και η πνευματική της ακτινοβολία μου είχαν κάνει εξαρχής πολύ θετική εντύπωση και ήταν η αφορμή που άρχισα να γνωρίζω τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να έχω κάποια επαφή μαζί της. Έκτοτε παρακολουθώ την πολύ θετική πορεία της στην ποίηση και στη γραφή γενικότερα και από τις ποιητικές της συλλογές αλλά και από το πολύ αξιόλογο ιστολόγιο της το varelaki.  Η τρίτη της κατά σειρά όμως ποιητική συλλογή "Εποχή μου είναι η ποίηση" ξεπέρασε κάθε προσδοκία μου. Γενικά δεν αποτελώ αυτό που λέμε αυστηρό κριτή γιατί για μένα κάθε άνθρωπος που εκφράζεται μέσω της τέχνης και δη της ποίησης ξεδιπλώνει ένα κομμάτι της ψυχής του που οφείλουμε να το δούμε με σεβασμό. Πάντα σε κάθε δημιουργό προσπαθώ να βρω αυτό το φωτεινό κομμάτι της ποίησης του άσχετα με το γεγονός ότι η θεματολογία του μπορεί να μη συμφωνεί με τη δική μου άποψη για την ποίηση. Λίγες όμως είναι οι φορές που ενθουσιάζομαι τόσο πολύ με κάτι και αυτό πραγματικά το ένιωσα με την ποίηση της Ξηρογιάννη. "Εποχή μου είναι η ποίηση" είναι μια καλαίσθητη συλλογή που αποτελείται από 41 ποιήματα σε ελεύθερο στίχο όπου την εικονογράφηση έχει επιμεληθεί η ίδια. Η  ποίηση της την εντάσσει στους ώριμους ποιητές της γενιάς μας. Βαθιά κοινωνική ποίηση, με δόση αυτοκριτικής και κριτικής των καιρών μας, με πολλαπλά κοινωνικά μηνύματα που θέτει τον καθένα προ των ευθυνών του προσωπικών και κοινωνικών. Απλό ύφος, χωρίς περιττά σχήματα λόγου, με ευθυτενή ανάλυση των καταστάσεων της κρίσης  που βιώνουμε. Είναι η κρίση η αφορμή για να γράψουμε αληθινή ποίηση; Η αλήθεια είναι πως παρατηρώ πολύ καλύτερη ποίηση από ότι στο παρελθόν από πολλούς σύγχρονούς μου δημιουργούς. 

Είναι αυτό που ίσως εύστοχα τονίζει η ποιήτρια:

Σε δύσκολους καιρούς

δεν αναζητούμε τη μεγάλη ποίηση

αλλά την επείγουσα

ή όπως τονίζει στο ποίημα "Η εποχή και το ποίημα"

Η κατάρρευση έγινε πλέον τρόπος ζωής,

και συ δε θα γράψεις άλλο για ανισόρροπους έρωτες

ή ιδανικούς εραστές.

Η εποχή σου δείχνει το δρόμο,

δεν έχεις παρά να τον ακολουθήσεις. 

Πάρε υλικό από τη διάλυση 

και χτίσε ένα ακέραιο ποίημα.

Σίγουρα η ποιήτρια πήρε αρκετό από αυτό το υλικό και μας χάρισε πολύ όμορφη ποίηση με ουσία ξεδιπλώνοντας όλο της το ταλέντο.

Διαλυμένοι άνθρωποι είμαστε.

Τι κι αν ολόκληροι γινόμαστε κραδασμοί 

στην αγκαλιά του έρωτα.

Παραπονιέσαι ότι δεν τους αντέχεις

και θέλεις να κρατήσεις απόσταση από τα πράγματα.

Όμως θα ναι σα να κρατάς απόσταση

από την ίδια σου τη ζωή.

Γιατί όταν σου κλέβουν το σπίτι αναζητάς τους δράστες

ενώ όταν σου κλέβουν τη ζωή σιωπάς;

Μια ποιητική συλλογή όπου κάθε ποίημα μού φάνηκε ιδιαίτερο. Το σίγουρο είναι ότι η Ξηρογιάννη έκανε τη διαφορά ανεβάζοντας τον πήχη πολύ ψηλά πρωτίστως για τον εαυτό της αλλά και για όλους μας που καταπιανόμαστε με την τέχνη της ποίησης. 

 

 

 Καλοτάξιδο!

Εμμ. Κριαράς: Ακαταπόνητος μεταρρυθμιστής και δάσκαλος/// της ΕΛΕΝΗΣ ΓΚΙΚΑ

πηγή:http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22784&subid=2&pubid=64054046

Δημοτικιστής, μεταρρυθμιστής, ο δημιουργός του μονοτονικού στα σχολεία, και κορυφαίος φιλόλογος, ο Εμμανουήλ Κριαράς, από τη στόφα των πνευματικών ανθρώπων που αρχίζουν να εκλείπουν, πέθανε το απόγευμα της περασμένης Παρασκευής πλήρης ημερών. Γεμάτη ζωή και τεράστιο έργο. Εξάλλου έως εσχάτων εργαζόταν. Μιλούσε για τη ζωή και την εποχή, συμμετείχε στην κρίση και στα δεινά, θυμόταν κι ανέλυε, φιλοσοφούσε, ζούσε απολύτως λιτά σαν τον κοσμοκαλόγηρο και βάδιζε απέναντι απολύτως χορτασμένος και νηφάλιος.

Ανάμεσα στις πολλές διακρίσεις με τις οποίες τιμήθηκε ο Εμμανουήλ Κριαράς ήταν και ο Χρυσός Αριστοτέλης του ΑΠΘ

«Το ξέρω καλά. Οι περισσότεροι -ειδικά κάποιοι νεόκοποι από τις τηλεοράσεις που έρχονται να με δουν, να μου ζητήσουν "δηλώσεις"- δεν είναι γιατί γνωρίζουν και εκτιμούν το έργο και την προσωπικότητά μου. Είναι η ηλικία μου που τους κάνει εντύπωση. Δεν επεπόθησα ξέρετε τόσο μακρύ βίο... 'Εγινε. Δεν θέλω πια άλλο να ζήσω. Η χαρά μου (η αγαπημένη μου σύζυγος) έφυγε. Ο έρωτας -τον οποίο η ύπαρξή της και μόνο μου ενέπνεε- για τη ζωή, τη δημιουργία και την εργασία, δεν υπάρχει πια. Οπότε, σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά είναι πλέον περιττά. Και η εποχή μας δεν το θέλει το περιττό».
Αυτά είχε δηλώσει στις 28 Νοεμβρίου του περασμένου έτους, ημέρα των γενεθλίων του. Γεννημένος στις 28 Νοεμβρίου το 1906 (15 Νοεμβρίου σύμφωνα με το Ιουλιανό ημερολόγιο που ίσχυε τότε) στον Πειραιά, από οικογένεια κρητικής καταγωγής, ο διακεκριμένος φιλόλογος και ομότιμος καθηγητής της Φιλοσοφικής σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, έζησε τα πρώτα παιδικά του χρόνια στη Μήλο. Το 1914 εγκαταστάθηκε στα Χανιά και το 1924 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Φιλοσοφική Αθηνών για να αποφοιτήσει το 1929. Από τους πολυγραφότερους Νεοέλληνες επιστήμονες, εργάστηκε από το 1930 έως το 1950 στο Μεσαιωνικό Αρχείο της Ακαδημίας Αθηνών, ενώ παράλληλα συνέχισε τις σπουδές του στο Μόναχο. Διδάκτορας πλέον το 1945 με 1948, με μετεκπαίδευση στο Παρίσι σε βυζαντινολογία και κατόπιν σε συγκριτική γραμματολογία. Το διδακτορικό του το πήρε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών με τη διατριβή «Μελετήματα περί τας πηγάς του Ερωτόκριτου».
Το 1948 ήταν υποψήφιος για την έδρα της νέας ελληνικής φιλολογίας στη Φιλοσοφική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Δύο χρόνια αργότερα εκλέχτηκε στη θέση του τακτικού καθηγητή της μεσαιωνικής ελληνικής φιλολογίας στο ίδιο Πανεπιστήμιο. Στη Θεσσαλονίκη δίδαξε κυρίως μεσαιωνική φιλολογία, ενώ χάρη στις δικές του ενέργειες ιδρύθηκε το 1965 η πρώτη έκτακτη αυτοτελής έδρα της Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας. Το διδακτικό έργο του διακόπηκε βίαια τον Ιανουάριο του 1968, όταν η χούντα των συνταγματαρχών αποφάσισε να τον απολύσει για τα δημοκρατικά του φρονήματα.

Ο Εμμανουήλ Κριαράς εν ώρα εργασίας στα γραφεία του Μεσαιωνικού Αρχείου.

Η απόλυσή του από το Πανεπιστήμιο τον έστρεψε με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα στη σύνταξη του «Λεξικού της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας», για να συνεχίσει έκτοτε και έως το τέλος του, το έργο του. Πρόεδρος εικοσαμελούς επιτροπής που μεταγλώττισε τους δικαστικούς κώδικες· πρόεδρος επιτροπής που πρότεινε το είδος μονοτονικού που εφαρμόζεται, ο Εμμανουήλ Κριαράς τιμήθηκε κατά καιρούς με πολλά ελληνικά και διεθνή βραβεία. Στην Ελλάδα τού έχουν απονεμηθεί κατά καιρούς τα παράσημα του Σταυρού των Ταξιαρχών του Τάγματος (δις), του Σταυρού των Ταξιαρχών του Τάγματος Γεωργίου Α' και του Ταξιάρχη του Τάγματος Τιμής.
Η Γαλλία τού απένειμε το παράσημο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής και η Ιταλία το παράσημο του Ταξιάρχη επί τιμή της Ιταλικής Δημοκρατίας. Το 1977 για το συνολικό επιστημονικό του έργο τού απονεμήθηκε στη Βιέννη από το γερμανικό Alfred Toepfler Stiftung το σημαντικό Βραβείο Herder, ενώ έργα του έχουν κατά καιρούς τιμηθεί με τα βραβεία Zappas της Γαλλίας, Γουλανδρή, Γεωργίου Φωτεινού της Ακαδημίας Αθηνών. Ο Εμμανουήλ Κριαράς υπήρξε επίτιμος πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Γενικής και Συγκριτικής Γραμματολογίας, της Πανελλήνιας 'Ενωσης Φιλολόγων, επίτιμο μέλος του Κέντρου Ελληνικής Γλώσσας και του Σικελικού Ινστιτούτου Βυζαντινών και Νεοελληνικών Σπουδών. Παράλληλα, αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών και ξένος εταίρος της Ακαδημίας Arcadia της Ρώμης και της Ακαδημίας του Παλέρμου.

Με τον μεγάλο μας δημιουργό Αντώνη Σαμαράκη

Ο Εμμανουήλ Κριαράς, που συμμετείχε στην Αντίσταση, φυσικού το 2006, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων από τη γέννησή του, τιμήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης με τον Χρυσό Αριστοτέλη, ενώ την ίδια χρονιά αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Επικοινωνίας και Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Σεπτέμβριο του 2009 συμπεριλήφθηκε στην τελευταία («τιμητική») θέση του ψηφοδελτίου Επικρατείας του ΠΑΣΟΚ για τις βουλευτικές εκλογές.
Στην εργογραφία του, μεταξύ πολλών άλλων, και τα: «Λεξικό της μεσαιωνικής ελληνικής δημώδους γραμματείας 1100- 1667» , «Γράμματα ξένων μελετητών και άλλων λογίων», «Πνευματικές προσεγγίσεις», «Φιλολογικά πρόσωπα και πράγματα», «Μακράς ζωής αγωνίσματα», «Ο υπουργός παιδείας Αντώνης Τρίτσης και η διδασκαλία της αρχαίας ελληνικής γλώσσας στο γυμνάσιο», «Αλληλογραφία», «Ανιχνεύσεις», «Θητεία στη γλώσσα», «Κωστής Παλαμάς», και βεβαίως το «Νέο ελληνικό λεξικό της σύγχρονης ελληνικής γλώσσας».
Η νεκρώσιμη ακολουθία θα ψαλεί στις 12 αύριο από τον Ιερό Ναό της Του Θεού Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με την επιθυμία του, θα μεταφερθεί και θα ενταφιαστεί την Τετάρτη στο Κοιμητήριο Ακρωτηρίου Χανίων.
«Ο 'Ελληνας θαυμάζει τους αρχαίους χωρίς να τους γνωρίζει»
Ο Εμμανουήλ Κριαράς με κάθε του φράση εξέπεμπε σοφία. Ο σπουδαίος άνθρωπος του πνεύματος είχε μιλήσει ξεχωριστά για τον θάνατο, τη μακροζωία, την κρίση και τη φυγή των νέων στο εξωτερικό, τον έρωτα...
«Στη ζωή μου δεν έπραξα τίποτε άλλο από εκείνο που μου υπαγόρευσαν η συνείδηση και η ιδιοσυγκρασία μου. Από τα μαθητικά μου χρόνια αγάπησα την εργασία και τη γλώσσα του λαού μας. Τη γλώσσα αυτή μελέτησα αργότερα κατά δύναμιν και έπραξα αυτό που μου επέτρεψαν οι δυνατότητές μου ως ατόμου και ερευνητή», είχε πει παραλαμβάνοντας από τις πρυτανικές αρχές τον «Χρυσό Αριστοτέλη», ανώτατη τιμητική διάκριση του ΑΠΘ, με αφορμή τη συμπλήρωση 100 χρόνων ζωής και δημιουργίας. Για τη μακροζωία είχε δηλώσει: «Δεν ήλπιζα τόσο μακρά ζωή... Θυμάμαι, ξέρετε, τον κομήτη του Χάλεϊ, την εμφάνιση του Βενιζέλου, παρέστην -μικρό παιδί- σε ένοπλο συλλαλητήριο στην Κρήτη...». Οταν συμπλήρωσε τα 107 του χρόνια, ο Κριαράς είχε πει: «Δεν θέλω πλέον να ζω. Θέλω να διατηρήσω την αισιοδοξία μου, αλλά δεν μου το επιτρέπουν τα "πράγματα" όπως έχουν καταστεί.
Και σε κοινωνικό και σε προσωπικό επίπεδο. Κοινωνικά, μ' αυτήν την κατάπτωση την οικονομική, αλλά όχι μόνο. Είναι πολιτικό το πρόβλημα και βεβαίως και πρόβλημα παιδείας. Ο Ελληνας έχει τον... ηρωισμό να θαυμάζει το αρχαίους - χωρίς, όμως, να τους γνωρίζει ούτε να τους καταλαβαίνει. Ετσι, γιατί τον βολεύουν... Παράλληλα, φροντίζει για τον διορισμό του "ανάξιου" συνήθως παιδιού του σε βάρος του άξιου παιδιού του διπλανού, ο οποίος δεν έχει τις ίδιες... γνωριμίες, φροντίζει να δουλεύει όσο το δυνατό λιγότερο, να πάει αργότερα και να φεύγει νωρίτερα από τη δουλειά του, να βάζει στην τσέπη του ό,τι και όσο μπορεί ο καθένας -όχι μόνο οι πολιτικοί- απ' αυτά που δεν του ανήκουν, να μισεί και να υπονομεύει τον "άλλο", να...». Για την οικονομική κρίση και τους νέους έλεγε: «Οι νέοι να μη φεύγουν στο εξωτερικό. Να μάθουν να επιμένουν και να υπομένουν. Χάνουμε το αίμα μας ως έθνος με τη φυγή των νέων. Δεύτερον: Να μείνουν εδώ, να δουλέψουν, να αγαπήσουν την εργασία, να μην απεργούν (ειδικά οι δάσκαλοι, οι γιατροί...). Και τρίτον... εγώ να φύγω... Κουράστηκα πια. Δεν θέλω άλλο να ζω για να βλέπω αυτήν την κατάσταση». Ξεχωριστή ήταν και η τοποθέτησή του για τον έρωτα:
«Επίστεψα βαθιά στον έρωτα! Αρκεί βέβαια να έχει εκδήλωση και από τις δύο πλευρές. Προσωπικά, έζησα ευτυχισμένο βίο. Η γυναίκα μου, με την οποία έζησα 65ετή κοινό ευτυχισμένο βίο, κατανοούσε, κι εγώ εκείνη. Ερωτευτήκαμε και οι δύο την εργασία, τη δημιουργία, ο ένας τον άλλο... Επίστεψα πολύ στον έρωτα... Είναι αυτός που σε βοηθά να ζεις και να δημιουργείς. Είναι αυτό που λείπει ίσως σήμερα...». Για το γεγονός ότι δεν απέκτησε απογόνους: «Είναι γεμάτο το σπίτι, οι βιβλιοθήκες με απογόνους μου (τα βιβλία του). Το πρόβλημα υγείας της συζύγου μου δεν μας επέτρεψε να αποκτήσουμε παιδιά. Είναι ένα στοίχημα η τεκνοποιία... Και αποδεικνύεται ότι είναι ευτύχημα ή δυστύχημα... Τελικώς, ευτυχώς που δεν έχω παιδιά. Τουλάχιστον -αν και τα δικά μου παιδιά θα ήταν σήμερα πολύ μεγάλα- δεν θα χρειάζονταν και θα κινδύνευαν να αναγκαστούν να φύγουν από τη χώρα λόγω της κρίσης... Τη βλέπω ξέρετε πολύ συχνά στον ύπνο μου... (τη σύζυγό του Αικατερίνη Στρυφτού- Κριαρά). Θα ήθελα και να αναστηθεί, αλλά δεν γίνεται». Τέλος, ο Κριαράς δεν φοβήθηκε τον θάνατο: «Οχι δεν φοβάμαι τον θάνατο. Δεν θέλω όμως να πεθάνω αμέσως... Θέλω να ολοκληρώσω τις εκκρεμότητες των κειμένων μου. Στη ζωή μου έκαμα αυτό που θεωρούσα καθήκον μου».
«Προοδευτικός διανοούμενος, ενεργός πολίτης»
Συγκίνηση σκόρπισε η είδηση του θανάτου του Εμμανουήλ Κριαρά, ενώ και στο Διαδίκτυο αναρτήθηκαν μηνύματα αποχαιρετισμού.
Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς δήλωσε: «Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια για την απώλεια του καθηγητή Εμμανουήλ Κριαρά, εμβληματικής προσωπικότητας του επιστημονικού και δημόσιου βίου της χώρας, με μεγάλη προσφορά στην πνευματική ζωή της Ελλάδας. Καθηγητής της Φιλοσοφίας, ο Εμμανουήλ Κριαράς σφράγισε με την παρουσία και τη δράση του δύο αιώνες πνευματικών και πολιτικών αγώνων, διδάσκοντας ήθος και σεβασμό».
«Αποχαιρετούμε με βαθύ σεβασμό τον Εμμανουήλ Κριαρά, που έφυγε πλήρης ημερών όντας πάντα ενεργός πολίτης, προοδευτικός διανοούμενος, αυθεντικός δάσκαλος και ακαταπόνητος ερευνητής. Ηταν για μένα μοναδική εμπειρία μαθητείας η συνεργασία μας, στη μεταφορά του κειμένου του Κανονισμού της Βουλής των Ελλήνων στη δημοτική», είπε ο Ευάγγελος Βενιζέλος.
«Η απώλεια του Εμμ. Κριαρά μας γεμίζει θλίψη», τονίζει ο ΣΥΡΙΖΑ σε ανακοίνωσή του και συνεχίζει: «Ο Εμμανουήλ Κριαράς ήταν ένας σπουδαίος επιστήμονας, ένας βαθιά προοδευτικός και ευαίσθητος άνθρωπος, του οποίου το πνευματικό έργο είναι ανεκτίμητο. Η αγάπη του για τη νεοελληνική γλώσσα και η αφοσίωσή του στην παιδεία και την έρευνα αποτελούν παράδειγμα για τις νέες γενιές». Τέλος, ανακοίνωση εξέδωσε και η ΔΗΜΑΡ: «Ο μεγάλος φιλόλογος και καθηγητής υπήρξε μέχρι τέλους για μας πηγή γνώσης και αστείρευτης αισιοδοξίας».



ΕΛΕΝΗ ΓΚΙΚΑ elgika@pegasus.gr

Fractal // 3ο τεύχος

       πηγή:http://fractalart.gr/fractal3/                                                                         

www.fractalart.gr

 

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΑ:

• «Η περιπέτεια της χαμένης Ατλαντίδας: Από τον Πλάτωνα μέχρι την εποχή μας» της Βάλιας Παπαναστασοπούλου
•  
• ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ: «Ένα καλοκαίρι μέσα στο χειμώνα» (Χρήστος Χρυσόπουλος / Κωνσταντίνος Δ. Τζαμιώτης / Αγγελική Κώττη)
•  

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ:

• ΒΙΒΛΙΟ: Ισίδωρος Ζουργός: «Φανταστείτε στο μυαλό του συγγραφέα ένα καλειδοσκόπιο»
•  
• ΜΟΥΣΙΚΗ: Χρίστος Θεοδώρου: «Να πας Ποιητή και να πεις στους ανθρώπους να είναι ταπεινοί, γιατί όλα στη Φύση όμοια είναι»
•  
• ΒΙΒΛΙΟ: Δημήτρης Σωτάκης: «Από μια κραυγή βγαίνει ένα βιβλίο«
•  
• ΒΙΒΛΙΟ: Ιάκωβος Ανυφαντάκης: «Χωρίς το παρελθόν το παρόν μένει ακατανόητο»
•  

ΒΙΒΛΙΟ:

• ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Κυριάκος Αθανασιάδης
•  
• ΕΡΓΑΣΤΗΡΙ ΤΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑ: Κατερίνα Μαλακατέ
•  
• ΑΡΘΡΟ: «Ελληνικά Χαϊκού; Και βέβαια υπάρχουν.» της Πέρσας Κουμούτση
•  
• ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: «Αυτές οι τρεις ιστορίες είναι τελικά η ίδια ιστορία: ο εαυτός και ο άλλος» της Ελένης Γκίκα
•  
• ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: «Είμαστε χτύποι στην παλάμη των λέξεων πουκάμισα συλλαβών στον αέρα μια ερμηνεία σώματος σε άδεια σελίδα» της Μίνας Ξηρογιάννη
•  
• ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: «Ο χρόνος και η συμβολή του στη λήθη» της Αργυρώς Μουντάκη
•  

ΜΟΥΣΙΚΗ:

• «Nilo Espinosa. Ο χαμαιλέοντας της Λάτιν μουσικής» του Βαλάντη Τερζόπουλου (a.k.a. Electric Looser)
•  

ΘΕΑΤΡΟ:

• «Είδα την «Πάπισσα Ιωάννα»!» της Αρετής Κολλάτου-Τζαβέλλα
•  

ΙΣΤΟΡΙΑ:

• «Oι Αχαιοί διδάσκουν τους Ευρωπαίους» του Νίκου Κυριαζή
•  
• «Ο Αλκιβιάδης γιορτάζει, ας θυμηθούμε τουλάχιστον το σκύλο του…» του Ηρακλή Κακαβάνη
•  

ΑΠΟΨΕΙΣ:

• «Ναύτη καλέ ναύτη, εδώ είναι θαμμένος ο Βασιλιάς Αλέξανδρος;» της Αγγελικής Κώττη
•  
• «Τι ζητά το σαλιγκάρι της SLOW FOOD στο διεθνές παζάρι;» της Νατάσας Ρουχωτά
•  
• «(2) Λεφτά υπάρχουν – ποιος τα έχει όμως;» του Γιάννη Κ. Γιαννούδη
•  
• «Φένγκ-Σούι, η τέχνη του ευ ζην» της Ρίτας Βελώνη
•  

FRACT-ALL:

• ΔΙΗΓΗΜΑ: «Το δωμάτιο των ξένων» της Μάτας Παπανικολάου
•  
• ΔΙΗΓΗΜΑ: «Εκταφή» της Κατερίνας Δουρίδα
•  
• ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΗ: «Για την ποιητική συλλογή του Ντέμη Κωνσταντινίδη «Ευλύγιστες Μελαγχολίες», εκδ. Βακχικόν» γράφει ο Ειρηναίος Μαράκης

ΓΕΩΡΓΙΑ ΚΟΛΟΒΕΛΩΝΗ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                   

                                     

Εγγενής αντίθεση




Το σύμπαν μου όλο
Δύο φωνήεντα
Εύπλαστα και υγρά
Κι ένα σύμφωνο
Σκληρό
Σαρκοβόρο

Εσύ


****


Ασφυξία

Οι λέξεις σου
'Εχουν κολλήσει στο στήθος μου
Τόσο που δεν αναπνέω πια αέρα
Αλλά φωνήεντα και σύμφωνα
Που σχηματίζουν το όνομά σου



****




Υλικά οικοδομών


Ήχοι του καλοκαιριού
Σταγόνες φθινοπωρινής βροχής στ' ακροθαλάσσι
Νύχτες στη θαλπωρή της παλάμης σου
Παλμοί της ηδονής στον γκρίζο κρόταφό σου
Ανάσες στη σιωπή του μεσημεριού
Τα μάζεψα με επιμέλεια περισσή



Έφτιαξα ένα ωραίο κελί 



****


Τabula  rasa


Σωπαίνεις
Σε εντεταλμένη έλλειψη υπακούοντας
Οριοθετώ το ποθητό σαρκίο σου
Με μπλε μελάνι
Απλώνεσαι
Στο αδυσώπητο λευκό χαρτί
Τεράστιο ερωτηματικό
Χωρίς απάντηση

Ιστορίες με λυπημένη αρχή

Γεωργία Κολοβελώνη

Ευθύνη, 2012
46 σελ.

BAΣΟΣ ΓΕΩΡΓΑΣ /// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                            

                         



πίνω καπνίζω χορεύω
χορεύω καπνίζω πίνω
ίσως αν ήμασταν όλοι
έτοιμοι να πνιγούμε
από έρωτα
ανά πάσα στιγμή
να ήταν καλύτερος ο κόσμος μας

και κάπως έτσι βυθίζομαι
στα παγωμένα σου
αλμυρά νερά
με το παιδικό μου σωσίβιο
στο χέρι




                                     

ζεσταίνω τα ορφανά μου όνειρα
σε χαμηλή φωτιά
και πνίγω κρυφές επιθυμίες
με δυο χούφτες γεμάτες
πόνο και ναφθαλίνη
με λαιμαργία δαγκώνω
όλες τις προφητείες
και τα μυστικά του καλοκαιριού
ενώ σε καμαρώνω
σαν αυγουστιάτικο φεγγάρι
να ξέρεις
βαριά ζωή η καλογερική
άλλο να είσαι ποιητής
κι άλλο παντοτινά
ερωτευμένος










                            

ακόμα κι αν υποθέσουμε
πως κάθε μία μαγική παραλία
που αντίκρισα σαστισμένος
παριστάνει ένα τόσο δα
σημαδάκι πρόσκαιρης χαράς
και παιδικού ενθουσιασμού
τότε κανένα ερωτικό ποίημα
δεν μπορεί να γίνει ξόρκι
ή λίγη δροσιά από μελτέμι
για να ξαναγυρίσουν
τα θαλασσοπούλια
στα μαραμένα μου σωθικά


 

 

 

                               

 

 

 

 

 

 

δεν πιστεύω
την αγία τύχη μέσα μου
γιαυτό σπάνια προσεύχομαι
κι ας είναι από σόι ο θεός
σαν δίδυμο μου αδελφάκι
που επειδή με αρνείται
μπερδεύω συνώνυμα
και αντωνυμίες

 

η καλή ποίηση το ξέρω πως
μοιάζει με ένα αιχμάλωτο
κρεμασμένο αστέρι
από μεταχειρισμένη κορδέλα
δώρο εξ ουρανού
ένας ανηφορικός χωματόδρομος
προς ένα κομματάκι
μικρού παράδεισου
ή μεγάλης κόλασης

 

σώπα
σώπασε επιτέλους
και μην χτενιστείς ποτέ σου
μπροστά από καθρέφτη
που φοβάσαι να κοιτάξεις
γιατί η μελαγχολία σου θα γίνει
λουλούδι ποδοπατημένο
κι ένας άνεμος τρελός
και θα σου ανακατέψει τα μαλλιά

 

ρίξε τουλάχιστον
ένα κόκκινο πανί στο πρόσωπο
και βάλε στο κεφάλι σου
ακάνθινο στεφάνι
να τυφλωθείς απ΄το αίμα
να μη βλέπεις
όσα δεν θα΄θελες
να δεις

 

 

 

                                

λιθοβόλησα τους έρωτες μου
σαν να τραβούσα φωτογραφίες
κι εσύ μου έλεγες
μη στεναχωριέσαι
αγάπη που κελαηδάει
σαν χελιδονόψαρο
ποτέ της δεν σωπαίνει

ύστερα σήκωσα από τα βότσαλα
ένα μισό λουλούδι μαδημένο
και το έκρυψα στον κόρφο μου
και τότε κατάλαβα
πως τα χαμόγελά μας θα έμεναν
για πάντα χάρτινο καραβάκι
όπως ο κόσμος που
για ασήμαντη αφορμή
εύκολα τσαλακώνεται  



ΠΗΓΕΣ:
https://www.facebook.com/vassosi?fref=ts
http://bibliotheque.gr/archives/37385