Ακροβασία
Ακροβάτης
σε ανύπαρκτο νήμα
άγγιξα το άπειρο των χειλιών
ανατολή με δύση κοιταχτήκαν
Ακροβάτης
με τα κύτταρα σε εγρήγορση
σε πορεία μοιρόγραπτη
σε συνεύρεση εκρηκτική
Στην ελευθερία της κίνησης
ξεπερνώντας τη διαφυγή σου
τόλμησα το άγγιγμα
Στην εμμονή της διεκδίκησης
αγγίζοντας τα όρια
βρέθηκα στο βυθό των συναισθημάτων
Δύο γράμματα τρυπούν το μυαλό μου,
το θήτα και το λάμδα,
θήτα όπως θάλασσα
λάμδα όπως λέξη,
θάλασσα οι λέξεις, δηλαδή
το θήτα για την καμπυλότητά του,
το λάμδα για την καλλιγραφία του,
όγδοο και ενδέκατο στη σειρά ,
ως αρχικά
θάνατος και θείο
λάβα και λόγος
ως μόνα
λαθεύω, θηλυκό
και σε συνδυασμό
θηλάζω τη λήθη
λήθαργος ή θύελλα
λαθρεπιβάτης σε λιθόστρωτα
θέλησης και θαλπωρής.
το θήτα και το λάμδα,
θήτα όπως θάλασσα
λάμδα όπως λέξη,
θάλασσα οι λέξεις, δηλαδή
το θήτα για την καμπυλότητά του,
το λάμδα για την καλλιγραφία του,
όγδοο και ενδέκατο στη σειρά ,
ως αρχικά
θάνατος και θείο
λάβα και λόγος
ως μόνα
λαθεύω, θηλυκό
και σε συνδυασμό
θηλάζω τη λήθη
λήθαργος ή θύελλα
λαθρεπιβάτης σε λιθόστρωτα
θέλησης και θαλπωρής.
Για ό,τι παίρνουμε, κάτι δίνουμε
κι αν ο πόνος μετριέται και με τα δάκρυα
η θάλασσα λειτουργεί και ως σύρτης
που άλλοτε ανοίγει και άλλοτε κλείνει
αφού στου χρόνου το ταξίδι
- οι Ιθάκες ποτέ δεν έλειψαν -
κάποτε αποκαλύπτεται
φαντασίας και ζωής διάμεσος.
Για ό,τι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε.
κι αν ο πόνος μετριέται και με τα δάκρυα
η θάλασσα λειτουργεί και ως σύρτης
που άλλοτε ανοίγει και άλλοτε κλείνει
αφού στου χρόνου το ταξίδι
- οι Ιθάκες ποτέ δεν έλειψαν -
κάποτε αποκαλύπτεται
φαντασίας και ζωής διάμεσος.
Για ό,τι κερδίζουμε, κάτι χάνουμε.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑ
Μου λες πως καίγεσαι
ανοίγεις την πόρτα
ψυχής και σώματος.
ανοίγεις την πόρτα
ψυχής και σώματος.