Πρόσκληση σε ποιητές: Ζητείται Ποίημα – One OFF

 

 

Ο δημιουργός Βαγγέλης Ευαγγελίου απευθύνει πρόσκληση μέσα από το δικτυακό του τόπο vaeva.gr για τη δημιουργία ενός συλλογικού ψηφιακού βιβλίου ποιημάτων:
Εδώ, με μία νέα ιδέα, αλλά με μία πολύ παλιά έκφραση! One Off λοιπόν, που σημαίνει Ένα στο είδος του. Μοιάζει με την πιο γνωστή έκφραση One of a kind μόνο που προηγήθηκε! Στη δική μας περίπτωση, θέλουμε ένα ποίημα.
Που σημαίνει πως κι ένα μόνο ποίημα να έχεις γράψει, μπορείς να συμμετάσχεις. Άλλωστε καθημερινά βλέπω νέες καλές πένες στο διαδίκτυο. Ανθρώπους που γράφουν ποίηση και είναι σημάδι, πως κάποιοι ακόμα ονειρευόμαστε!
Πάμε στο θέμα μας τώρα. Από 1n Ιανουαρίου 2013 έως 1n Μαρτίου 2013 θα μπορείτε να στέλνετε ένα ποίημα με ό,τι θέμα θέλετε και μέγεθος έως μία κόλλα Α4, το οποίο θα μπει μέσα σε ένα ψηφιακό βιβλίο / e – book και θα διανέμεται δωρεάν στο internet ώστε να σας διαβάσουν όσο περισσότεροι γίνεται.

Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε τον σχετικό δικτυακό τόπο ή επικοινωνήστε με το e-mail: vaeva25@hotmail.com

Γιώργος ΝικολόπουλοςΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΣΤΡΩΝ

Σήκωνες το κεφάλι και κοίταγες την αστροσκέπαστη νύχτα
μεταξένια μαγική νύχτα, στολισμένη με μυριάδες λαμπυρισμούς
πυγολαμπίδες του ουρανού, στολίδια στο στερέωμα, μάτια του αιθέρα, κουκίδες μέσα στο σκοτάδι
και φώναζες: «ουράνια σκόνη, ουράνια λιβάδια, ουράνια πλάσματα, κάποια μέρα, κάποια μέρα κι’ εγώ θα σας συναντήσω
στον κόσμο των άστρων δεν υπάρχει σκοτάδι
οι σκιές καθρεφτίζονται μέσα στην κοσμική φλόγα
ένα μαγικό κάτοπτρο – συνειδησιακό τηλεσκόπιο – φωτεινό μονοπάτι – θα με φέρει κοντά σας»
όταν κάποια μέρα κατάλαβες ότι τα αστέρια σε κοιτάζουν
ανοίγουν τρύπες μέσα στη μνήμη σου
αστερόσκονη σε σκεπάζει σαν αόρατος μανδύας
ήθελα να φωνάξω «μείνε εδώ, σε θέλω, σε χρειάζομαι, τα αστέρια δεν σε χρειάζονται, τα αστέρια δεν σε χρειάζονται όπως εγώ!» αλλά δεν τόλμησα, όχι δεν τόλμησα
 τώρα ταξιδεύεις πέρα από τη νύχτα
πέρα από τις αναμνήσεις
πέρα από τα όνειρα
πέρα από τα σύνορα
πέρα από τα τελευταία σύνορα
προσπαθείς να κατακτήσεις τον κόσμο των άστρων
ένα τόσο μακρινό ταξίδι
και εγώ εδώ να περιμένω, ποιος ξέρει τι...

ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ///ΛΕΙΠΕΙΣ…

Λείπεις τώρα
και πριν.

Και είμαι αδύναμη
αυτό να το αλλάξω.

Γι’ αυτό στόλισα το δάκτυλό μου,
σε καρφίτσωσα στο πέτο
και περιδιαβαίνω αδάκρυτη
τις ατραπούς της νοσταλγίας
και της αξόδευτης αγάπης.

Λείπεις και τώρα
και από πριν.
Λησμόνησα πως ήταν πριν…

Σωτηρία Κυρμανίδου (ποιήματα από συλλογή προς έκδοση)

Πηγή:Λογοτεχνικές και Εκπαιδευτικές Αναφορές