συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη
κ. Αγγελάκο... σας καλοσωρίζω στο varelaki/notationes και ξεκινώ αμέσως. Θα ήθελα μια σύντομη αναφορά στα βιβλία σας. Παρουσιαστείτε!!!
-Είμαι ο… και λέγομαι… Λοιπόν, δυο μυθιστορήματα («Η τελευταία Εικόνα» και «Το δάσος των παιδιών») μια ποιητική συλλογή («Τα φώτα απέναντι») δυο θεατρικά έργα («Οι δυο μας τώρα» και «Ήταν ένας και δεν ήταν κανένας») και μια μετάφραση δοκιμίων (Jean Starobinski, «Tρεις Μανίες»).
Έχει κάτι καλό να επιδείξει σήμερα η λογοτεχνική παραγωγή στην Ελλάδα;
-Φυσικά και έχει. Κάθε εποχή έχει κάτι καλό να δείξει.
Παρακολουθείτε τις λογοτεχνικές τάσεις στο εξωτερικό [κυρίως Αμερική -Ευρώπη];
-Δεν παρακολουθώ τάσεις. Διαβάζω εμμονικά συγγραφείς που αγαπάω.
Λογοτεχνία και διαδίκτυο.
-Πολυσχιδές το θέμα. Θα περιοριστώ αναγκαστικά σε μία του πτυχή, που τη βλέπω καθημερινά στο φέισμπουκ. Προσπαθώ να αντιμετωπίζω με συμπάθεια την αυτοαναφορικότητα όλων μας και την προσπάθεια να διαφημίζουμε τα βιβλία μας. Δυσανασχετώ όμως όταν μας βλέπω να γινόμαστε τελάληδες του ίδιου μας του έργου, ξεχνώντας πως η τέχνη είναι απλώς μια χειρονομία στη ζωή. Βρίσκεις ένα χέρι και το σφίγγεις. Κι αυτό είναι όλο.
Αν κάνατε μια λίστα από βιβλία που θα έπρεπε κάποιος φανατικός αναγνώστης να διαβάσει οπωσδήποτε... ποια θα ήταν αυτή;
-Δεν κάνω λίστες. Όπως έλεγε κι ένας ήρωας σε μια ταινία που είδα πρόσφατα: “Απ’ το να σχεδιάζεις χάρτες, καλύτερα να εξερευνάς.” Ας περάσει λοιπόν ο καθένας μας κι από τα δάση κι από τις ερημιές της ανάγνωσης κι ας φτιάξει το δικό του τοπίο.
Σας γοητεύει κάποια άλλη τέχνη πέρα από την τέχνη του λόγου;
-Κυρίως οι τέχνες που έχουν να κάνουν με την εικόνα. Και φυσικά, ο κινηματογράφος. Αλλά εδώ δε μιλάω τόσο για γοητεία, όσο για πάθος.
Πότε ξεκινήσατε να γράφετε; Πώς άρχισε αυτή η ιστορία;
-Ξεκίνησε όπως οι έρωτες για να καταλήξει όπως οι γάμοι.
Ποια τα λογοτεχνικά σας πρότυπα;
-Τα άπιαστα. Αυτά που μου ξεφεύγουν διαρκώς, κάνοντάς με ν’ απελπίζομαι.
Θεός;
-Στα ξωκκλήσια.
Τι δεν θα συγχωρούσατε ποτέ στον εαυτό σας;
-Αυτό το “θα” με μπερδεύει. Είναι ήδη τόσα πολλά αυτά που δεν συγχωρώ…
Kάποιος σύγχρονος ομότεχνός σας που ξεχωρίζετε;
-Απ’ όταν είπα στον εαυτό μου πως δεν θα ξαναγράψω ποιήματα, άρχισα να διαβάζω συστηματικά νέους ποιητές. Έχουμε πραγματική άνθιση εδώ! Πολλά και γερά ταλέντα. Επιτρέψτε μου να μην παραθέσω ονόματα. Όλο και κάποιον θα ξεχάσω και μετά θα με βασανίζει η παράλειψή μου.\
Πιστεύετε στα λογοτεχνικά βραβεία;
-Πιστεύω σε όλες τις στιγμιαίες χαρές. Ακόμη και στον στιγμιαίο καφέ.
Tελευταία υπάρχει άνθιση του ψηφιακού βιβλίου...
-Αν πρόκειται αυτή η άνθιση να προσελκύσει το νεανικό αναγνωστικό κοινό τότε είναι παραπάνω από ευπρόσδεκτη.
Η σχέση σας με την ποίηση....
-Άριστη. Αρκεί κι αυτή να απαρνείται την εύκολη εξομολόγηση, την αισθηματολογία και τη φλυαρία.
Γράφετε κάτι τώρα;
-Ένα θεατρικό. Παραγγελία δύο φίλων, ενός ηθοποιού κι ενός σκηνοθέτη. Ελπίζω να μην τους απογοητεύσω.
Όνειρα και μελλοντικά σχέδια.
-Σχέδια, όχι. Όνειρα, ναι. Πάντα δίπλα στη θάλασσα.
