ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΣΧΕΔΙΟΥ Προσπαθώ να σε κρατήσω ακίνητο μα ψάρι γλιστράς στην παλέτα κι οι τρελές οι πτήσεις σου γεννούν στο καβαλέτο πιτσιλιές. Κι όταν σε φυλακίζω σε γραμμές, ευθύς το χαμόγελό σου πετά- καμπυλώνει τη νύχτα φεγγάρι Χορτάρι,σίδερο,γυαλί- φωλιάζω στο στήθος σου ζωή μα κείνο αλλάζει χρώματα- πηλός,τυφώνας μελανός, τα μπουκαλάκια σπάει. Είναι μέρες που σε ψάχνω. Το τετράγωνο κεφάλι σου μετακόμισε πάλι σε άλλη έρημο. Είναι μήνες που γυρνώ μ' ένα άδειο καβαλέτο- μου έχει απομείνει το λευκό. Τα σχήματα ξεχνάω. Τα δάχτυλά σου χαιδεύουν τα σύννεφα. Στην κοιλιά σου κοιμούνται οι ήπειροι. Βρέχει τα κομμάτια σου συχνά έχεις ξεβάψει επάνω μου- είναι αιώνες. **************************
ΥΠΕΡΒΟΛΗ 'Ησουν τόσο ωραίος που μάρανες την ομορφιά, Φαέθοντα. Τόση φωτιά στα χέρια σου που έκαψες τον ήλιο, παιδί φωτός. Ήθελες να' σουν βασιλιάς. Κρεμάστηκες στα ηνία σου, πιστός του εγώ προδότης. Αναμφίβολα προβλέψιμος. **************************
ΖΗΛΕΙΑ
Οι ζωές μας ευθείες παράλληλες. Κάτω απ'τον ίδιο ήλιο βαδίζαμε κι αρμέγαμε αλλιώτικο φως. Αρθρώναμε ομιλίες κωφάλαλες. 'Ωσπου εκείνη την πορεία μας λύγισε -επιτέλους καμπύλωσε την αδιάλλακτη μοναχικότητά μας. Ήταν εκείνη που μας έσπρωξε να κρυφοκοιτάξουμε,πάνω άπ'τον τοίχο μας, ο ένας τη ζωή του άλλου. Λίγο πριν γίνουμε τέμνουσες ψυχές Ήταν η ζήλεια Όταν το βλέμμα σου το βλέμμα μου σκόνταψαν στο ίδιο σημείο.
