Εύη Γκάλαβου///ΈΝΑ ΠΟΙΗΜΑ

Άτιτλο. V.

Αγκυροβολημένη σε λευκό κρεβάτι, 
να κοιμάμαι λυτρωμένη
που επιτέλους γεύτηκα τη ζωή.
Μέσα μου ακούγεται η τρικυμία της έξω θάλασσας 
εσύ όρθιος,
δίπλα στις ανοικτές σημειώσεις.
Άνοιξα τα μάτια,
το δάκτυλο σου
είχε ματώσει από τις κίτρινες σελίδες
ρουφούσες βιαστικά λέξεις
αίμα
εικόνες
σκέψεις
μνήματα
χορταριασμένη ζωή.
Μάζεψα την άγκυρα
με βαριά βήματα σε έφτασα,
επιτέλους.
Σχημάτισα κύκλους αιώνιους μέχρι να σε αγγίξω.
Δυο βαθιές πληγές σε ένα δάκτυλο
σε εκείνο που γράφεις σε μένα
σε σένα
στους τοίχους
στις εικόνες που κρέμονται από τους γαλάζιους ουρανούς.
Κάλυψα με το κορμί μου
τη γυμνή σου σάρκα
ταξιδέψαμε με το λευκό κρεβάτι χωρίς άγκυρες.

Εύη Γκάλαβου

http://gynaika-g.blogspot.com/

ΤΖΟΥΛΙΑ ΦΟΡΤΟΥΝΗ ///ΤΡΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

~αίθουσα αναμονής~

 

το πορτραίτο του Φρόιντ  βλοσυρό

έτσι καθώς ταιριάζει στο χώρο

ένας πίνακας του Μοντιλιάνι

 πάνω από τη γυάλα με τα χρυσόψαρα

λες και η εκστασιασμένη γυναίκα

ανασαίνει φυσαλίδες υδρογόνου

και τα ανύποπτα ψάρια δανείζονται

την αίγλη του χρυσού της φουστανιού

 

κι ύστερα πώς να με πείσεις

πως δεν ήμουν ο αμφορέας δίπλα της

πως δεν έσπασα σε χιλιάδες κομμάτια

πως δεν σκόρπισα όλο το χρυσό μου ύδωρ

σε τούτη την αίθουσα αναμονής 

  ************

~ τ΄ αγκάθια ~

κι έτσι ξαφνικά θα επιστρέψεις

απ΄ το μακρινό  σου το ταξίδι

κι ένα καλάθι υποσχέσεις –φρούτα-

γενναιόδωρα και πάλι θα κρατάς

κι εγώ που τίποτα δεν σου χάρισα ποτέ

παρά των κυμάτων τις κρυφές αναμονές

ευγενικά θα σε υποδεχτώ  -κάκτος-

μ΄ ένα χαμόγελο σαν λουλούδι ψεύτικο

που καρφιτσώσαν πάνω μου οι μνηστήρες

μα ό,τι έμεινε μέσα μου για σένα

στα αγκάθια βρίσκεται

όλη μου η αλήθεια Οδυσσέα

στ΄ αγκάθια μου

  ************

~ mind the gap ~

έτσι είναι το άδειο

σε προκαλεί να το γεμίσεις

μα όσο κι αν προσπαθείς

πάντα άδειο μένει

ίσως γιατί  η πληρότητα

είναι τελικά ζήτημα κενού