Ωδή στο Καλοκαίρι ///ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΒΡΑΔΙΑ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ


Ωδή στο Καλοκαίρι 


Λογοτεχνική-Μουσική Βραδιά σε ήχους καλοκαιρινούς & ερωτικούς

στο EL VIAJE music bar 


Έξι συγγραφείς και ποιητές διαβάζουν έργα τους
Τραγούδια Ελλήνων δημιουργών ερμηνεύει ο Νίκος Ανδρουλάκης 

Παρασκευή 28 Ιουνίου 2013
Ώρα έναρξης: 9.00μμ
Διεύθυνση: Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας

 



…Το καλοκαίρι προχωρεί, παροτρύνοντάς μας να ζήσουμε για λίγο πέρα από τα τετριμμένα, να γευτούμε κάτι από την ξεχασμένη ομορφιά του κόσμου. Μας καλεί να συναντήσουμε τον άλλο, να τον αφουγκραστούμε, να μοιραστούμε πράγματα μαζί του.

Το EL VIAJE music bar μας προσκαλεί να ταξιδέψουμε με όχημα τα κείμενα νέων λογοτεχνών και τη φωνή του Νίκου Ανδρουλάκη, μέσα από ένα χώρο «ζεστό» όπου επί χρόνια άνθρωποι της Τέχνης δίνουν το παρόν. 



Έργα τους διαβάζουν οι: 


Αντιόπη Αθανασιάδου
Τζούλια Γκανάσου
Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη
Άννα Γρίβα
Ελευθερία Κυρίτση
Αλέξιος Μάινας 


Βιογραφικά σημειώματα: 


Αντιόπη Αθανασιάδου: 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι δικηγόρος. Έχει δύο συμμετοχές στις ποιητικές συλλογές της «Ομάδας από Ποίηση» (2010/1012) και διάφορες συμμετοχές σε ομαδικές συλλογές διηγημάτων. Το 2012 εκδόθηκε η ατομική της ποιητική συλλογή με τίτλο Τέττιξ ο ψιθυριστής από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Είναι απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Προγράμματος του Τμήματος Δημιουργικής Γραφής (Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας). 


Τζούλια Γκανάσου: 

Έχει σπουδάσει Πληροφορική στην Αθήνα και στο Λονδίνο, Λογοτεχνία στο Παρίσι και στο Εδιμβούργο και Ευρωπαϊκό Πολιτισμό στο Ε.Α.Π. Αποσπάσματα από το πρώτο της βιβλίο, Σε Μαύρα Πλήκτρα (Εκδ. Γκοβόστη 2007) συμπεριλαμβάνονται στη συλλογική έκδοση του Παν/μίου του Εδιμβούργου με θέμα τις σύγχρονες μητροπόλεις. Το δεύτερο βιβλίο της, Ομφάλιος Λώρος (Εκδ. Γκοβόστη 2011) επιλέχθηκε και συμμετείχε στο 4ο Διεθνές Φεστιβάλ στο Dasein, στο 1ο Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών της Αθήνας και στο
Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών της Γλασκώβης. Το τρίτο της βιβλίο, Ως το τέλος (Εκδ. Γκοβόστη) μόλις κυκλοφόρησε. 


Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη: 

Γεννήθηκα το 1979 στην Αθήνα. Σπούδασα Φιλοσοφία, Φιλοσοφία της Θρησκείας και Πολιτική Θεωρία για πολλά χρόνια στο Λονδίνο κι ύστερα είχα τη χαρά να ζήσω τη δημιουργική ατμόσφαιρα του Πανεπιστημίου του East Anglia για έναν πανέμορφο, μεταπτυχιακό χρόνο. Γράφω στα Αγγλικά και τα Ελληνικά, μεταφράζω από τα Νορβηγικά, ζωγραφίζω, φροντίζω τις γάτες και το λαχανόκηπό μου έξω από την Αθήνα, κι εξέδωσα τη δεύτερή μου ποιητική συλλογή το Μάιο, κάτω από τη σκέπη των Εκδόσεων Πόλις. Ονομάζεται Αστικά Ερείπια (και αντιπερισπασμοί). 


Άννα Γρίβα:
 
Γεννήθηκε το 1985 στην Αθήνα, όπου ζει μέχρι και σήμερα. Σπούδασε ελληνική φιλολογία. Έχει δημοσιεύσει μεταφράσεις ποιημάτων από τα ιταλικά, καθώς και κείμενα σχετικά με Έλληνες λογοτέχνες. Ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Έχει εκδώσει τις ποιητικές συλλογές Η φωνή του σκοτωμένου (Χαραμάδα, 2010) και Οι μέρες που ήμασταν άγριοι (Γαβριηλίδης, 2012). 


Ελευθερία Κυρίτση:
 
Γεννήθηκε το 1979 στον Παλαμά Θεσσαλίας. Σπούδασε Ψυχολογία και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Σχολική και Εξελικτική Ψυχολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια αποφοίτησε από το Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Θράκης. Ζει στην Αθήνα και εργάζεται στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση. Η Χειρόγραφη πόλη (εκδόσεις Μανδραγόρας) είναι το πρώτο βιβλίο ποίησης που εκδίδει. 


Αλέξιος Μάινας:
 
Γεννήθηκε το 1976, σπούδασε Φιλοσοφία και Λογοτεχνία στη Βόννη. Ασχολείται με τη διδασκαλία της γλώσσας, τη μετάφραση και την παρουσίαση ποιητών στο γερμανόφωνο χώρο. Επιμελήθηκε τη μετάφραση των ποιημάτων του Καβάφη για τη δίγλωσση έκδοση του εκδοτικού οίκου Romiosini (Κολωνία 2009). Γράφει ποίηση και διηγήματα και στις δύο γλώσσες. Το βιβλίο του Το περιεχόμενο του υπόλοιπου (Γαβριηλίδης, 2011) ήταν υποψήφιο για το Κρατικό Βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα, το βραβείο του Διαβάζω, και βραβεύτηκε στο Συμπόσιο Ποίησης. 



Νίκος Ανδρουλάκης: 

Ο Νίκος Ανδρουλάκης, γιος του λυράρη Μανώλη Ανδρουλάκη, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Αβδού Ηρακλείου. Από το 1985 βρίσκεται στην Αθήνα. Έχει συνεργαστεί με σπουδαίους Έλληνες συνθέτες και στιχουργούς και έχει λάβει μέρος σε πολλές συναυλίες τους, τόσο στην Ελλάδα (Ηρώδειο, Θέατρο Λυκαβηττού, Μ.Μ.Α., Κηποθέατρο Ν. Καζαντζάκης, Αρχαίο Ωδείο Πάτρας, Θέατρο Φιλίππων κ.ά.), όσο και στο εξωτερικό. Η δισκογραφική του πορεία, ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του '90 και στο διάστημα αυτό έχει κυκλοφορήσει έξι προσωπικούς δίσκους: Ένα Φεγγάρι Δρόμος (1995), Μυθικά Καράβια (1997), Τα Τιμαλφή (2001), Ένα Κομμάτι Ουρανό (2003), Λαλήματα Ονείρου (2007), Στης Μνήμης το Κλαδί (2011) και έχει συμμετάσχει σε αρκετούς.
Τραγούδια του, όπως: «Του Παραδείσου λεμονιά», «Να με κρατάς να μ΄έχεις», «Γελά ο χρόνος», «Το ερωτικό αλφάβητο» κ.ά. έχουν ξεχωρίσει, ενώ ο ίδιος, έχει πραγματοποιήσει πολλές συναυλίες και εμφανίσεις ανά την Ελλάδα. 

www.nikosandroulakis.gr


EL VIAJE music bar
Κολοκοτρώνη 45, Βύρωνας
Τηλ.: 6985 94 83 50
Ε-mail: elviajemusicbar@gmail.com

Υπεύθυνος Εκδήλωσης:
Φώτης Δημητρακάκης
Τηλ.: 6976 90 55 70

https://www.facebook.com/pages/ELVIAJE/191118701994

O ΠΟΙΗΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ´´ΕΠΟΧΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΠΟΙΗΣΗ''

                                                  

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ ,Εποχή μου είναι η Ποίηση
[Εκδ.Γαβριηλίδης,2013]




  Θα ξεκινήσω με ένα χαρακτηριστικό της νεότερης ποιητικής γενιάς το οποίο 
έχει προκύψει ως διαπίστωσή μου από τις αναγνώσεις των ποιημάτων των δημιουργών  που εντάσσονται σε αυτήν και δεν συναντάται σε αυτήν την ένταση και την έκταση σε προηγούμενες γενιές.Αυτό είναι ότι οι ποιητές αυτής της γενιάς διακατέχονται από την ανάγκη να τα πουν όλα.Να συμπεριλάβουν  στην ποίησή τους σύμπαντα τον κόσμο.Ενίοτε η προσπάθειά τους τελεσφορεί παράγοντας άρτιο ποιητικά αποτέλεσμα και άλλοτε αποτυγχάνει συντετριμμένη από το βάρος στοιχείων που δεν μετουσιώνονται ποιητικά ,ξεστρατίζοντας θα μπορούσαμε να πούμε προς τις οδούς του χρονικού και του πεζού λόγου.Αυτό να εκληφθεί μόνο ως γενική διαπίστωση.
    Η Ασημίνα Ξηρογιάννη ξεκινάει την ποιητική της συλλογή''Εποχή μου είναι η Ποίηση'',τίτλος ακραία δηλωτικός της συναισθηματικής της κατάστασης,με τους στίχους της να ερωτούν:''Πες μου,γιατί να γράφεις ποιήματα όταν δεν υπάρχουν αναγνώστες;''Eρώτημα ρητορικό που το ξεπερνά η απαρίθμηση στοιχείων μιας πραγματικής και μιας επιθυμητής κατάστασης.Το υπάρχον δηλαδή και το τί θα ήθελε η ποιήτρια ως υπάρχον.Στο ίδιο μήκος κύματος κινούνται και τα υπόλοιπα ποιήματα της συλλογής.
Μας λέει:'''Aλλοτε ο κόσμος μου ήταν τα ποιήματα/μα δεν αρκούν πια''.Και παρακάτω:''H γλώσσα σου έγινε σκληρή και τραχιά''.
   Τριγύρω υπάρχει η καταπιεστική πραγματικότητα την οποία υφιστάμεθα όλοι μας.Αυτήν παρατηρεί η ποιήτρια και την εκθέτει σκεπτόμενη φωναχτά μέσω της ποίησης.Αναρωτιέται γι ατην κοινωνική κατάσταση,τη φτώχεια,την αποξένωση,την δυστυχία,την εθνική μας κατάθλιψη,επινοώντας ποιητικά αντίδοτα.Το ίδιο το ποίημα που θα λειτουργήσει παρηγορητικά και θα μνημειώσει  το ''ενάντια''.Γεγονότα και πράξεις που δεν πρέπει να σκεπάσει η λήθη.
  Σε πάρα πολλά ποιήματα της συλλογής επαναλαμβάνεται με διάφορους τρόπους το νόημα του:''Mα είναι τούτοι καιροί για ποίηση;'' ως επωδός, ερωτώμενη αλλά και ερωτώντας ταυτόχρονα.Αυτή η ερώτηση τής παρέχει τον τρόπο της συνέχειας υπερβαίνοντας αυτήν της την παραδοχή,καθιστάμενο έτσι ένα εργαλείο κατανόησης και ταυτόχρονα ένα ποιητικό μοτίβο υπέρβασης του χάους γύρω της.Επίσης,συναντάμε ποιήματα ποιητικής και αναφορές στο τυπικό της γραφής όπως το ποίημα με τον τίτλο:Nυχτερινό.
Στο ποίημα  που έδωσε και τον τίτλο της συλλογής διαβάζουμε συμπυκνωμένες τις αγωνίες,τις σκέψεις,την περιγραφή  της παρούσας κατάστασης και το ξεπέρασμά της μέσω του ποιήματος και της ποίησης. Kαταγγέλοντας αναγνωρίζουμε,επινοώντας τη ίδια στιγμή τις δικές σωτήριες εστίες αντίστασης.
    Η ποίηση της Ξηρογιάννη είναι ποίηση του άστεως.H Aθήνα αναφέρεται σαφώς,καθώς και όσα καθημερινώς διαδραματίζονται εντός της και της αφαιρούν ζωή καθιστώντας την ετοιμοθάνατη.
Aναρωτιέται χαρακτηριστικά:''Aν αύριο θα υπάρχουν δρόμοι'',''αν αύριο θα υπάρχει πόλις''.
   Η γνώση που απέκτησε μετά από όλη αυτή την περιπλάνηση είναι ότι:η γραφή ποτέ δεν σε προδίδει.Ένας κόσμος που καταρρέει σε οδηγεί πολλές φορές σε απόγνωση,τα ποιήματα δεν επαρκούν ως διέξοδος,αιτούνται την συνέργεια του έρωτα ώστε να γίνουν ο καταλύτης  που θα πυροδοτήσει  την αντίδραση για την δημιουργία του νέου.Την κατάσταση που θα υπερβούμε μέσω της ποιήσεως  και θα περιγράψει το ποίημα.Αυτήν την ακατανίκητη δύναμη που σε κάνει να γράφεις,να λες όπως η ποιήτρια:''Mα εγώ θα γράφω''.
    Eνδιάμεσα όλων αυτών των ποιημάτων συναντάμε και ένα με τίτλο:''Eνα ποίημα για τον Τασο Λειβαδίτη'' ,όπου εμπεριέχεται σε έναν του στίχο και ο τίτλος του βιβλίου του Λειβαδίτη''Μικρό βιβλίο για μεγάλα όνειρα''. Ο Λειβαδίτης πολιτικός,αλλά συνάμα και ερωτικός ποιητής συνδύασε τα  δύο αυτά στοιχεία με απαράμιλλη ευαισθησία και δύναμη στα ποιήματά του και πιστεύω ότι υπήρξε οδηγός στην ποιήτρια σε αυτό το βιβλίο της.
     Συνδυάζοντας και αυτή,εποχή και ποίηση,καθημερινή κατάσταση με ποιητική κατάσταση,που πυροδοτούν το ποίημα,καθώς και τον προβληματισμό της ως ενεργή πολίτις.Είναι ικανή η ποιητική δημιουργία ως πράξη αντίστασης;Aρκεί όμως το ποίημα το  και η ποίηση για να σωθούμε σε αυτούς τους άπορους καιρούς;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΩΤΗΣ