ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ (.poema..) τεύχος αρ. 16

Το τρέχον τεύχος του ηλεκτρονικού περιοδικού για την ποίηση (.poema..)
κυκλοφορεί στο Διαδίκτυο κατά το τετράμηνο Ιούνιος-Σεπτέμβριος 2012

Ø  Στην ενότητα «Ποίηση»

καταθέτουν δείγμα της σύγχρονης, εν εξελίξει ποιητικής εργασίας τους δημιουργοί: Λένα Καλλέργη (μεταφράζει: Giacomo Leopardi), Δημήτρης Τανούδης, Μιχάλης Γεννάρης, Nίκος Βουτυρόπουλος (μεταφράζει: Franz Kafka), Γιώργος Παναγιωτίδης, Ντίνος Σιώτης, Θανάσης Λάμπρου (ποιήματά του αλλά και μεταφράζει: Friedrich Hölderlin), Γιάννης Παλαβός (μεταφράζει: Langston Hughes), Κωνσταντίνος Παπαχαράλαμπος, Κυριάκος Συφιλτζόγλου, Βιργινία Χορμοβίτη (μεταφράζει: Diego Doncel & Miguel Marcotrigiano), Ρομέο Τσολάκου, Γιώργος Βέης, Νατάσα Μιγιάτοβιτς (μεταφράζει: Nikola Vukolic), Δάφνη Νικήτα, Αγγέλα Γαβρίλη, Πάνος Δρακόπουλος, Βικτωρία Καβουριάρη, Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη (μεταφράζει: Harriet Sandilands), Αννα Γρίβα, Χάρις Κοντού και Δανάη Σιώζιου.

Ø  Στην ενότητα «Δοκίμια»

συνεργάζονται οι Βιργινία Χορμοβίτη (μεταφράζει κείμενο του Francisco Fortuny), Ευτυχία Παναγιώτου (επισκόπησε σε βιβλία των Ιωάννη Τσίρκα, Αργύρη Παλούκα, Βασίλη Κυριάκη, Λένας Καλλέργη, Θοδωρή Ρακόπουλο), Χρύσα Σπυροπούλου (ανθολόγηση Ορέστη Αλεξάκη), Σταυρούλα Σκαλίδη (παράλληλη ανάγνωση του Οδυσσέα Ελύτη), Βασίλης Μανουσάκης (στήλη Κύπρου Λόγος, θέμα: η κυπριακή λογοτεχνία στην ιταλική χερσόνησο & στήλη Athens INC), Μαίρη Μπαϊρακτάρη συνδέει την ποίηση με το θέατρο (Ευριπίδη, Λούλα Αναγνωστάκη, Ανδρέα Στάικο), Γιάννης Λειβαδάς (εκτίμηση ποιητικών θεμάτων, στήλη Θέση) και οι Γιάννης Ευθυμιάδης, Θωμάς Ιωάννου, Παναγιώτης Αρβανίτης, Αλέξιος Μάινας γράφουν στη στήλη Οπισθόφυλλο για τις πρόσφατες συλλογές τους. H Mαρία Παπαδήμα δίνει συνέντευξη στο περιοδικό με αφορμή τη νέα μεταφραστική της προσέγγιση στον Fernando Pessoa (Alvaro de Campos).

Ø  Στο αφιέρωμα του τεύχους «Ποιήματα με πολιτική ανάγνωση»

συμμετέχουν με πρωτότυπες δημιουργίες οι ποιητές: Γιώργος Αλισάνογλου, Βασίλης Αμανατίδης, Ορφέας Απέργης, Φοίβη Γιαννίση, Πάνος Δρακόπουλος, Γιάννης Ευθυμιάδης, Βασίλης Ζηλάκος, Παναγιώτης Ιωαννίδης, Θωμάς Ιωάννου, Ελσα Κορνέτη, Χλόη Κουτσουμπέλη, Γιάννης Λειβαδάς, Ανέστης Μελιδώνης, Αργύρης Παλούκας, Γιώργος Παναγιωτίδης, Ευτυχία Παναγιώτου, Ιορδάνης Παπαδόπουλος, Αριστέα Παπαλεξάνδρου, Μιχάλης Παπαντωνόπουλος, Θοδωρής Ρακόπουλος, Βασίλης Ρούβαλης, Ηλίας Σεφερλής, Γεωργία Τριανταφυλλίδου, Θωμάς Τσαλαπάτης. Στο πλαίσιο του αφιερώματος ερανίζονται αποσπάσματα από κείμενα με σχετικές απόψεις των Fernando Pessoa, Ernst Bloch, Μανόλη Αναγνωστάκη, Hans Magnus Enzensberger, Harold Pinter, Edgar Morin, Danilo Kis, Δημήτρη Μαρωνίτη, Charles Bukowski, Eugenio Ionesco. Στο αφιέρωμα φιλοξενείται επίσης το ποίημα «Η ντροπή της Ευρώπης» του Γερμανού διανοουμένου Gunter Grass (σε πρώτη δημοσίευση από το περιοδικό, μτφρ.: Γιάννης Ευθυμιάδης & Σοφία Γεωργαλλίδη). 

Ø  Στην ενότητα «Εικαστικά»

παρουσιάζεται η Κύπρια εικαστικός Ελεν Μπλακ (κείμενο-συνέντευξη: Δάφνη Νικήτα).

Ø  Στην ενότητα «Περιηγήσεις»

 Υπογράφουν ταξιδιωτικά-προσωπικά κείμενα οι Μπορίβογιε Αντάσεβιτς (Κέρκυρα), Φίλιππος Δρακονταειδής (Κόσοβο), Γιάννης Λειβαδάς (Τογκούρτ).

Ø  Στην ενότητα «Επιφυλλίδες»

γράφουν οι Παναγιώτης Αρβανίτης, Παναγιώτης Βούζης, Ζαχαρίας Κατσακός, Ευτυχία Αλεξάνδρα Λουκίδου – υπεύθυνος κριτικογραφίας: Ζαχαρίας Κατσακός.

Όπως σε κάθε τεύχος οι αναγνώστες έχουν τη δυνατότητα ακρόασης του ραδιοφωνικού σταθμού poema/radiophone.gr καθ’ όλο το εικοσιτετράωρο.

:::

Οι ενδιαφερόμενοι να εγγραφούν στη λίστα παραληπτών του Ποιήματος της εβδομάδας μπορούν να συμπληρώνουν τη σχετική φόρμα στην ενότητα «επικοινωνία» (http://www.e-poema.eu/epikinonia.php) αλλά και να διαβάζουν τα ποιήματα, καταλογογραφημένα, που έχουν αποσταλεί στην ειδική ενότητα «Ποίημα της Εβδομάδας».

Η συντακτική ομάδα

Αννα Αχμάτοβα / Το τραγούδι της τελευταίας συνάντησης

 Στο στήθος ένα σφίξιμο
το βήμα χάνω, πάω βιαστική
από την αγωνία, την λαχτάρα, φόρεσα
το γάντι το αριστερό, στο χέρι το δεξί.

Τόσα σκαλιά ν’ ανέβω, αδύνατον.
Μα, είναι τρία, χρυσή μου.
Ηχος γλυκός σαλεύει μες στα δέντρα
και το φθινόπωρο μου λέει “Πέθανε μαζί μου”.

Η τύχη μου παντοτινά ασταθής
άχαρη, σαν εσένα. Είμαι απελπισμένη.
Λύση καμιά δεν βλέπω, ω! ακριβέ.
Πεθαίνω εγκαταλειμμένη.

Tο βλέμμα στρέφω, να το σπίτι μας κι η κάμαρα
κεχριμπαρένια καίνε τα κεριά
της τελευταίας μας συνάντησης το σμίξιμο
και η φωνή σου μες στ΄ αυτιά μου ακόμα τραγουδά»Σαν άσπρη πέτρα μέσα στο πηγάδι,
μια ανάμνηση εντός μου επιμένει.
...Ούτε μπορώ ούτε θέλω να τη διώξω:
είναι χαρούμενη μαζί και λυπημένη

Μου φαίνεται πως θα τη δει αμέσως
όποιος βαθιά στα μάτια με κοιτάξει.
Και θ' απομακρυνθεί συλλογισμένος
σαν για μια θλιβερή ν' άκουσε πράξη.

Ξέρω πως οι θεοί μεταμορφώναν
ανθρώπους σ' αντικείμενα μ' αισθήσεις
ώστε να ζουν παντοτινά οι εξαίσιες θλίψεις.
Ως η ανάμνησή μου εσύ θα ζήσεις.

 

NAZIM XIKMET /Τα τραγούδια των ανθρώπων

Tα τραγούδια των ανθρώπων
είναι πιο όμορφα από τους ίδιους
πιο βαριά από ελπίδα
πιο λυπημένα
πιο διαρκή.
 
Πιότερο από τους ανθρώπους,
τα τραγούδια τους αγάπησα.
Χωρίς ανθρώπους μπόρεσα να ζήσω,
όμως ποτέ χωρίς τραγούδια·
μου 'τυχε ν' απιστήσω κάποτε
στην πολυαγαπημένη μου,
όμως ποτέ μου στο τραγούδι
που τραγούδησα γι' αυτήν·
ούτε ποτέ και τα τραγούδια
μ' απατήσανε.
 
Όποια κι αν είναι η γλῶσσα τους
πάντοτε τα τραγούδια τα κατάλαβα.
 
Σ' αυτόν τον κόσμο τίποτα
απ' όσα μπόρεσα να πιω
και να γευτώ
απ' όσες χώρες γνώρισα
απ' όσα μπόρεσα ν' αγγίξω
και να νιώσω
τίποτα, τίποτα
δε μ' έκανε έτσι ευτυχισμένον
όσο τα τραγούδια.

Θεατρικά έργα ανεβαίνουν σε… αυλές σπιτιών

• Καλλιτέχνες δίνουν νέο νόημα σε παραμελημένους χώρους, προσφέροντας και ανάσα ζωής σε υποβαθμισμένες γειτονιές

[Του Αποστολου Λακασα, Η Καθημερινή, 28/7/2012].  «Οταν περπατώ σε παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια, σκέπτομαι πώς θα ήταν η Αθήνα διαφορετικά. Πώς θα ήταν ένα άλλο τοπίο, μία διαφορετική καθημερινότητα» αναφέρει στην «Κ» η σκηνοθέτις Γιολάντα Μαρκοπούλου, η οποία στις αρχές του καλοκαιριού ανέβασε τη θεατρική παράσταση «Το χώμα» στην αυλή ενός εγκαταλελειμμένου σπιτιού στο Μεταξουργείο.

«Είναι φαινόμενο παλιό να βγαίνουν οι καλλιτέχνες από τους παραδοσιακούς θεατρικούς χώρους» μας λέει η κ. Ελένη Φεσσά-Εμμανουήλ, διδάκτωρ αρχιτέκτων, ομότιμη καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μήπως όμως η κίνηση αυτή στη σημερινή Αθήνα, τη σημερινή Ελλάδα αποκτά μία σημαντική ιδιαιτερότητα; Μήπως αναζητώντας το παλιό, το εγκαταλελειμμένο, το αγνό, αναζητούμε όσα καταστρέψαμε κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης; Ξεκινώντας από το αστικό τοπίο και προχωρώντας στις ηθικές αξίες, οι οποίες άλλωστε έχουν αποτύπωμα και στις πόλεις, το περιβάλλον που ζούμε.

«Η ελληνική αυλή έχει έναν συμβολισμό νοσταλγικό. Οταν μια κοινωνία περνά κρίση, είναι σε παρακμή και αδιέξοδο αντιδρά με επιστροφές» παρατηρεί η κ. Φεσσά-Εμμανουήλ. «Οι καλλιτέχνες επιδιώκουν να επενδύσουν νέα νοήματα σε χώρους αν όχι ξεχασμένους αλλά παραμελημένους, και μονοσήμαντους. Ανεβάζοντας ένα θεατρικό έργο σε μία αυλή ή σε μία αποθήκη δημιουργείς άλλες οσμώσεις, νοήματα σε σχέση με αυτό που θα προκαλούσε το ανέβασμα της παράστασης σε μία παραδοσιακή θεατρική σκηνή» προσθέτει, από την πλευρά του, στην «Κ» ο επίκουρος καθηγητής στο τμήμα Θεατρικών Σπουδών του Παν. Αθηνών, κ. Γιώργος Πεφάνης.

«Επίσης, το στήσιμο μιας παράστασης τέτοιας είναι ένας τρόπος να προσεγγίσει ο θεατής τον καλλιτέχνη, να γίνει υπό μία μορφή συνδημιουργός της καλλιτεχνικής πράξης» προσθέτει. «Η αυλή είναι ένα λαϊκό σύμβολο της πόλης. Και με αυτό τον συμβολισμό επιδιώκεται η εκλαΐκευση της καλλιτεχνικής πράξης» τονίζει η κ. Φεσσά-Εμμανουήλ.

Παράλληλα, η παρουσία της θεατρικής ομάδας μπορεί να ωφελήσει και την ίδια τη γειτονιά. Ενδεικτικά είναι όσα ανέφερε στην «Κ» ο κ. Νίκος Ορφανός, ηθοποιός και συνσκηνοθέτης της παράστασης «Το τάβλι» που παρουσιάζεται σε μία αυλή στου Ψυρρή, με ηλικία κοντά στα 100: «Πριν να στήσουμε αυτή την παράσταση, η γειτονιά ήταν υποφωτισμένη, με λίγη κίνηση. Τώρα έχει αποκτήσει ζωντάνια, οι θεατές δίνουν κίνηση στα γύρω μαγαζιά. Εως πέρυσι δεν ήταν συνετό, λόγω της μικροεγκληματικότητας, να παρκάρει κάποιος το αυτοκίνητο στην περιοχή. Αυτή η αλλαγή, στην οποία συντελέσαμε και εμείς, δείχνει ότι οι πολίτες μπορούν να ανοίξουν νέους δρόμους, να πιέσουν τους δημόσιους φορείς να δράσουν, να αναλάβουν τις ευθύνες τους». «Ενδεχομένως από αυτές τις κινήσεις να μην κερδίσει τόσο η τέχνη όσο η κοινωνία» λέει η κ. Φεσσά-Εμμανουήλ. «Πολλοί μου είπαν ότι θα ήθελαν να ζήσουν σε ένα τέτοιο σπίτι» σχολιάζει η κ. Μαρκοπούλου.

Η «έξοδος» από την παραδοσιακή σκηνή έχει, εύλογα, και πιο… πεζές παραμέτρους, όπως η οικονομική. «Ο οικονομικός παράγοντας είναι πολύ βασικός. Γλιτώνουν το ενοίκιο ή παίρνουν άδεια από τον Δήμο» παρατηρεί ο κ. Πεφάνης.

Βέβαια, η τάση αυτή μπορεί να αποκτήσει μαζικότητα, και άρα να γίνει μόδα. Εως τότε βέβαια, μπορεί, έστω, να ευαισθητοποιήσει τη ματιά των Αθηναίων με εικόνες αστικού τοπίου ξεχασμένες. Και πάντα η επιστροφή στις ρίζες βοηθά για να αντιμετωπισθούν με ωριμότητα τα παρόντα και τα μελλοντικά βήματα…

ΠΗΓΗ:http://theatreworld.wordpress.com/2012/07/28/%CE%B8%CE%B5%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%AD%CF%81%CE%B3%CE%B1-%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CE%B2%CE%B1%CE%AF%CE%BD%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CE%B5-%CE%B1%CF%85%CE%BB%CE%AD%CF%82-%CF%83%CF%80%CE%B9/

Σκηνικά αφιερώματα σε ποιητές

«Αργύρης Χιόνης – Ακίνητος στου ποταμού την κοίτη», τιτλοφορείται η παράσταση που θα δώσει (31/7, 9.30 μ.μ.), στο θέατρο του κάστρου της Καβάλας, ο χανιώτικος θίασος «Μνήμη», στα πλαίσια του Φεστιβάλ Φιλίππων Θάσου. Η παράσταση αποτελεί μια θεατρική προσέγγιση της ποίησης του πρόωρα και άδικα πεθαμένου, εξαιρετικά σεμνού, παρότι πολύ σημαντικού – ποιητή Αργύρη Χιόνη. Η σκηνοθεσία και η ερμηνεία των ποιημάτων που απαρτίζουν την παράσταση είναι του Μιχάλη Βιρβιδάκη. Η ταινία που προβάλλεται, παράλληλα με το λόγο του ποιητή, είναι του Σταύρου Ψυλλάκη. Τους ήχους της ταινίας επιμελήθηκε ο Δημήτρης Ιατρόπουλος.

Η παράσταση εντάσσεται σε ένα πρόγραμμα παρουσίασης μερικών από τους πλέον καταξιωμένους ποιητές των ελληνικών γραμμάτων, καθώς και μερικών νεότερων, με το γενικό τίτλο «7+2 προσωπογραφίες ποιητών». Το διήμερο 30 και 31 Ιούλη, από τις 9.30 μ.μ. «έως όρθρου βαθέως», όπως αποκαλεί την εκδήλωση ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ και εμπνευστής της εκδήλωσης, ποιητής και σκηνοθέτης, Θοδωρής Γκόνης, θα παρουσιαστούν, επίσης, οι ποιητές Μίλτος Σαχτούρης, Νίκος Καρούζος, Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου, Μανόλης Αναγνωστάκης, Μάτση Χατζηλαζάρου, Γιάννης Βαρβέρηςκαι οι νεότεροι Ιωάννης Κωνσταντινίδης και Γ. Ξ. Στογιαννίδης. Η παρουσίαση των ποιητών ανατέθηκε σε γνωστούς καλλιτέχνες (ηθοποιούς, ποιητές, σκηνοθέτες, μουσικούς, κινηματογραφιστές). Ο καθένας θα αναλάβει μία προσωπογραφία.

ΠΗΓΗ:http://theatreworld.wordpress.com/2012/07/28/%CF%83%CE%BA%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AC-%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B5%CF%81%CF%8E%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-%CF%83%CE%B5-%CF%80%CE%BF%CE%B9%CE%B7%CF%84%CE%AD%CF%82/

ΣΥΝΟΜΙΛΩΝΤΑΣ ΜΕ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΠΛΑΝΑ

Αγαπητοί φίλοι έχω την τιμή να συνομιλώ με τον ποιητή/μεταφραστή Γιώργο Μπλάνα,τον οποίο
ευχαριστώ θερμά για την παραχώρηση αυτής της συνέντευξης!
Α.Ξ.



ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Κύριε Μπλάνα σας καλωσορίζω στο varelaki και ξεκινώ αμέσως.Παρακολουθείτε , φαντάζομαι, τις πολιτικές,κοινωνικές κια οικονομικές εξελιξεις!Ζούμε λοιπόν σε ανισόρροπους καιρούς.Σε καιρούς δύσκολους για την Ελλάδα ως έθνος και για τους πολίτες της.Τα βλέμματα όλων είναι στραμμένα στην κρίση .Και δεν είναι λίγοι οι συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα επιβίωσης.Μέσα σε όλα αυτά ,μήπως οι Ποιητές και η Ποίησή τους περισσεύουν;Mήπως δεν είναι τούτη εποχή για Ποίηση και άλλα παρόμοια;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Υπάρχει μόνο μία εποχή ακατάλληλη για Ποίηση. Και δεν έχει έρθει ακόμα. Αν έρθει -πράγμα που θεωρώ εντελώς απίθανο-  θα είναι η εποχή της πλήρους και παγκόσμιας ρύθμισης της ανθρώπινης ζωής, στη βάση μιας ολοκληρωτικής κοινωνικής λογικής. Η ολοκληρωτική διάβρωση του υποκειμένου από μια κεντρικά οργανωμένη γραμματική της εμπειρίας, θα εξαφανίσει λειτουργίες της γλώσσας απαραίτητες στην Ποίηση. Αλλά, παρ' όλες τις φιλότιμες προσπάθειες ανάπτυξης των κυβερνητικών τεχνικών, που πραγματοποιούν οι μισθωμένοι από τους παράγοντες εξουσίας επιστήμονες, η γλώσσα -και συνεπώς η γραμματική της εμπειρίας- διαθέτει ένα είδος συνεχούς αμφισβήτησης των κανόνων της. Αυτή η αμφισβήτηση παράγει την απροσδιοριστία που ονομάζουμε υποκείμενο. Σαν να λέμε: με τους ανθρώπους άκρη δεν βρίσκεις ή στην κυριολεξία «άβυσσος ή ψυχή του ανθρώπου», πράγμα που αποτελεί τη μόνη ελπίδα ελευθερίας, παρά τις αρνητικές συνδηλώσεις αυτών των εκφράσεων. Όλες οι άλλες εποχές -της δικής μας συμπεριλαμβανομένης- είναι εποχές για Ποίηση. Οι ποιητές πάντα περίσσευαν και πάντα έλειπαν. Περίσσευαν για τους τοκογλύφους, τους δικτάτορες και τους ηλιθίους οπαδούς τους και έλειπαν για το ανθρώπινο γένος. Όποιας λογής πρόβλημα κι αν αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι, σε οποιοδήποτε πλάτος ή βάθος, δεν θα μπορούσαν να δουν τις παραμέτρους του αν δεν υπήρχαν διανοητές: φιλόσοφοι, στοχαστές, επιστήμονες, ποιητές, καλλιτέχνες, πεζογράφοι. Η ποιητική καλλιέργεια μιας εποχής είναι η ταυτότητά της. Οι Ευρωπαίοι ποιητές δεν «είδαν» την παράμετρο του Ναζισμού και η Ευρώπη πέρασε μέσα από την κόλαση. Οι Ρώσοι ποιητές «είδαν» την παράμετρο της επαναστατικής μεταμόρφωσης της κοινωνίας τους και πραγματικά βοήθησαν μιαν ένδοξη επανάσταση. Δεν «είδαν» όμως την παράμετρο του βιασμού του υποκειμένου και βοήθησαν ώστε η ένδοξη επανάσταση να μεταμορφωθεί σε κόλαση. Συνήθως οι άνθρωποι κολυμπούν μέσα στο παρόν, όπως τα ψάρια μέσα στο νερό: δεν βλέπουν την ύπαρξή τους. Αδυνατούν να διεισδύσουν σε αυτό που συμβαίνει. Αν όχι οι ποιητές, τουλάχιστον η ποίηση -ως στοχαστική πρακτική- έχει τη δυνατότητα να διεισδύει, διότι για τα πράγματα και τις καταστάσεις ο μοναδικός δρόμος είναι οι λέξεις.

 ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Προσωπικά θεωρώ ότι η ποίηση [και γενικά η λογοτεχνία ] ανθίζει μέσα στο διαδίκτυο.Γίνονται όμορφες δημιουργικές ζυμώσεις και ανταλλαγές.(Το εχω μάλιστα υποστηρίξει δημόσια σε σχετικό άρθρο μου στο Protagon).Ποιά είναι δική σας άποψη αναφορικά με το θέμα <<Λογοτεχνία και διαδίκτυο>>.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Το διαδίκτυο είναι ένας εντελώς καινούργιος επικοινωνιακός τόπος και μια τεράστια -ασύλληπτη για τα μέχρι σήμερα δεδομένα- αποθήκη πληροφοριών, η οποία αυξάνει συνεχώς. Στο επίπεδο της επικοινωνίας, έχει το προνόμιο να μην περιορίζεται από τον συμβατικό χώρο και χρόνο. Επίσης απουσιάζουν από αυτό κάποιοι κλασσικοί θεσμοί, οι οποίοι εν πολλοίς περιορίζουν τις πνευματικές δραστηριότητες και αποκαρδιώνουν τους ανθρώπους που επιθυμούν να γράψουν ποίηση. Στο διαδίκτυο, καθένας μπορεί να δημοσιεύσει αυτό που έγραψε -και νομίζει πως είναι ποίηση- χωρίς να χρειάζεται τη συγκατάνευση ενός εκδότη, ενός κριτικού ή μερικών ομοτέχνων του. Αυτό σημαίνει δύο πράγματα. Πρώτον: μπορεί εύκολα να αυξηθεί ο αριθμός των ποιητικών κειμένων χωρίς ποιότητα, αφού το μοναδικό κριτήριο είναι οι απόψεις του ίδιου του συγγραφέα. Δεύτερον: μειώνονται οι αντιστάσεις που μπορεί να συναντούσε κάποια εντελώς καινοφανής ποιητική προσπάθεια. Στο επίπεδο της αποθήκευσης πληροφοριών, η ευκολία με την οποία μπορούν να εντοπιστούν τα πιο διαφορετικά βιβλία, καθώς και η «συνειρμική» διάσταση της δικτύωσης των πηγών, δημιουργούν ένα ερεθιστικό περιβάλλον συγκρητισμού, που οπωσδήποτε παρέχει ευκαιρίες πειραματισμών στην ποίηση.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Πώς βλέπετε το μέλλον της Ποίησης στον τόπο μας;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Αν κρίνω από τη θέρμη με την οποία όλο και περισσότεροι άνθρωποι ζητούν να γράψουν και να εκδώσουν ποίηση, νομίζω πως βρισκόμαστε μπροστά σε ένα κύμα ανάληψης πνευματικού ρόλου από το κοινωνικό υποκείμενο. Το ριζικό πρόταγμα της ποίησης είναι η αλήθειες που αποκαλύπτονται στη διάρκεια της αναμόχλευσης των παθών μας. Υπάρχει μια αβυθομέτρητη σοφία στη δύναμη με την οποία η επιθυμία προσπαθεί να αφομοιώσει τον κόσμο. Ίσως η μόνη πραγματική πραγματικότητα να είναι οι τροπισμοί της επιθυμίας στην προσπάθειά της να αναμετρηθεί με τα αντικείμενά της. Κάθε σχέση με την ποίηση θέτει σε αμφισβήτηση τον θεσπισμένο σύστημα συμβόλων που έχουμε συνηθίσει να αποδεχόμαστε ως πραγματικότητα, ενώ δεν είναι παρά μια σχέση εξουσίας με την επιθυμία των ισχυρότερων. Δεν ξέρω αν το μέλλον θα μας δώσει «μεγάλους» ποιητές. Αυτό είναι ζήτημα που σχετίζεται με ατομικές ψυχές. Κανείς δεν μπορεί να ξέρει τι κουβαλάει στην κοιλιά της κάθε γυναίκα. Μπορεί να τη βλέπουμε να διαλέγει ντομάτες στον μανάβη, με την κοιλιά μέχρι το στόμα -που λέμε- κι εκείνη να τρέφει μέσα της ένα ον με την ποιητική δύναμη δέκα Σαίξπηρ κι εκατοντάδων Γκαίτε. Εκείνο που έχω να πω είναι πως η πληθωρική ποιητική δημιουργία, παρά την στερεοτυπία που αποπνέει (οι περισσότεροι ανάμεσά μας ασχολούνται ερασιτεχνικά με την ποίηση και είναι άδικο να τους ζητά κανείς ιδιαίτερη πρωτοτυπία) ειδοποιεί για την αύξηση της καλλιέργειας στο κοινωνικό σύνολο και ειδικά της καλλιέργειας που προέρχεται από την ποιητική θεώρηση της πραγματικότητας.  Αυτή η θεώρηση είναι πάντα αντιεξουσιαστική - σε επίπεδο συνειδητού ή ασυνειδήτου.

AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Αισθάνεσθε περισσότερο ποιητής και λιγότερο μεταφραστής ή το αντίστροφο;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Η μετάφραση είναι ένα μέρος της ποιητικής δραστηριότητάς μου. Δεν μπορώ να διαχωρίσω το ψυχικό ρευστό που κατευθύνω προς την ποίηση από το ψυχικό ρευστό που κατευθύνω προς τη μετάφραση. Αποτελούν στιγμές ή τόπους του ίδιου μάγματος. Μονάχα οι λέξεις «ποίηση» και «μετάφραση» θέτουν διακρίσεις.  Θα μπορούσα να πω πως όταν μεταφράζω, γράφω ποιήματα με θέμα το προς μετάφραση κείμενο. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να μεταφράσεις. Αυτός είναι ο πιο ειλικρινής. Φυσικά, όποιος δεν έχει γνώση του ψυχικού ρευστού του, δύσκολα μπορεί να κινηθεί με ελπίδα να παράγει κάτι της προκοπής, σε αυτόν τον ασύμμετρο τόπο.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιό έργο επιθυμείτε πολύ να μεταφράσετε οπωσδήποτε στο μέλλον;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Την «Ιλιάδα», οπωσδήποτε. Την έχω αρχίσει. Τυπώθηκαν δύο ραψωδίες κι έχω έτοιμες άλλες τρεις. Αλλά κάθε λέξη είναι μια σκοτεινή τρύπα που σε γοητεύει. Δεν μπορείς να στέκεσαι συνέχεια στο χείλος της. Αν εκτιμάς τον εαυτό σου πρέπει να πέσεις μέσα της. Και δεν ξέρεις ούτε που θα σε οδηγήσει, ούτε πότε θα βγεις, ούτε καν αν αξίζει τον κόπο να βγεις. Θα το κάνω όμως. Καμιά φορά συναντάς τον Θερσίτη στη Σταδίου και σου λέει τι πρέπει να κάνεις. Ένας άστεγος είναι. Αλλά υπάρχει με έναν τρόπο ασύλληπτης εγρήγορσης.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιές οι σχέσεις σας με την πεζογραφία;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ: Από επτά ετών, που πρωτοδιάβασα τον «Γέρο και τη θάλασσα» του Χέμινγουεϊ, διαβάζω οποιοδήποτε βιβλίο αφηγείται μια ιστορία. Δεν με ενδιαφέρει το είδος, με ενδιαφέρει η γοητευτική αφήγηση. Δεν με ενδιαφέρει ούτε το θέμα, ούτε η κοινοτοπία του. Αρκεί να αφηγείται ο πεζογράφος με ενδιαφέροντα τρόπο. Μετά την ανάγνωση των 400^ων περίπου κλασικών πεζογραφημάτων, μέχρι τα σαράντα μου χρόνια, σήμερα ανοίγω τα πεζογραφικά βιβλία και διαβάζω την πρώτη πρόταση. Ο αφηγητής δείχνει αν αξίζει να διαβάσεις την ιστορία του από την πρώτη πρόταση. Δείτε: «Κάποιος πρέπει να είπε ψέματα για τον κ. Ιωσήφ Κ...» [Κάφκα], «Ο Τζων Τ. Άνγκερ καταγόταν από μια οικογένεια, που για πολλές γενιές ήταν πασίγνωστη στον Άδη...» [Φιτζέραλντ], «Ήταν γέρος και ψάρευε μονάχος του μ' ένα βαρκάκι...» [Χέμινγουεϊ].

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ποιό από τα δικά σας ποιητικά  βιβλία αγαπάτε περισσότερο και γιατί...

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Πάντα το πιο πρόσφατο. Είναι λόγω έντασης των συναισθημάτων. Καμιά φορά μελαγχολώ και γυρίζω πίσω και σκέφτομαι και τότε νομίζω πως αγαπώ περισσότερο κάτι ποιήματα που δεν έγραψα ποτέ -αλλά σκέφτηκα να τα γράψω- όταν ήμουν πολύ νεαρός. Δεν ξέρω αν μετράει αυτή η αγάπη. Εκείνα τα άγραφα ποιήματα δεν μου έδωσαν ποτέ την ευκαιρία να τα φοβηθώ ή να τα μισήσω.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Aγαπημένοι σας ποιητές ,συγγραφείς και μεταφραστές.

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Αγαπώ έναν μάλλον τεράστιο αριθμό Ελλήνων και ξένων ποιητών, συγγραφέων και μεταφραστών, για πολλούς και διάφορους λόγους. Είμαι πολυγαμικό ον σε ό,τι αφορά στην τέχνη. Πάντως ο Όμηρος, η Βίβλος, η αττική τραγωδία ο Ντοστογιέφσκι, ο Κάλβος, ο Σικελιανός, ο Έζρα Πάουντ, ο Μαγιακόφσκι, ο Κάφκα, ο Ντεκάρτ, ο Χούσερλ, ο Καστοριάδης, ο Μαρξ, ο Ντεμπόρ... με έχουν στοιχειώσει.

AΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Ως θεατρολόγος δεν θα μπορούσα να μην σας κάνω αυτήν την ερώτηση.Παρακολουθείτε θέατρο;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Παρακολουθώ με μανία και διαβάζω και μεταφράζω θέατρο. Η σχέση μου με την ποίηση είναι αμιγώς θεατρική. Ήθελα να γίνω ηθοποιός. Είχα δώσει εξετάσεις στο Εθνικό Θέατρο, αλλά δεν πέρασα. Ήταν πολύ φτωχή η προετοιμασία μου. Βασάνισα τους εξεταστές. Παρατήρησα πως προσπαθούσαν οι άνθρωποι να με κάνουν να τους δώσω μια ένδειξη, ένα δικαιολογητικό για να με περάσουν. Αργότερα κατάλαβα πως είχαν δει σε μένα κάτι σχετικό με την ποίηση, αλλά όχι έναν ηθοποιό. Η ποίηση γεννήθηκε από το θέατρο του ανθρώπου μπροστά στα πνεύματα που νόμιζε πως κατοικούσαν τον κόσμο. Όταν γράφεται ένα ποίημα, κάποιος ανεβαίνει σε μια σκηνή και λέει κάτι που αφορά στους θεατές. Η ποίηση είναι μια μικρογραφία τελετής μύησης, μυστηριακό θέατρο, ιερή μεταμόρφωση του εντός σε εκτός, του ατομικού σε κοινό. Πώς θα μπορούσε κάποιος να διαβάσει το «Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον», χωρίς να ανεβάσει μέσα του μια θεατρική παράσταση; Τι άλλο θα μπορούσε να του συμβεί; Τι μας κάνει ένα ποίημα, όταν το διαβάζουμε; Μας κάνει ηθοποιούς και σκηνοθέτες και σκηνογράφους και φωτιστές. Το θέατρο είναι αυτό που συνδέει την ποίηση με τη φιλοσοφία, με τη γνώση της ουσίας των πραγμάτων. Ξέρετε, ο Ντεκάρτ, γράφει στα σημειωματάριά του πως το βράδυ πριν τη μέρα που ένοιωσε πως είχε συλλάβει τη φιλοσοφία του, είδε ένα όνειρο που είχε σχέση με κάποιο ποίημα. Και στο ίδιο σημειωματάριο γράφει πως θεωρεί τον εαυτό του έναν ηθοποιό που φοράει τη μάσκα του και βγαίνει στο σανίδι της ζωής και υποδύεται την αλήθεια!  

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Πιστεύετε στην κριτική;O ίδιος διαβάζετε τις κριτικές που γράφονται για τα έργα σας;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Πιστεύω απόλυτα. Εγώ ευτύχησα να έχω καλούς κριτικούς. Κατάλαβαν τι προσπαθούσα να κάνω. Και όταν με έψεγαν για κάτι, ήταν απόλυτα σωστό. Με βοηθούσε. Το εντυπωσιακό είναι πως δεν είχα ποτέ ούτε καν κοινωνική σχέση μαζί τους. Μερικούς από αυτούς τους γνώρισα χρόνια πολλά μετά από τις κριτικές τους. Αλλά πέρα από την προσωπική μου εμπειρία, νομίζω πως η κριτική είναι φυσική απόρροια της ποίησης. Ο πρώτος κριτικός είναι ο ίδιος ο καλλιτέχνης. Πρέπει να υπάρξει δίκαιος, αυστηρός, αλλά και συγκαταβατικός απέναντι στις μεθόδους και τα υλικά του. Ο δεύτερος κριτικός είναι ο  αναγνώστης. Δεν γίνεται αλλιώς. Οι μέθοδοι και τα υλικά του ποιητή είναι πράγματα που σχετίζονται με τη γλώσσα. Είναι δεσμευμένος από τη ριζική λειτουργία της γλώσσας που είναι η επικοινωνία. Αυτοί που αναλαμβάνουν τον ρόλο του «επαγγελματία» -ας πούμε-  κριτικού, επιτελούν έργο σημαντικό για την ενσωμάτωση της ποίησης στις διαδικασίες της αναπαραγωγής ή της αμφισβήτησης ενός πολιτισμού. Και διακινδυνεύουν περισσότερα από τους ποιητές. Αν κάνουν λάθος, θα χαθούν κάτω από το βάρος του αδικημένου ποιητή. Αν κρίνουν σωστά, θα παραμείνουν για πάντα στη σκιά του.

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Aπό τα διαβάσματά σας....αν σας ρωτούσα να μου επισημάνετε 3 βιβλία που διαβάσατε και σας σημάδεψαν τόσο που σας άλλαξαν το βλέμμα για τα πράγματα ,τί θα απαντούσατε;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Πρώτα-πρώτα, ο «Λόγος περί της μεθόδου» του Ντεκάρτ (στα 15 χρόνια μου). Έπειτα, τα «Κάντος» του Έζρα Πάουντ (στα 23 χρόνια μου) και τέλος η «Φαντασιακή θέσμιση της κοινωνίας» του Καστοριάδη (στα 30 χρόνια μου). Έκτοτε υπήρξαν κι άλλες αποκαλύψεις.

 
ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Γίνονται πολλές προσπάθειες τα τελευταία χρόνια για την υποστήριξη του ψηφιακού βιβλίου...Πείτε μου για το δικό σας ψηφιακό βιβλίο.. .

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Το πρώτο ψηφιακό μου βιβλίο ήταν η μετάφραση των αποσπασμάτων του Αρχίλοχου, το 1998. Έπειτα το ποίημά μου «Επεισόδιο», το 2001. Αυτά βγήκαν μετά και σε κλασική μορφή βιβλίου. Βέβαια εκείνα τα δύο δεν μπορούσαν να μετακινηθούν από τον ηλεκτρονικό τόπο που είχε αναλάβει την έκθεσή τους (το Τμήμα Μηχανικών Τηλεπικοινωνιών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Αλλά εκείνη την εποχή, έτσι κι αλλιώς δεν υπήρχε τρόπος να διαβάσεις ηλεκτρονικό κείμενο παρά σε επιτραπέζιους υπολογιστές ή Laptop. Ήταν ουσιαστικά τα πρώτα ηλεκτρονικά βιβλία στην Ελλάδα. Πριν από κάμποσους μήνες, οι νεαροί φίλοι μου που διατηρούν το ψηφιακό περιοδικό «Βακχικόν», εξέδωσαν ορισμένα δοκίμιά μου σε μετακινήσιμη μορφή PDF. Τα πράγματα έχουν προχωρήσει πολύ. Μ' ένα Tablet έχεις στη διάθεσή σου ογκωδέστατα βιβλία. Ας πούμε, ένα Tablet μπορεί να σου προσφέρει όλη την «Πατρολογία», που χρειάζεσαι μια τεράστια βιβλιοθήκη για να την αποθηκεύσεις. Είναι μεγάλη ευκολία. Το κείμενο φωτογραφημένο και καθαρισμένο από σπάνιες εκδόσεις. Αλλά και οι σύγχρονες εκδόσεις διαβάζονται άνετα, πολύ άνετα. Αυτό που δεν έχει γίνει κατανοητό είναι πως τα ηλεκτρονικά βιβλία αποτελούν μιαν ακόμα μορφή έντυπης επεξεργασίας κειμένου. Το γεγονός πως αντί για μια σελίδα χαρτιού έχεις μπροστά σου την οθόνη μιας λεπτής και ελαφριάς συσκευής που μοιάζει με βιβλίο δεν σημαίνει τίποτα απολύτως για το ίδιο το κείμενο. Οι συντελεστές (γράμματα και μάτι) παραμένουν ίδιοι. Είναι ζήτημα τεχνικής άνεσης. Τίποτα άλλο. Σκεφτείτε πως τα βιβλία δεν πρόκειται να πάψουν ποτέ να τυπώνονται, απλά διότι εξασφαλίζουν την υλική υπόσταση του κειμένου και δεν χρειάζονται καμιά πηγή ενέργειας για να λειτουργήσουν. Από την άλλη υπάρχει ένας τεράστιος αριθμός βιβλίων που θα μπορούσαν να είναι μόνο ηλεκτρονικά ή κατά κύριο λόγο ηλεκτρονικά - περιορισμένα αντίτυπα να τυπώνονται. Αυτό τουλάχιστον ίσως έσωζε μερικά δάση στον πλανήτη.

 ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Yπάρχει από πολύ κόσμο μια αγανάκτηση απέναντι στους εκδοτικούς οίκους και τις πολιτικές τους.Είναι δικαιολογημένη η αγανάκτηση αυτή;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Οι εκδοτικοί οίκοι είναι επιχειρήσεις. Μοιραία στέκονται με το ένα πόδι στον τόπο του αντικειμένου της δραστηριότητάς τους, που είναι το βιβλίο ως φορέας τέχνης και γνώσης, και με το άλλο πόδι στον άγριο τόπο του καπιταλισμού. Όσο περνά ο καιρός τα πράγματα δυσκολεύουν. Το επιχειρηματικό περιβάλλον γίνεται στυγνό. Το μόνο παράπονο που συμμερίζομαι απόλυτα είναι: Γιατί ανεχόμαστε μια κοινωνική λογική, τον καπιταλισμό, που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το βιβλίο παρά μόνο σαν προϊόν.  

ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ:Υπάρχουν νέοι εμπνευσμένοι ποιητές σήμερα;Ποιά λόγια θα απευθύνατε σε έναν νέο ποιητή;

ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ:Υπάρχουν αρκετοί. Μερικοί εντυπωσιάζουν. Κάποιοι άλλοι απελευθερώνουν σταδιακά τις δυνάμεις τους. Αυτό που έχω να πω στους νέους ποιητές είναι: «Ούτε θεός, ούτε πατέρας, ούτε αφέντης». Αν αντιληφθούν αυτό το σύνθημα σαν αιχμή αυτονομίας και όχι σαν συναισθηματική υπεκφυγή, η ζωή τους και η ποίησή τους θα αξίζουν πολλά.

http://www.biblionet.gr/author/19448/%CE%93%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82_%CE%9C%CF%80%CE%BB%CE%AC%CE%BD%CE%B1%CF%82

ΤΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ ΕΓΙΝΕ ΣΚΙΑ/ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ/ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΟΥΒΕΛΑ

σελ :66-67

Επιστρέφοντας από τη μικρή μου απόδραση βρέθηκα αντιμέτωπη με ένα φρικτό θέαμα:o Aγγελος σε άθλια κατασταση,μισοξαπλωμένος στο χαλί,μισόγυμνος,πιωμένος,με φευγάτο βλέμμα,μισοχαμογελούσε κι έβριζε,λουσμένος στον ιδρώτα και αναδύοντας μια απαίσια μυρωδιά.<Ξόφλησα,ξόφλησα...> επαναλάμβανε ρυθμικά,βρισκόμενος μάλλον σε παραλήρημα.Βλέποντάς με σταμάτησε λιγάκι,με κοίταξε ευθέως μέσα στα μάτια-σιωπώντας και συλλογιζόμενος-...ώσπου ξαφνικά,με μια αδέξια κίνηση,ρίχνει κάτω το μπουκάλι με τι ουίσκυ και το κάνει κομμάτια.Ναι,είχε πιει...για άλλη μια φορά.Τα γυαλιά,μικρά λεπτα θρύψαλα με φόβησαν.Τον πήρα από το χέρι.
-΄Ελα σήκω...
Σαν παιδί υπάκουσε,κουνώντας το κεφάλι,μα τα μάτια του είχαν πλημμυρίσει δάκρυα.Το βίντεο έπαιζε παλιές καλές παραστάσεις.Αποφασιστικά άρπαξα το τηλεκοντρόλ και το έκλεισα.<Πρέπει να φανώ γενναία>,σκέφτηκα.
<Όλα εντάξει>,του ψιθύρισα στ΄αυτί.
Τον άκουγα να βαριανασαίνει...Λυγμοί και ανάσες είχαν γίνει ένα.<΄Ολα καλά>,επανέλαβα...Με δυσκολία ανεβηκαμε τη γυριστή σκάλα.
Σ΄αυτήν τη περ'ιπτωση,αν δεν ήταν τα περιττά μου κιλά,το σώμα μου δεν θα΄χε αντέξει το φορτίο να <κουβαλήσει> ένα δυνατό καλογυμνασμένο σώμα.
<Λίγο ακόμα...>
Το κορμί του σωριάστηκε βαρύ στα λευκά σεντόνια΄ σε δευτερόλεπτα τον άκουσα να ροχαλίζει.΄Εμεινα και τον κοίταζα ενώ κοιμόταν.Δεν ήταν γαλήνιος ύπνος αυτός,αλλά φουρτουνιασμένος ,αγριεμένος και τρομαγμένος μαζί.΄Ηταν περίεργο,μα δεν έκλαψα.

 σελ 34-35

..]Τελευταία η επικοινωνία μας έχει χαθεί.Δεν κοιταζόμαστε στα μάτια...Μετρημένα τα φιλιά και τα αγγίγματα...Περιορισμένες οι βόλτες στη θάλασσα...Τη φωνή του έχω καιρό να την ακούσω.Παίρνω συχνά τη μικρή και φεύγω για να του αφήνω χώρο.Ξέρω πως κάτι απασχολεί το μυαλό του...΄Εχει σκοτεινιάσει παράξενα το βλέμμα του...Φοβάμαι πως κάποια άλλη γυναίκα έχει αρχίσει να τον συγκινεί...Τον έρωτα στα πρώτα του σκιρτήματα δεν μπορείς να τον νικήσεις.Φέρνει τα πάνω κάτω απότομα και αποφασιστικά.Οι καθημερινές απουσίες μας φαίνεται ότι τον βολεύουν...ή και τον ανακουφίζουν,ίσως...Κάποιες φορές που συναντιόμαστε μου χαιδεύει το μάγουλο με συγκατάβαση,γελάει κουρασμένα κι είναι σαν να μου λέει<ευχαριστώ που είσαι διακριτική!΄Ολα περνάνε...>΄Ωρες βυθισμένος στον εαυτό του, σε σκέψεις μυστικές ,δεν μου αφήνει περιθώρια για διάλογο.Σέβομαι τούτες τις ώρες.Μού΄χει μάθει να σέβομαι τις επιθυμίες του ,όσο εγωιστικό κι αν είναι.Πνίγω μέσα μου λέξεις,απορίες,παίζω σκληρό παιχνίδι με τα νεύρα και τις αντοχές μου.Κατά καιρούς αφαιρείται,συνήθως όταν τον απασχολεί η νέα παράσταση.Πρόκειται για δημιουργική απομόνωση.΄Ομως τώρα δεν είναι το ίδιο,το αισθάνομαι...Ο νους μου πάει στο κακό,μια αλλιώτικη θλίψη που δεν θα ταίριαζε με ένα νέο έρωτα...Όχι,όχι...
Τα μαθήματα με την Ιφιγένεια συνεχίζονται σ΄αμείωτους ρυθμούς.Η κορούλα μου είναι ξετρελαμένη.Το γεγονός αυτό είναι το μόνο που μου δίνει χαρά και με καθησυχάζει κάπως,αλλά μονάχα παροδικά.Ο δαίμων της ανησυχίας έχει χτίσει φωλιά μέσα μου και τα βράδυα δεν μ΄αφήνει να κλείσω μάτι.Τριγυρίζω σα σκιά στο μισοφωτισμένο μας σπίτι,διαβάζω λίγο,γράφω λίγο,μέχρι να νυστάξω.Μια δυο φορές είδα τον ΄Αγγελο καθισμένο στο σαλόνι πλάι στο τζάκι ,να περιστοχάζεται με βλέμμα απλανές.Δεν του μίλησα.Βλέποντάς τον να φέρνει το ποτό στο στόμα του είπα να πάω να πιω και εγώ μαζί του.Το είχα ανάγκη.Είχα ανάγκη τη συντροφιά του,την αγκαλιά του.Μου΄χε πραγματικά λέιψει...Ζούσε στο σπίτι μας,μα ήταν απών.Δεν τον διέκοψα.Τον άφησα στη μοναξιά του.Τώρα έχω τύψεις...και γι΄αυτό.



 σελ:56-57

Μια μέρα ,στα ξαφνικά,μια ιδέα αστραπή μ΄εβαλε σε κίνηση.Πήρα την οικογενειακή μας κάμερα και εισέβαλα στο μικρό studio του Άγγελου στα Εξάρχεια.Εκείνος αρχικά,ήταν τόσο απορροφημένος με την μικρή μπαλαρινούλα του που δεν με αντιλήφθηκε διόλου.Μα δεν πειράχτηκα,ήταν αναμενόμενο.Βρήκα ευκαιρία να <κλέψω> λίγες ευτυχισμένες στιγμές του,ν΄απαθανατίσω στιγμές πάθους.΄Ημουν περήφανη για το εύρημά μου,ένιωθα ανακούφιση και ψυχική ανάταση,συναισθήματα σχεδόν ξεχασμένα από καιρό.΄Ηταν ίσως οι τελευταίες στιγμές του Αγγελου όπως τον γνώριζα και με γοήτευε.Η μικρή κρεμόταν από τα χείλη του,με στωικότητα επαναλάμβανε τις ασκήσεις και ,με εμπιστοσύνη στον γλυκό της δάσκαλο,επεδείκνυε μια απίστευτη αυτοσυγκέντρωση.Ως θεατής,εξωτερικός παρατηρητής,είδα μια κοινή σύνδεση ανάμεσά τους.Ο μεταξύ τους κρίκος τελικά δεν ήμουν εγώ,αλλά ό χορός.Το συναίσθημα της ζήλιας άρχισε να ξυπνά μέσα μου,αλλά στάθηκα ανόητη,αναφορικά με ό,τι ακολούθησε και μας απέδειξε μικρούς.
Κάποια ανύποπτη στιγμή το βλέμμα του Άγγελου καρφώθηκε πάνω μου.Διασταυρώθηκε με τη δική μου ανίσχυρη ματιά,στάθηκε διφορούμενο,αποφάνθηκε αθωότητα και σιωπηλή συγκατάβαση.Το παιδί έτρεξε και με φίλησε.
-Κοίτα,μανούλα,κοίτα!
Έκανε μια κομψή πιρουετίτσα.Τη χειροκρότησα και η καρδιά μου ξεχείλιζε από περηφάνια.Επεξεργαζόμουν τα δύο λαμπερά πλάσματα και αισθανόμουν ότι πρόδιδα εκείνο που είχα πονέσει για να το φέρω στο φως.Το αδικούσα.Ο έρωτάς μου για τον ΄Αγγελο ήταν πιο δυνατός.' Ημουν αυτάρκης να τον αγαπώ και δεν άντεχα άλλο εκείνο το σκηνικό και την απόμακρη στάση του.Μάζεψα την κάμερα,βγήκα έξω.Πνιγόμουν από τις ίδιες μου τις βασανιστικές σκέψεις.΄Εγινα ένα με το πλήθος,ένας κοινός διαβάτης.Μια λαική μουσική μίλησε μέσα μου:

<Πες μου για δε μ΄αφήνεις με δύο φιλιά να πάρω
άπ΄τα θολά σου μάτια τη μαύρη συννεφιά...>>



[ Κάπου στη 'Βραδύτητά' του ο Κούντερα αναφέρει " : Η αληθινή ουσία του χορευτή έγκειται ακριώς σε αυτή τη μονομανία, να βλέπει την ίδια του τη ζωή σαν υλικό ενός έργου τέχνης -την ηθική δεν την κηρύσσει, τη χορεύει! Θέλει να συγκινήσει και να θαμπώσει τον κόσμο με την ομορφιά της ζωής του! Είναι ερωτευμένος με τη ζωή του, όπως μπορεί νά 'ναι ερωτευμένος ένας γλύπτης με το άγαλμα που σμιλεύει..."
Η ζωή μας είναι συνυφασμένη με την τέχνη. Και αλλιώς, η τέχνη συνιστά τη ζωή μας. Η μία δίνει νόημα στην άλλη, αλληλοσυμπληρώνονται, η σχέση είναι καθαρά ερωτική, και αυτό δεν είναι σχήμα λόγου. Η τέχνη που φέρνει τη ζωή σε έκσταση δεν μπορεί να 'ναι ψέμα. Το 'χω βιώσει σ' ολη του την έκταση, άρα δεν είναι ψέμα. Και είναι προνόμιο να σου δοθεί μια τέτοια χάρη, όταν η ασχήμια σε πληγώνει. Και κάνεις αγώνα να την αποτινάξεις από πάνω σου, για να μην σε διαφθείρει', σε 'διαβρώσει',σε 'αλλοιώσει', σε 'παραλύσει'. Η ανατροπή της ζωής μέσω της τέχνης είναι ανανεωτική. ]

Μιχάλης Γκανάς | Ο ύπνος του καπνιστή | Καστανιώτη (2003)

"Ιδιαίτερα στην αγάπη.
Σου το λέω εγώ που αγαπώ
Τόσους ανθρώπους επί τόσα χρόνια
Χωρίς να το ξέρουν.
Μεταξύ μας για μένα τους αγαπώ.
Μου κάνει καλό.
Oπως η αγάπη μου για σένα φερ' ειπείν.
Με κάνει καλύτερο.
Καλύτερο και από σένα ενίοτε.
Ελα, σε πειράζω.
Δωσ' μου το χέρι σου να το κοιμίσω.
Είναι παλτό ξεκούμπωτο η νύχτα
Προβιά σφαγμένου ζώου που ανασαίνει ακόμα.
Κοιμήσου˙ η καρδιά μου ξαγρυπνά.
Σαν τη δική σου μυρωδιά κλαράκι δεν την έχει".

Μιχάλης Γκανάς | Ο ύπνος του καπνιστή | Καστανιώτη (2003)

2ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού

  Η Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού, Κύπρου προκηρύσσει τον 2o Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό με τους ακόλουθους όρους:
1. Στο διαγωνισμό μπορούν να συμμετάσχουν Ελληνίδες και Έλληνες ανεξαρτήτως ηλικίας, γραμματικών γνώσεων, επαγγελματικών ασχολιών κ.λπ. είτε κατοικούν στην Ελλάδα και Κύπρο είτε διαμένουν μόνιμα ή προσωρινά στο εξωτερικό, εφόσον έχουν την Ελληνική ή Κυπριακή υπηκοότητα και μπορούν να γράφουν στη νεοελληνική μας γλώσσα.
2. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν στο διαγωνισμό θα πρέπει να στείλουν:

Α) Ένα (1) αδημοσίευτο ποίημά τους μέχρι 30 στίχους, με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα του ενός ποιήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Β) ΄Ενα (1) αδημοσίευτό διήγημα μέχρι 10 σελίδες , με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα από ένα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Αποκλειστικά για Κύπριους λογοτέχνες, προκηρύσσετε διαγωνισμός έμμετρου στίχου στην Κυπριακή διάλεκτο. Όσοι επιθυμούν να συμμετάσχουν θα πρέπει να στείλουν ένα στιχούργημα μέχρι 16 στίχους, που να περιλαμβάνει 2 ή 3 κουπλέ και ένα ρεφρέν με ψευδώνυμο (κι όχι περισσότερα του ενός στιχουργήματα με διαφορετικά ψευδώνυμα).

Σ΄ αυτή την κατηγορία θα απονεμηθούν ένα Α’ βραβείο με χρηματικό έπαθλο 3οο ευρώ. Τρεις έπαινοι και τέσσερις τιμητικές διακρίσεις.

Το θέμα και στις τρεις κατηγορίες είναι ελεύθερο.
3. Ο αποστολέας θα χρησιμοποιήσει το ίδιο ψευδώνυμο τόσο για την αποστολή όσο και για την υπογραφή της συμμετοχής του . Στο εξωτερικό του φακέλου που θα εμπεριέχει το έργο του θα αναγράφεται το ψευδώνυμο του συμμετέχοντος στην θέση του αποστολέα. Στον ίδιο όμως φάκελο θα τοποθετηθεί ένας μικρότερος, στο εσωτερικό του οποίου θα αναγράφονται τα πραγματικά στοιχεία του λογοτέχνη (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας και αριθμοί τηλεφώνου: σταθερό και κινητό, μαζί με το ψευδώνυμο και τον τίτλο του έργου ) και απ’ έξω επίσης το ψευδώνυμο και ο τίτλος του έργου. Οι μικροί φάκελοι εκείνων που ΔΕΝ θα διακριθούν ΔΕΝ θ´ ανοιχτούν. Έτσι, θα παραμείνει μυστική η συμμετοχή τους.
4. Τα έργα , που θα σταλούν, για συμμετοχή στο Διαγωνισμό, θα πρέπει να είναι πληκτρολογημένο με Com/ter ή δακτυλογραφημένο κι απαραιτήτως σε τρία (3) πανομοιότυπα αντίτυπα (καλής ευανάγνωστης εκτύπωσης) και υπογεγραμμένα όλα με το ίδιο ψευδώνυμο.

Ο φάκελος θα σταλεί με απλή και όχι συστημένη επιστολή, έξω από τον φάκελο θα ορίζετε η κατηγορία « Ποίηση» η « Διήγημα» ή «Κυπριακός στίχος».

Κάθε διαγωνιζόμενος μπορεί να λάβει μέρος και στις δύο κατηγορίες.

Διεύθυνση αποστολής:

Πνευματική Συντροφιά Λεμεσού

Ευμενίου Παναγιώτου 14 Α

3077- Λεμεσός

ΚΥΠΡΟΣ

(Σε γνώση Άθου Χατζηματθαίου)
5. Οι Επιτροπές κρίσης του Διαγωνισμού θα αποτελούνται από ανθρώπους των γραμμάτων. Τα ονόματα των κριτών θα δημοσιοποιηθούν μετά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού.
6. Θα απονεμηθούν τρία (3) Α, Β και Γ, χρηματικά βραβεία, 300, 200, και 100 ευρώ και τρεις (3) έπαινοι (Α, Β και Γ) και 4 τιμητικές διακρίσεις για την κάθε κατηγορία .Διευκρινίζεται ότι στις περιπτώσεις ισοψηφιών τα βραβεία και τα χρηματικά έπαθλα θα μοιράζονται ισομερώς. Στον καθένα που θα διακριθεί είτε με βραβείο είτε με έπαινο είτε με τιμητική διάκριση θα του απονεμηθεί τιμητικό - ονομαστικό δίπλωμα καλλιτεχνικά εκτυπωμένο.
7. Ως τελευταία προθεσμία αποστολής, από τους ενδιαφερομένους, των συμμετοχών τους ορίζεται η 30 Νοεμβρίου 2012. Οι ημερομηνίες της αποστολής θα εξακριβώνονται από τις σφραγίδα του ταχυδρομείου .
8. Τα βραβεία, οι έπαινοι και οι τιμητικές διακρίσεις θα απονεμηθούν σε ειδική τελετή η οποία θα οργανωθεί και θα πραγματοποιηθεί τον Μάρτιο του 2013. Η συγκεκριμένη ημερομηνία θα ανακοινωθεί και θα δημοσιευθεί εγκαίρως.

Οι διακριθέντες υποχρεούνται να είναι παρόν στην εκδήλωση απονομής των βραβείων ή πρέπει απαραιτήτως να ορίσουν αντιπροσώπους. Σε αντίθετη περίπτωση τα βραβεία θα ακυρώνονται.

Τα αποστείλαντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα έργα θα καταστραφούν μαζί με τα προσωπικά στοιχεία των διαγωνισθέντων. Επειδή στα μη βραβευθέντα έργα δεν αποκαλύπτονται τα στοιχεία των διαγωνιζομένων, δεν υπάρχει η δυνατότητα πληροφοριών για την επίδοσή τους.

Χορηγός Συνεργατικό Ταμιευτήριο Λεμεσού
Περισσότερες πληροφορίες, δίνονται στους ενδιαφερομένους, στο τηλέφωνο:

99604005- ΄Αθως Χατζηματθαίου ,

99411833 –Πανίκος Παναγή

Email h_athos@hotmail.com

Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Ποίησης Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου 2012

 

 

Η Εταιρία Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου, προκηρύσσει Πανελλήνιο ΛογοτεχνικόΔιαγωνισμό Ποίησης με θέμα: «Παραδόξως τα σκοτάδια, έχουν πάντα ως απότοκο το φως», και τους ακολούθους όρους:

Στο διαγωνισμό συμμετέχουν Έλληνες, Ομογενείς και Έλληνες κάτοικοι αλλοδαπής.

Η συμμετοχή γίνεται με ένα δακτυλογραφημένο, εις πενταπλούν, ποίημα, το οποίο δεν θα υπερβαίνει τους 30 στίχους, χωρίς ψευδώνυμο.

Η αποστολή των ποιημάτων πρέπει να πραγματοποιηθεί μέχρι τις 30 Ιουλίου 2012 ανυπερθέτως, στη διεύθυνση:

Κ. Σπύρο Εργολάβο

Ταμία ΕΛΣΗ

Γούναρη 3 Ιωάννινα τ.κ. 45444

Η αξιολόγηση θα γίνει από Τριμελή Επιτροπή Μελών της ΕΛΣΗ, οριζόμενη από το Διοικητικό Συμβούλιο.

Στους νικητές θα απονεμηθούν Τρία Χρηματικά Βραβεία και Πέντε Έπαινοι στη Δημόσια Εκδήλωση «ΛΥΡΙΚΗ ΠΑΜΒΩΤΙΣ 2012», στο Νησί Ιωαννίνων το Σάββατο 18 Αυγούστου 2012, με απαγγελίες των ποιημάτων που θα διακριθούν.

ΧΟΡΗΓΟΣ ΒΡΑΒΕΙΩΝ: ΤΡΑΠΕΖΑ ΗΠΕΙΡΟΥ (Αβέρωφ 4 Ιωάννινα, τηλ.: 26510-30520)

Πληροφορίες παρέχονται και στο τηλέφωνο: 26510-38882

31ος Πανελλήνιος Λογοτεχνικός Διαγωνισμός Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών 2012

Η Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών (Π.Ε.Λ.) προκηρύσσει τον 31ον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό για το έτος 2012. Ο διαγωνισμός περιλαμβάνει τα κάτωθι είδη του λόγου : Ποίηση, Διήγημα, Νουβέλα, Μυθιστόρημα, Θεατρικό Έργο, Δοκίμιο, Παραμύθι.

Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι εντός και εκτός Ελλάδος διαμένοντες ελληνόφωνοι, ανεξάρτητα από την ηλικία τους, εξαιρουμένων των βραβευθέντων στον εν λόγω διαγωνισμό τα τελευταία πέντε χρόνια με Α΄ βραβείο για την κατηγορία που βραβεύτηκαν.

Οι διαγωνιζόμενοι μπορούν να λάβουν μέρος σε ένα ή και περισσότερα είδη, αλλά με ένα μόνο έργο τους για κάθε είδος και οπωσδήποτε αδημοσίευτο.

Το ποίημα να μην υπερβαίνει τους 30 στίχους (πάντως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπερβαίνει τα δύο λεπτά απαιτούμενου χρόνου απαγγελίας), το διήγημα τις 6 σελίδες, η νουβέλα τις 70 σελίδες, το θεατρικό τις 100 σελίδες, το δοκίμιο τις 30 σελίδες, το παραμύθι τις 10 σελίδες, και το μυθιστόρημα τις 150 σελίδες. Κάθε έργο να σταλεί σε πέντε δακτυλογραφημένα αντίτυπα με ψευδώνυμο επάνω δεξιά. (Το μέγεθος των χαρακτήρων να είναι σε όλα 14.)

Οι διαγωνιζόμενοι να εσωκλείσουν στο μεγάλο φάκελο, ένα μικρότερο κλειστό φάκελο με γραμμένο απ’ έξω το ψευδώνυμό τους και τον τίτλο του έργου, ενώ μέσα σ’ αυτόν πρέπει να υπάρχουν τα εξής προσωπικά τους στοιχεία: Ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ταχυδρομικός κώδικας, τηλέφωνο (σταθερό και κινητό), e-mail (προαιρετικά), τίτλος του έργου και το ψευδώνυμο.

Τα έργα πρέπει να σταλούν ταχυδρομικά, με απλή επιστολή και όχι συστημένη, στα γραφεία της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, Γερανίου 41, 2ος όροφος, Τ.Κ. 10431 - Αθήνα, με ένδειξη αντίστοιχη προς το είδος στο οποίο λαμβάνουν μέρος, π.χ «για τον Διαγωνισμό Ποίησης» ή «για τον Διαγωνισμό Διηγήματος» κ.τ.λ. Στη θέση του αποστολέα να σημειωθεί μόνο το ψευδώνυμο.

Σε περίπτωση που ένας διαγωνιζόμενος λάβει μέρος σε περισσότερα του ενός είδη, μπορεί τους φακέλλους με το κάθε είδος και τις σχετικές ενδείξεις ( που ο καθένας τους θα περιέχει ξεχωριστό κλειστό φάκελλο προσωπικών στοιχείων ) να τους τοποθετήσει μέσα σε μεγαλύτερο, ο οποίος όμως θα αναγράφει όλα τα είδη που περιέχει π.χ.

« για τους διαγωνισμούς ποίησης και παραμυθιού ».

Τελευταία ημερομηνία αποστολής των έργων ορίζεται η 5^η Οκτωβρίου 2012.

Οι διακριθέντες θα ειδοποιηθούν έγκαιρα για την τελετή βράβευσης, η ημερομηνία της οποίας θα κοινοποιηθεί με νεότερη ανακοίνωσή μας.

Τα αποσταλέντα έργα δεν επιστρέφονται, ενώ τα μη διακριθέντα έργα θα καταστραφούν μαζί με τα προσωπικά στοιχεία των διαγωνισθέντων. Επειδή στα μη βραβευθέντα έργα δεν αποκαλύπτονται τα στοιχεία των διαγωνιζομένων, δεν υπάρχει η δυνατότητα πληροφοριών για την επίδοσή τους.

Πληροφορίες για το διαγωνισμό στα τηλέφωνα 2106040097, 2102796620 και 6946060813.

Ο Πρόεδρος                                                      Η Ειδική Γραμματέας

Νίκος Ταβουλάρης                                             Εύα Χαλκιαδάκη

5ος ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ ΠΟΙΗΣΗΣ & ΔΙΗΓΗΜΑΤΟΣ ΣΤΗ ΒΕΡΟΙΑ 2012

 

 

ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ (Κ.Ε.Π.Α.) ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

ΣΥΝΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ Ν. ΗΜΑΘΙΑΣ

ΥΠΟ ΤΗΝ ΑΙΓΙΔΑ:

της Ελληνικής Εθνικής Επιτροπής UNESCO

του Υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού

και του Δήμου Βέροιας

______________________________________________________

Η «ΚΟΙΝΩΦΕΛΗΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΠΟΛΛΑΠΛΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ» και ο «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΟΛΟΓΩΝ ΝΟΜΟΥ ΗΜΑΘΙΑΣ» διοργανώνουν τον 5^ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης και Διηγήματος.

• Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλοι οι εντός κι εκτός Ελλάδας διαμένοντες, με την προϋπόθεση τα κείμενά τους να είναι στην ελληνική γλώσσα.
• Κάθε διαγωνιζόμενος έχει δικαίωμα να λάβει μέρος με 1 έως 3 ποιήματα μέχρι 3 σελίδες συνολικά και με 1 διήγημα έως 6 σελίδες (σε γραμματοσειρά των 12 στιγμών).
• Τα κείμενα θα σταλούν σε τρία (3) αντίτυπα και ένα (1) αντίτυπο σε ηλεκτρονική μορφή (CD) με απλή ταχυδρομική επιστολή.
• Έξω από το φάκελο θα ορίζεται η κατηγορία «Ποίηση» ή «Διήγημα», ενώ στη θέση του αποστολέα θα αναγράφεται μόνο το ψευδώνυμο.
• Τα πλήρη στοιχεία των διαγωνιζομένων (ονοματεπώνυμο, διεύθυνση κατοικίας, ταχ. κώδικας, τηλέφωνο, τίτλοι έργων ψευδώνυμο και ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) θα εσωκλείονται σε ένθετο σφραγισμένο φάκελο, στον οποίο θα αναγράφεται εξωτερικά μόνο το ψευδώνυμο.
• Τα κείμενα πρέπει να μην έχουν εκδοθεί σε βιβλίο και να μην έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά, εφημερίδες, διαδίκτυο.

Την Κριτική Επιτροπή αποτελούν:

1. Αντώνης Φωστιέρης, ποιητής. Κρατικό Βραβείο Ποίησης, Βραβείο Κώστα και Ελένης Ουράνη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου, Διεθνές Βραβείο Καβάφη– Διευθυντής του λογοτεχνικού περιοδικού « Η ΛΕΞΗ»

1. Γιάννης Ατζακάς, φιλόλογος, πεζογράφος. Κρατικό Βραβείο Μυθιστορήματος

1. Θανάσης Μαρκόπουλος, φιλόλογος, ποιητής, κριτικός λογοτεχνίας, πρώην σχολικός σύμβουλος φιλόλογων Ν. Ημαθίας. Υποψήφιος για το Κρατικό Βραβείο Ποίησης 2012

1. Παντελής Τσαλουχίδης, φιλόλογος. Με μεταπτυχιακές σπουδές στη λογοτεχνία.

1. Σοφία Νικολαΐδου, φιλόλογος, πεζογράφος. Συνεργάτης στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», διδάσκουσα στο Πανεπιστήμιο Φλώρινας στο τμήμα Δημιουργικής Γραφής.

• Τα βραβεία και οι έπαινοι θα απονεμηθούν τον Οκτώβριο του 2012 στη Βέροια στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για τα «Ελευθέρια» της πόλης.
• Όλα τα διακριθέντα έργα θα δημοσιευτούν σε ειδική έκδοση της Κ.Ε.Π.Α. Δήμου Βέροιας που θα διατίθεται δωρεάν.
• Τελευταία ημερομηνία αποστολής, με σφραγίδα ταχυδρομείου, ορίζεται η 7^η Σεπτεμβρίου 2012.
• 
  

Διεύθυνση αποστολής:

Κ.Ε.Π.Α. ΔΗΜΟΥ ΒΕΡΟΙΑΣ

Παύλου Μελά & Μπιζανίου

59100 ΒΕΡΟΙΑ

Περισσότερες πληροφορίες :

κα Ξένια Πέτρου

2331078101 & 6976677575

ώρες επικοινωνίας (7:00 -14:00)

κα Ευγενία Καβαλλάρη

6978163060

ώρες επικοινωνίας (19-21 μ.μ)

κα Βαρβάρα Σαράντη

6973504572

ώρες επικοινωνίας (19-21 μ.μ)

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ

Πρόεδρος Κ.Ε.Π.Α. Δ. Βέροιας

ΕΥΓΕΝΙΑ ΚΑΒΑΛΛΑΡΗ

Πρόεδρος του Συνδέσμου

Φιλόλογων Ν. Ημαθίας

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΚΑΠΕΤΑΝΑΚΗΣ

ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΑΡΑΝΤΗ

Μέλος του Δ.Σ. του

Συνδέσμου Φιλόλογων Ν. Ημαθίας

2ο Φεστιβάλ Θεάτρου Δήμου Αίγινας,

Η επιτροπή Θεάτρου του Δήμου Αίγινας παρουσιάζει το πρόγραμμα για το 2ο Φεστιβάλ Θεάτρου Δήμου Αίγινας, που θα πραγματοποιηθεί στο νησί…
… από τις 13 έως και τις 29 Ιουλίου 2012.

Η επιτροπή Θεάτρου του Δήμου Αίγινας παρά τις πρωτοφανείς για τον τόπο μας αντίξοες οικονομικές συνθήκες, οργανώνει και φέτος το 2ο Φεστιβάλ Θεάτρου. Η μεγάλη επιτυχία που σημείωσε πέρυσι το 1ο Φεστιβάλ, μας δίνει το κουράγιο και την δύναμη να επαναλάβουμε την προσπάθεια με ακόμα καλύτερες προοπτικές. Οκτώ καταξιωμένες επαγγελματικές παραστάσεις απο την Αθήνα απο εξαιρετικούς καλλιτέχνες έρχονται στην Αίγινα τον Ιούλιο για να μας προσφέρουν βραδιές γεμάτες αληθινή τέχνη του θεάτρου. Κομμωδίες, μιούζικαλ, καμπαρέ, σύγχρονο και αρχαίο ελληνικό θέατρο, κλασσικοί Έλληνες συγγραφείς, μαρτυρίες και πρωτοποριακές προτάσεις από νέους δημιουργούς αλλά και παλαιότερους καταξιωμένους πρωταγωνιστές θα έχουμε την ευκαιρία να χαρούμε στο νησί μας από τις 13 έως τις 29 Ιουλίου του 2012.

Η επιτροπή Θεάτρου του Δήμου Αίγινας
Άννα Γεραλή, Ευαγγελία Ρεκλίτη, Ζωζώ Λάσκαρη, Καίτη Κοντούλη, Βασίλης Μουσουλέας, Τάσσος Αρβανίτης, Αντώνης Ντελής.

Πρόγραμμα φεστιβάλ:

«ΤΟ ΤΑΒΛΙ» ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΕΧΑΪΔΗ  13/6/2012-14/6/2012 
«Το Τάβλι» είναι μια γνήσια λαϊκή κωμωδία χαρακτήρων, σοκαριστικά επίκαιρη, ως σάτιρα της νεοελληνικής νοοτροπίας, σαράντα χρόνια μετά το πρώτο του ανέβασμα από το Θέατρο Τέχνης και τον Κάρολο Κουν.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Φώντας: Νίκος Ορφανός.
Κόλλιας: Κωνσταντίνος Κάππας.
 Σκηνικά - κοστούμια: Πηνελόπη Μπάμπου
Σκηνοθεσία: Νίκος Ορφανός - Κωνσταντίνος Κάππας.
Φωτισμοί: Γιώργος Ανεστόπουλος.
Μουσική επιμέλεια: Νίκος Ορφανός

«ΤΑ  ΠΟΡΤΡΑΙΤΑ» 15/6/2012
Πέντε γυναίκες, ρόλοι παρμένοι από την παγκόσμια δραματουργία που έχουν δράσει σε διαφορετικό χρόνο, τόπο και κοινωνικό πλαίσιο, αλλά με κοινά χαρακτηριστικά τον έρωτα, το πάθος, την εξάρτηση και την απώλεια, συναντώνται επί σκηνής και συνομιλούν μονολογώντας για τη ζωή και τη θέση τους.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ:
Σκηνοθεσία: Ηλέκτρα Μαντζουρίδου – Γκούμα
Παίζουν:  Δέσποινα Γιαννούλη, Ηλέκτρα Μαντζουρίδου- Γκούμα, Φανή  Παλιούρα, Σοφία Παπαθεοδώρου, Ματίνα Τζοβέννου
Μουσική επιμέλεια-Τραγούδι:  Ελένη Δημοπούλου
Ελληνική.Νοηματική Γλώσσα: Σοφία Παπαθεοδώρου
Κίνηση: e.Q
Σκηνικά-Κοστούμια: dfdesign

«Ο ΜΑΥΡΟΣ ΣΚΥΛΟΣ»  16/6/2012
«Ολα λοιπόν αναλώθηκαν; Πολύ καλά. Ας αρχίσουμε τότε να ζούμε!»

Ενα διαφορετικό cabaret που προκάλεσε αίσθηση το χειμώνα στο faust έρχεται να αλλάξει την καλοκαιρινή σας ψυχαγωγία!! Tέσσερις ηθοποιοί και τρείς μουσικοί σε μια μουσική παράσταση που ο θεατής δεν μένει μόνο στη θέαση..
 Ξέφρενη διάθεση για τραγούδι, χορό, έρωτα ,ποίηση και χιούμορ σε μια εποχή γενικότερης φτώχιας..
Βωβός κινηματογράφος,Charleston, Fox-trot, swing, tango βάζουν ξανά και με νέο τρόπο, φωτιά  στη σκηνή του cabaret!

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σκηνοθεσία: Κωνσταντίνος  Γιαννακόπουλος
Διεύθυνση ορχήστρας και πιάνο: Μάνος Αθανασιάδης
Κλαρινέτο-σαξόφωνο-φλάουτο-βιολί: Μαρίνος Γαλατσινός, Αργύρης Παρασκευάς
Ηθοποιοί-Γυναίκες του cabaret: Μαρία Πανίδου, Μαριάνθη Κυρίου, Χριστέλα Γκιζέλη 
Κομπερ: Κωνσταντίνος Γιαννακόπουλος 

«ΤΟ ΠΑΡΤΑΛΙ» ΤΟΥ ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ  20/6/2012
Στο Παρτάλι, μεταμφίεση, παρενδυσία και κοινωνικό περιβάλλον συνθέτουν ένα σχόλιο για τη διαμόρφωση της σεξουαλικής ταυτότητας και παράλληλα για την υβριδοποίηση της ταυτότητας του Νεοέλληνα, σε μια παράσταση όπου η προσωπική ιστορία συμπλέκεται με την εθνική Ιστορία.
Η παράσταση παρουσιάστηκε για πρώτη φορά με μεγάλη επιτυχία, στο Φεστιβάλ Αθηνών τον Ιούλιο του 2011.

Ερμηνεία: ΧΡΗΣΤΟΣ ΣΤΕΡΓΙΟΓΛΟΥ
Σκηνοθεσία-Σκηνικός χώρος: ΣΤΕΛΙΟΣ ΚΡΑΣΑΝΑΚΗΣ
Στο ρόλο του παρουσιαστή ακούγεται ο Jeff Maarawi 

«Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΦΑΙΡΑ» ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗ 21/6/2012
Πρόκειται για μια σύγχρονη ''ανάγνωση'' τριών διηγημάτων του Αλ. Παπαδιαμάντη, στην οποία θίγονται και σχολιάζονται κοινωνικά θέματα, επίκαιρα έως τις μέρες μας, όπως μεταξύ άλλων και το θέμα των αστέγων, των μεταναστών, της εγκατάλειψης συζυγικής στέγης.

Συντελεστές:
Σκηνοθεσία : Λάμπρος Τσάγκας
Σκηνικά - Κοστούμια : Χριστίνα Οικονόμου
Ερμηνεύουν : Λάμπρος Τσάγκας, Τάσος Ράπτης, Δανάη Καλαχώρα
Μουσική : Φίλιππος Περιστέρης
Φωτισμοί : Δημήτρης Παπαδόπουλος 

«ΑΓΓΕΛΑ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ» ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΗ ΠΑΠΑΖΟΓΛΟΥ  22/6/2012
Η “Αγγέλα Παπάζογλου”, είναι μία από τις σημαντικότερες παραστάσεις των τελευταίων δώδεκα χρόνων, που έχει παιχτεί σε σχεδόν όλες τις πόλεις της Ελλάδας και στο εξωτερικό (Βρυξέλλες, Νότια Ιταλία, Βελιγράδι, Γερμανία και Σουηδία).Πρόκειται για μία παράσταση που αγαπήθηκε όσο λίγες παραστάσεις στον τόπο μας.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
«Αγγελα» η Άννα Βαγενά και αναγνώστρια η Γιασεμί Κηλαηδόνη.
Επιλογή κειμένου, από το βιβλίο του Γιώργη Παπάζογλου «Ονείρατα της άκαυτης και της καμμένης Σμύρνης» και μουσική επιμέλεια: Λάμπρος Λιάβας
Σκηνοθεσία: Λάμπρος Λιάβας – Άννα Βαγενά
Σκηνικά – κοστούμια : Μάριος Σπηλιόπουλος

«Five 4U» («ΧΘΕΣ – ΣΗΜΕΡΑ – ΠΑΝΤΑ»)   28/6/2012
Το πρωτότυπο μουσικοθεατρικό θέαμα που λάτρεψε το κοινό της Αθήνας:
Η αγαπημένη ερμηνεύτρια μεγάλων ελλήνων συνθετών ΛΟΡΝΑ με τέσσερις ταλαντούχους performers παρουσιάζει μια μουσικοθεατρική παράσταση – έκπληξη σε τέσσερις ενότητες: Παλιά Αθήνα, Παρίσι, θρυλικές μελωδίες του hollywood και αγαπημένα τραγούδια από τον ελληνικό κινηματογράφο.

Την ερμηνεύτρια πλαισιώνουν τέσσερις ταλαντούχοι ηθοποιοί – χορευτές – τραγουδιστές: Μιράντα Κοροβίλα, Ανδρέας Παπαγιαννάκης, Mαρία Στάβαρη και Γιώργος Μαγκίνης. Τη σκηνοθεσία υπογράφει η Έλλη Βοζικιάδου, τα κείμενα ο Ιάκωβος Αυλητής, τα σκηνικά ο Χάρης Σεπεντζής, τα κοστούμια η Έλσα Βώκου και τις χορογραφίες η Κική Σελιώνη και η Όλγα Σπυράκη. Τα τραγούδια και τη μουσική της παράστασης επιμελούνται και ενορχηστρώνουν ο Δαυίδ Ναχμίας, ο Κώστας Αναδιώτης, ο Πάνος Δέρβος και ο Βασίλης Ποτήρης. Σκηνοθεσία και επιμέλεια video και οπτικού υλικού: Γιώργος Παντελεάκης, φωτισμοί: Νίκος Τσελές, ηχοληψία: Γιώργος Κυλιακούδης, Θάνος Ψαρόγιαννης, Άγης Γεωργόπουλος.
Η παράσταση αυτή απευθύνεται σ’ όλες τις ηλικίες και σημείωσε τεράστια επιτυχία για τρεις συνεχόμενους χειμώνες στην Αθήνα και δύο καλοκαίρια σε πολιτιστικές εκδηλώσεις σε όλη την επικράτεια και σε μεγάλα φεστιβάλ.

Τρωάδες [Emergency Landing] ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ  29/6/2012
Ο πόλεμος έχει μόλις τελειώσει. Οι νικητές έχουν σφάξει όλους τους άντρες.
Μακελειό, λεηλασίες, βιασμοί, ιεροσυλίες. Στο ξωκλήσι του αεροδρομίου, οι τελευταίες αιχμάλωτες γυναίκες περιμένουν να τις φορτώσουν στα αεροπλάνα για την Ελλάδα.
Μαζί τους και η πρώην βασίλισσα Εκάβη, άρρωστη και καθηλωμένη, παρακολουθεί
τις τελευταίες αγριότητες των Ελλήνων εις βάρος της οικογένειας και της χώρας της.
Ανήμπορες να δράσουν, ανήμπορες να κατανοήσουν, αντιμέτωπες με κάθε είδους
θάνατο, πασχίζουν να βρουν ένα λόγο για να επιβιώσουν.
Στον ελάχιστο χρόνο που τους απομένει, αναγκάζονται να σκεφτούν:
«Τι ‘ναι θεός, τι μη θεός, και τι τ’ ανάμεσό τους;»
Και τότε, ανοίγεται μπροστά τους η πραγματική άβυσσος. Αλλά και το φως.
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ
Θανάσης Βαλτινός
ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Πάνος Παπαγεωργόπουλος
ΜΟΥΣΙΚΗ
Χρύσανθος Χριστοδούλου
ΣΚΗΝΟΓΡΑΦΙΑ
Ανδρέας Σκούρτης
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Έφη Ζυγούρη
ΒΟΗΘΟΣ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Βάσω Στεργίου
ΠΑΙΖΟΥΝ:
Αγγελική Λεμονή, Φανή Παναγιωτίδου, Αντιγόνη Φρυδά, Μελίνα Γαρμπή, Νατάσα
Ζαγκλή, Δανάη Βογιατζή, Ξένια Αλεξίου, Λία Καράμπελα, Ξανθή Σπανού, Δήμητρα
Τζιμούρτου, Βασίλης Γεωργοσόπουλος.

ΕΥΡΥΔΙΚΗ ΑΜΑΝΑΤΙΔΟΥ / Λυπάμαι ,αλλά δεν μας κάνετε!

Και η πολυαναμενόμενη απάντηση από τον εκδοτικό οίκο ήρθε. Ανοίγουμε το φάκελο (φυσικό ή ηλεκτρονικό, βρισκόμαστε στην εποχή του διαδικτύου εξάλλου) ή απαντάμε στο τηλέφωνο εναγωνίως, και διαβάζουμε ή ακούμε ένα ολοστρόγγυλο όχι.

Δεν πανικοβαλλόμαστε, δε θα κόψουμε τις φλέβες μας, ούτε θα επικαλεστούμε θεούς και δαίμονες για εκτόνωση. Ας δούμε την κατάσταση ψύχραιμα και λογικά. Όλα είναι πιθανά σε αυτόν τον κόσμο και εμείς τα εξετάζουμε. Μπορεί το χειρόγραφό μας να μη διαβάστηκε καν. Μπορεί όντως να ισχύει η πλέον τυπική απάντηση που λαμβάνει κανείς:

«Το εκδοτικό μας πρόγραμμα είναι πιεσμένο» ή «το έργο σας είναι ενδιαφέρον, αλλά δεν εντάσσεται στα άμεσα εκδοτικά μας σχέδια».

Μια απόρριψη είναι η ώθηση για μία εκ νέου προσπάθεια. Ξανακοιτάζουμε τα γραπτά μας. Ευκαιρία να δούμε με άλλη ματιά αν όντως κάπου χωλαίνουν. Σε περίπτωση που αυτό συμβαίνει, σπανιότατα ο εκδοτικός οίκος θα δικαιολογήσει την άρνησή του κάνοντας μνεία σε ελαττώματα αυτής καθεαυτής της γραφής.

Ας ρωτήσουμε λοιπόν ξανά τον εαυτό μας τα εξής: «Ποιος εκδοτικός οίκος εκδίδει αντίστοιχα της δικής μου θεματολογίας έργα;» «Τι ζητάει η αγορά του βιβλίου αυτή τη στιγμή;» «Είναι το κείμενό μου τακτοποιημένο;» Ευκαιρία να ξανακοιτάξουμε το βιογραφικό μας, την περίληψη, τυχόν παραλείψεις δικές μας.

Κι αφού απαντήσουμε στα παραπάνω, ας σκεφτούμε επίσης ότι το ταλέντο δεν αρκεί να υπάρχει αλλά πρέπει και να αναδειχθεί. Πότε γίνεται αυτό; Ο σίγουρος δρόμος είναι ο πιο μακρύς, θα έλεγα.

Η Margaret Mitchell απορρίφθηκε 38 φορές μέχρι να κατορθώσει να εκδοθεί το όσα παίρνει ο άνεμος. Η Meg Cabot έλαβε 17 αρνητικές απαντήσεις για τα ημερολόγια μιας πριγκίπισσας. Ο Μόμπυ Ντικ του Herman Melville απορρίφθηκε εν πρώτοις, γιατί το έργο θεωρήθηκε ακατάλληλο για το νεανικό κοινό της Μεγάλης Βρετανίας. O Charles Bukowski έλαβε τόσες απορριπτικές επιστολές που έφταναν για να τις χρησιμοποιήσει σαν ταπετσαρία για τους τοίχους του. «Παράλογο, ανιαρό, χωρίς φαντασία» χαρακτήρισε ένας εκδότης το ο άρχοντας των μυγών του William Golding.

Ο κατάλογος δεν έχει τέλος. 

Για να κατανοήσουμε όμως το παράλογο μέσα στο λογικό ή έστω το αντίθετο, παραθέτω σε συντόμευση την απάντηση που έδωσε το 1912 ο εκδότης Arthur Fifield στην Gertrude Stein: «Κυρία μου, είμαι μόνο ένας…Μία ύπαρξη…με μια ζωή να ζήσω, με εξήντα λεπτά μόνο μέσα στην ώρα…με ένα ζευγάρι μάτια, ένα μυαλό. Κι αφού είμαι ένας, που έχει μόνο ένα ζευγάρι μάτια…μόνο μια ζωή, δε μπορώ να διαβάσω το χειρόγραφό σας τρεις και τέσσερις φορές…μια ματιά μόνο είναι αρκετή…με το ζόρι θα πουλούσε έστω κι ένα αντίγραφο…σας το επιστρέφω συστημένο, ένα χειρόγραφο, με ένα ταχυδρομείο». Προβοκατόρικη και γεμάτη βερμπαλισμούς η επιστολή. Έλλειψη διαίσθησης, λάθος χρόνος, λανθασμένη επιλογή εκδοτικού οίκου; Την απάντηση την έδωσε σίγουρα η ιστορία της λογοτεχνίας. 

Ταλέντο, τύχη, υπομονή και επιμονή είναι τα τέσσερα στοιχεία που απαιτούνται σε κάθε τι που κάνουμε. Ισχύουν και με το παραπάνω στη συγγραφή. «Το να γράψεις ένα βιβλίο είναι μια περιπέτεια. Στην αρχή είναι παιχνίδι κι ευχαρίστηση, Μετά γίνεται ερωμένη, αφέντης, τύραννος. Και πάνω που πας να συμφιλιωθείς με την υποτέλειά σου, σκοτώνεις το τέρας και το πετάς στο κοινό». Είναι τα λόγια του Winston Churchill. 

Αυτή η άγια ώρα που όλοι οι συγγραφείς περιμένουν, κάποτε γίνεται πραγματικότητα. Είναι όμως ο δρόμος στρωμένος με ροδοπέταλα ή τα φαινόμενα απατούν;

ΠΗΓΗ:

http://vivliodeiktis.blogspot.gr/2012/07/blog-post_6748.html