Ν αι, υπάρχουν Ελληνες ανασφάλιστοι
πολίτες, και μάλιστα πολύ επώνυμοι: είναι οι Ελληνες συγγραφείς, όσοι
δεν ασκούν άλλο επάγγελμα. Ντροπή κι ανάθεμα σε όλες τις πρόσφατες
κυβερνήσεις που, παρά τη βαθύτερη αποστροφή των πολιτικών για το καλό
βιβλίο, δεν κράτησαν ούτε τα προσχήματα και μας άφησαν ανασφάλιστους.
Μόνο παχιά λόγια ξέρουν να λένε. Μια παλιά ένταξή μας στο ΙΚΑ
δεν τελεσφόρησε λόγω αντίδρασης των εκδοτών. Αναγκαστήκαμε να μπούμε
στον ΟΑΕΕ (πρώην ΤΕΒΕ) για να έχουμε το Δελτίο Παροχής Υπηρεσιών, το
περίφημο «μπλοκάκι», χωρίς το οποίο δεν πληρωνόμαστε από κανέναν.
Είναι χρονιές που τα έσοδα από τα βιβλία μας δεν φτάνουν, επαναλαμβάνω, δεν φτάνουν, για να πληρώσουμε αυτή την πανάκριβη ασφάλιση. Υπάρχει επιπλέον η εξής αντίφαση: πληρώνουμε λιγότερα για την περίθαλψη αλλά, δυστυχώς, πολύ περισσότερα, και χωρίς αντίκρισμα, για τη σύνταξη του εν λόγω Ταμείου. Μας απαγορεύεται καν να τη ζητήσουμε (και όχι μόνο ηλικίας για πολλούς). Διότι, αν ποτέ την πάρουμε, τότε δεν θα μπορούμε πλέον να πληρωνόμαστε από τα βιβλία μας. Ούτε από τα παλιότερα βιβλία μας ούτε από όσα ίσως γράψουμε αργότερα. Τελεία και παύλα για τον κάθε συγγραφέα.
Και μαθαίνω ότι το νέο φορολογικό νομοσχέδιο θα μας «γδάρει», χωρίς να λάβει υπόψη του τις συνθήκες της δουλειάς μας. Κι άλλες αθλιότητες, όπως ότι καταργείται με μια μονοκοντυλιά το ΕΚΕΒΙ...
Ειλικρινά, έχω φρικτά μετανιώσει που έγινα συγγραφέας. Τέτοιο «φτύσιμο» δεν το περίμενα. Καλύτερα μια σφαίρα κατ'ευθείαν στην καρδιά από την οποιαδήποτε κυβέρνηση.