IOYΛΙΤΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ/// ΠΟΙΗΜΑΤΑ

                                        

                                  

 Δεν  έχει άλλη δεν έχει άλλη εξόν από σένα ομιλία.


********



ΜΠΛΕ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ


Ξυπνούν τα βράχια και με λίγο μάραθο στην κορυφή τους
Νίβουν οι άνεμοι.Πρωί μιας από πριν χλωμής
   χαλκογραφίας
Τα δάπεδα κοιτούν κατάματα μέσ΄από της  θαλάσσης
   τις ψηφίδες
Λείο και στρογγυλό τ΄Αβάθυστο τα βότσαλα του
   Βαγιανού
Και με τη μόνη εκκλησούλα η Σύρνα
Τινάζεται στον ύπνο της η γη κι ανώνυμα σκορπά μικρά
Ζωάκια να βοσκήσουν.Μίλια μετρούνε πλοηγοί κι εσύ
Βουτάς τα πόδια σου στο  αχανές γαλάζιο της ανάσσης
    το χτένι πάρε το
Τρεις όρμους που έσμιξε και τρεις χρησμούς
Τον μαύρο τον τραχύ τον αργοπορεμένο.Που εδώ
    ονομάζουνε Γυαλί
Και κλέινουνε τα βλέφαρα εργάτες νέοι ενώ ακόμη πελεκάνε
Φως σ' ένα λευκό διάτρητο γύρω παντού ορυχείο.Ηχώ
Από τέσσερα κοφτά καράβια που΄τανε νησιά
Και τώρα μες στο μέλλον μεταφέρουν κοβάλτια μπλε
Μπλε των παιδιών βαθύ της νύχτας μπλε
                                                                     μπλε του Οδυσσέα.



********



Ξέρει του  πόντου  ο νους μου λες και γαλουχεί τα πλοία.



********


ΕΡΧΟΥ


Κι ο ύπνος του ύπνου πιο σιωπή
Των ουρανών χωρίζοντας το αίμα
Νερά εδώ παντού  μιας κόκκινης
Βροχής τις παπαρούνες τους
Μασώντας σοφοί και νέοι  με μάτια
Πράσινα
Χτίζουν σιγά σιγά τη νύχτα
Δωμάτιο κλειστό σε διπλωμένο μέσα
Μαντιλάκι τετράγωνο σαν άρτος
Μοιράζεται η ζωή ψυχή ψυχή
Με τα συλλαβογράμματά της
Φωλεά προσηλωμένος έχιδνα να μη σε χάσω
Έρχου.



*******


Βράδυ
Και η ζωή  κρατιέται από τη μνήμη της σαν ψιττακός
                                                                     από μια λέξη.


*******



ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΕΛΟΣ


Ευθεία
Δεν έχει τέλος το τέλος.Ακατάπαυστα επιστρέφοντας
Η αρχή η πρώτη φορά που σ΄αναγνώρισα μέσα σε ύπνιο
Μεσημέρι.Δύτες ενός κατά φαντασίαν κυανού που αυτό
          μόνον
Υπάρχει κρατούν από τα γένια του Πριάμου τη ζωή
Θρυμματισμένοι που όλο και κάτι πιο πολύ τους λείπει
Απορούν μέσα στις καρποδόχες οι άνθρωποι και
Φωνές των ερειπίων κενές καμάρες συσστέλλοντας
Το εκεί φως
'Ενα βήμα σου σε σταματά η μία και αναπάντεχη πάντοτε
         αλήθεια.
Ευθεία.Δεν έχει τέλος το τέλος.




********


Λευκή
Απέραντη των ονομάτων μοναξιά που δεν αποκρίνονται.


********




ΕΥ-ΑΓΓΕΛΟΣ


Ομως εσύ γεννήθηκες για να με υπάρχεις
Ευανάγνωστα  τα βράχια και τα ονόματα
Υποβάλλοντας όπως άνεμος κυανός την αλήθεια
Με δεμένα τα σύμφωνα τα μαλλιά μου
Σιωπές τα κουκάκια τους σπάζοντας
Φείδες κατεβατές εως τη νύχτα εως το
Που  να μ΄αγκαλιάσεις ανοίγοντας
Μια από την αρχή νοσταλγία για σένα.


Αλλού αλλού να κοιτάζω και κατάματα να σε βρω.



[αποσπάσματα από το βιβλίο ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ,εκδ.Υψιλον/βιβλία,1997]


      

> Χόρχε Μπουκάι, Γράμμα στην κόρη μου

> >  Χόρχε Μπουκάι, συγγραφέας- ψυχαναλυτής
>
> Χόρχε Μπουκάι, Γράμμα στην κόρη μου
>
>             Πριν πεθάνω, κόρη μου, θα'θελα να'μαι σίγουρος ότι σου έμαθα:


> Να χαίρεσαι τον έρωτα
> Να έχεις εμπιστοσύνη στις δυνάμεις σου
> Να αντιμετωπίζεις τους φόβους σου
> Να ενθουσιάζεσαι με τη ζωή
> Να ζητάς βοήθεια όταν τη χρειάζεσαι
> Να επιτρέπεις να σε παρηγορούν όταν πονάς
> Να παίρνεις τις δικές σου αποφάσεις
> Να υπερασπίζεσαι τις επιλογές σου
> Να είσαι φίλη του εαυτού σου
> Να μη φοβάσαι μήπως γελοιοποιηθείς
> Να ξέρεις πως αξίζεις να σ' αγαπάνε
> Να μιλάς στους άλλους τρυφερά
> Να λες κάτι ή να σωπαίνεις ανάλογα με το τι κρίνεις για σένα σωστό
> Να αποκτάς φήμη για τα κατορθώματά σου
> Να αγαπάς και να φροντίζεις το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου
> Να μην εξαρτάσαι από την επιδοκιμασία των άλλων
> Να μην επωμίζεσαι τις ευθύνες όλων
> Να συνειδητοποιείς τα συναισθήματά σου και να πράττεις ανάλογα
> Να μην κυνηγάς το χειροκρότημα αλλά τη δική σου ικανοποίηση από το γεγονός
> Να δίνεις γιατί θέλεις, ποτέ γιατί νομίζεις πως είναι υποχρέωσή σου
> Να απαιτείς να σε πληρώνουν όπως πρέπει για τη δουλειά σου
> Να δέχεσαι τους περιορισμούς και την αδυναμία σου χωρίς θυμό
> Να μην επιβάλλεις τα κριτήριά σου ούτε να επιτρέπεις να σου επιβάλλουν
> οι άλλοι τα δικά τους
> Να λες το ναι μονάχα όταν το θέλεις και να λες όχι χωρίς ενοχές
> Να ζεις το σήμερα και να μην έχεις μεγάλες προσδοκίες
> Να ρισκάρεις περισσότερο
> Να δέχεσαι την αλλαγή και ν' αναθεωρείς τις πεποιθήσεις σου
> Να προσπαθείς να γιατρέψεις τις παλιές και τις πρόσφατες πληγές σου
> Να φέρεσαι και να απαιτείς να σου φέρονται με σεβασμό
> Να σχεδιάζεις το μέλλον αλλά να ζεις το παρόν
> Να εμπιστεύεσαι τη διαίσθησή σου
> Να χαίρεσαι τις διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα
> Να καλλιεργείς σχέσεις υγιείς όπου ο ένας στηρίζει τον άλλο
> Να κάνεις την κατανόηση και τη συγγνώμη προτεραιότητές σου
> Να δέχεσαι τον εαυτό σου όπως είναι
> Να μην κοιτάς πίσω σου για να δεις ποιος σε ακολουθεί
> Να μεγαλώνεις και να μαθαίνεις από τις διαφωνίες και τις αποτυχίες σου
> Να επιτρέπεις στον εαυτό σου να λύνεται στα γέλια μες στο δρόμο χωρίς
> ιδιαίτερο λόγο
> Να μη θεοποιείς κανέναν, και ακόμη λιγότερο εμένα
>
> [Χόρχε Μπουκάι - Μετάφραση: Κ. Επισκοποπούλου]