...συνέντευξη στην Ασημίνα Ξηρογιάννη
Πότε και πώς ξεκινήσατε με τη γραφή;
Ξεκίνησα γράφοντας τραγούδια. Σύντομα τα τραγούδια ξεχείλωσαν κι έγιναν τραγούδια. Οπότε, προκειμένου να κάνω ραψωδίες, έκανα θεατρικά έργα.
Για τους αναγνώστες… μια σύντομη αναφορά στα έργα που έχετε γράψει… Ποιο αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Έχω γράψει τα έργα «Εντελώς αναξιοπρεπές», «Καλιφόρνια ντρίμιν», «Το Γάλα», «Οι αγνοούμενοι – Μια ενδιαφέρουσα ζωή», «Πήρε τη ζωή της στα χέρια της…» και δύο μονολόγους: «Το μπουφάν της Χάρλεϋ» ή «Πάλι καλά» και «Ο Μάκης». Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιο έργο, υπάρχουν πρόσωπα που τα αισθάνομαι να έχουν ξεφύγει από τα έργα και κάπως, κάπου να υπάρχουν και ίσως κάποια μέρα να με πάρουν και τηλέφωνο.
Σας ενδιαφέρει μόνο η θεατρική γραφή; Έχετε ασχοληθεί και με άλλα είδη γραπτού λόγου;
Πριν λίγους μήνες κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κέδρος το μυθιστόρημά μου «Μπαμπούσκα». Ακόμα έγραψα το σενάριο για τη μεταφορά του θεατρικού μου έργου «Το Γάλα» στον κινηματογράφο.
Αγαπημένοι σας θεατρικοί συγγραφείς, Έλληνες και ξένοι. Αγαπημένα σας θεατρικά έργα
Σέξπηρ, Τσέχωφ, Πίντερ, Άρθουρ Μίλλερ, Τένεσσι Ουΐλλιαμς, Ντ. Μάμετ, Μάρτιν Μακ Ντόννα, Τζων Κλάνσυ. Από Έλληνες Καμπανέλλης, Αναγνωστάκη, Κεχαΐδης, Διαλεγμένος.
Ποιον θεατρικό ήρωα «ζηλεύετε» με την έννοια ότι θα θέλατε να τον είχατε δημιουργήσει ο ίδιος;
Τον Άμλετ. Είναι ο θεμέλιος λίθος του σύγχρονου παγκόσμιου θεάτρου.
Ένα σχόλιο για τη σύγχρονή μας θεατρική πραγματικότητα
Υπάρχει μια ευκολία, με την έννοια ότι ο καθένας πια μπορεί να συστηθεί στο κοινό κάνοντας μια παράσταση που θα «σταθεί» για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά ταυτόχρονα και μια δυσκολία μέσα από την πληθώρα να φανεί και να αναδειχθεί το ουσιώδες.
Πώς βιοπορίζεστε;
Από τη δουλειά μου ως εκπαιδευτικός και, μέχρι πριν την κρίση, από τα θεατρικά μου έργα. Τώρα πια οι παραγωγοί υπόσχονται, αλλά, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν πληρώνουν.
Ασχολείστε με την πολιτική;
Ό,τι γράφεις έχει ένα αντίκρισμα και στην πολιτική, και στη φιλοσοφία και στην ηθική.
Γράφετε κάτι τώρα;
Πριν λίγο καιρό έκανα την πρώτη μου απόπειρα σκηνοθεσίας με το μονόλογο «Το Θέαμα» του Τζων Κλάνσυ στο θέατρο Σημείο, σε ερμηνεία Βαγγέλη Ρόκκου. Μου άρεσε πολύ η εμπειρία και με αποσυντόνισε ευχάριστα από τη διαδικασία της συγγραφής. Τελοσπάντων, τις τελευταίες μέρες αισθάνομαι κάτι να με τριγυρίζει.
Υπάρχουν άλλοι σύγχρονοί σας θεατρικοί συγγραφείς που βρίσκετε ενδιαφέρουσα τη δουλειά τους;
Ο Λεωνίδας Προυσαλίδης, οι αδελφοί Κούφαλη, ο Γιάννης Μαυριτσάκης, η Χρύσα Σπηλιώτη, ο Παναγιώτης Μέντης.
Σχέδια για το μέλλον. Τι ονειρεύεστε;
Υπάρχει ένα καινούργιο έργο, κωμωδία, για το οποίο είμαι σε συζητήσεις. Αν και όταν παιχτεί, θα ήθελα να γίνει μια τρελή παράσταση, σαν τις παλιές ταινίες slapstick.
http://www.biblionet.gr/author/32961/%CE%92%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%8D%CF%81%CE%B7%CF%82