Δεν υπάρχει κανείς λόγος να επικαλεστούμε παγκόσμια συμβάντα της Μικροαφήγησης για να δικαιολογήσουμε το ενδιαφέρον για ένα είδος που από της συμπεριφορές μας στα κοινωνικά δίκτυα έχει μπει σε πρακτική, ούτε να θυμηθούμε το αρχαίο λακωνίζειν, που εκτός από οιάκισμα γραφής υπήρξε και ανακλήθηκε ως οικάκισμα βίου.
Τα Ολιγόλεκτα είναι μια ανοιχτή πρόσκληση για γραφή προς ανάγνωσιν και όχι για τη γραμματολογία και της Ιστορίες της Λογοτεχνίας που είναι κάποτε το καταφύγιο των μετρίων.
Απαιτούν ένα τεχνικό όριο, πάντα αυθαίρετο, και γι αυτό εμείς διαλέξαμε τον αριθμό των 172 γραμμάτων, μήκος που έχει η μεγαλύτερη λέξη της Ελληνικής, στις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη.
Όσοι συμμετέχουν θα στείλουν από πέντε Ολιγόλεκτα και θα κάνουμε μια Ανθολογία που θα βγει σε ψηφιακό βιβλίο. Ο τελικός σκοπός είναι να διαδοθεί στο εξωτερικό σε μεταφραστές εκ της Ελληνικής σε άλλες γλώσσες. Έτσι για να δώσουμε ένα στίγμα στο Παγκόσμιο χωρίο. Η ελληνική γλώσσα κατέχει ένα μοναδικό ρεκόρ καθώς η μεγαλύτερη πραγματική λέξη στον κόσμο υπάρχει στο έργο »Εκκλησιάζουσες» του Αριστοφάνη και αποτελείται από 172 γράμματα, 27 συνθετικά και 78 συλλαβές! Ο Αριστοφάνης εκμεταλλεύεται στο έπακρον την εκπληκτική ευχέρεια της Ελληνικής να σχηματίζει πολυσύλλαβες λέξεις, περιγράφοντας μέσα σε 172 γράμματα μια ολόκληρη συνταγή μαγειρικής, η οποία περιλαμβάνει ένα συνονθύλευμα τροφών! Η αριστοφανική λέξη βρίσκεται στους στίχους 1169-1175 και έχει καταγραφεί στο βιβλίο των Ρεκόρ Γκίνες
λοπαδοτεμαχοσελαχογαλεοκρανιολειψανοδριμυποτριμματοσιλφιολιπαρομελιτοκατακεχυμενο
κιχλεπικοσσυφοφαττοπεριστεραλεκτρυονοπτοπιφαλλιδοκιγκλοπελειολαγῳοσιραιοβαφητραγα
νοπτερυγών…
Ο λεξιλογικός αυτός «σιδηρόδρομος» είναι δύσκολο να διαβαστεί απνευστί, ενώ με μια μικρή προσπάθεια μπορούμε να μεταφράσουμε:
-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα- -μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα – -ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα – -στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.
Από του διάφορες συνταγές για τη συγγραφή διαλέξαμε αυτή. Δεν είναι κανονιστική αλλά κατευθυντήρια:
Andrés Neuman, 10 Μικροσημειώσεις πάνω στη Μικροαφήγηση
1. Δεν είναι το ίδιο το σύντομο και το κοφτό, το σύντομο σωπαίνει
έγκαιρα, το κοφτό, πριν την ώρα του.
2. Η κλήση κάθε μικροδιήγησης είναι να δημιουργείς χωρίς να φαίνεσαι.
3 Το χαρακτηριστικό του μικροδιηγήματος δεν είναι το ελάχιστο μέγεθός του,
αλλά η ριζική δομή του.
4. Τόνισέ το με νυστέρι.
5. Το μικροδιήγημα αρχίζει με εισαγωγικά και τελειώνει με αποσιωπητικά.
6. Τα ρήματα πετούν, τα ουσιαστικά τρέχουν, τα επίθετα βαραίνουν.
7. Η τάση προς το αστείο είναι ο τερμίτης του μικροδιηγήματος.
8. Τα πρόσωπα του μικροδιηγήματος βαδίζουν προφίλ.
9. Το μικροδιήγημα θέλει αναγνώστες γενναίους, σαν να λέμε, που να αντέχουν το ημιτελές.
10. Όσο πιο σύντομο φαίνεται, τόσο πιο αργά διαβάζεται.Ο λεξιλογικός αυτός «σιδηρόδρομος» είναι δύσκολο να διαβαστεί απνευστί, ενώ με μια μικρή προσπάθεια μπορούμε να μεταφράσουμε:
-πάστοπεταλίδο-γαλεοσάλαχο-τούρσοπιπεράτο-μυαλοκόμματα- -μελοπερεχύτο-μυτζηθρότυρο-τρύγονοκοτσύφο-τσιχλοπίτσουνα – -ψήτοσουσουράδο-κοτοκέφαλα-άγριοπεριστέρο-λαγοκούνελα – -στράγαλοπετμέζο-φτερουγόδιπλες.
Όσοι λοιπόν επιθυμούν ας στείλουν τις συμμετοχές τους. Η νέα τεχνολογία μας απαλλάσσει από τις δουλείες της στενότητας του χώρου που υπήρξε η πρόφαση μιας ορισμένης μίζερης δημοσιότητας. Μόνο κριτήριο η ποιότητα των κειμένων και η απόλαυση ελευθερίας προς γραφήν. Περιμένουμε. στείλτε μας τα κειμενα σας στο bibliotheque.open@gmail.com