ΧΛΟΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΕΛΗ /// ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                                       

Τον τελευταιο καιρο τρέχω με ξένες νύχτες.
Κυλούν με ασημένιες ρόδες προς το Χάος.
Δεν οδηγώ τις μέρες μου.
Τις βρίσκω βαρετές.
Τα απογεύματα θέλουν καινούργια αμορτισέρ.
Τόσες πινακίδες να προειδοποιούν για διάβαση πεζών
κι ούτε ένα πρόστιμο για ιλιγγιώδη ποίηση.

***

ΑΓΑΠΑ

Τη Λίλιθ
που κυλιέται στο σκοτάδι
γυμνή και ανασαίνει
με βράγχια αμφίβιου

Άρπυια και Δαίμονας και Γάτα
ξεσκίζει καταστρέφει καίει διαλύει
όχι τη μαλακή πειθήνια Εύα
με το κορμί ροδάκινο
αλλά την αλλοπαρμένη μόνη Λίλιθ
πούχει δύο πανσέληνους στο στήθος
που κατακόκκινη γίνεται μήλο
που από καταπακτή πέφτει στην Άβυσσο
τη Λίλιθ του Κάτω Κόσμου
που γερνά.

(ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ ΠΙΑ ΝΩΡΙΣ, Γαβριηλιδης 2012)

 ***

ΠΕΡΙ ΜΝΗΜΗΣ

Η μνήμη του χρυσόψαρου
διαρκεί ένα λεπτό
του ελέφαντα για χρόνια
του πιράνχας είναι
το λαίμαργο παρόν
του μεταξοσκώληκα
η κάμπια
Αργόσυρτα μαμούθ οι αιώνες
Χωρίς εσένα

(ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ ΠΙΑ ΝΩΡΙΣ, Γαβριηλιδης 2012)

  ***

 

...ΤΟ ΜΑΤΩΜΕΝΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ

Από τα λευκά άνθη της πορτοκαλιάς
μόνο ένα στα δέκα καταλήγει πορτοκάλι.
Ποίηση είναι αυτοί οι εννέα μικροί θάνατοι


Κάποιος να δέσει αυτήν την άγρια νύχτα
γύρω από τον ασημένο πάσσαλο του φεγγαριού
Γαβγίζει δαιμονισμένα και ζητάει να καταβροχθίσει
μία λίμπρα σάρκα απ' την καρδιά μου
Σάυλωκ, τι άλλο πια θέλεις από εμένα;
Ως πότε θα ισχύει το ματωμένο συμβόλαιο της γραφής;  

(ΣΤΟΝ ΑΡΧΑΙΟ ΚΟΣΜΟ ΒΡΑΔΙΑΖΕΙ ΠΙΑ ΝΩΡΙΣ, Γαβριηλιδης 2012)