ΑΣΗΜΙΝΑ ΞΗΡΟΓΙΑΝΝΗ- ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟ

ΑΥΤΟΑΝΑΦΟΡΙΚΟ


Με είπανε <ποιήτρια> και τρόμαξα.

ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΟ <ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΩΝ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΑΣΩΝ>>,της Αναστασίας Γκίτση

Από την Ασημίνα Ξηρογιάννη

Τα μικρά με<κράτησαν> πιο πολύ από τα μεγάλα ποιήματα.Με ταξίδεψαν σε αισθήσεις περισσότερο,σε ερωτικές- ή άλλου τύπου -εξομολογήσεις,σε θύμησες,σε οικεία αισθήματα μέσα μου καλά σφαλισμένα.Σημειώνω ότι κάποιoι <τρόποι>,που βρίσκονται κάτω από τίτλους ποιημάτων ,αποτελούν μικρά,ανεξάρτητα ποιήματα,θα μπορούσαν δηλαδή να <σταθούν> και από μόνοι τους.[π.χ.από τα ποιήματα που παραθέτω παρακάτω...

Κι ευτυχώς που η ποίηση
σε λίγους μόνο στίχους διασώζει
ολάκερη τη θεική ευσπλαχνία...


Παράπλευρες ιστορίες,
μονόδρομες επιθυμίες που καταλήγουν
στο τίποτα και στα πάντα,
ίσως γιατί άθελά μας υφίστανται οι πιο όμορφες
ιστορίες ή τραγωδίες...

Λέξεις δεν κράτησα για σένα.
Τις όσμωσες όλες με τις αισθήσεις σου. ]

Αφουγκράστηκα τρυφερά τον πληγωμένο εαυτό μου,(επειδή <για μένα δεν ρώτησαν >οι άνθρωποι που θα ήθελα να ρωτούσαν)Αναστασία,ναι!Συμπλέουμε!


Παραθέτω εδώ τα εξής:

σελ:9
ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΡΟΣΕΥΧΗ

Κι ευτυχώς που η ποίηση
σε λίγους μόνο στίχους διασώζει
ολάκερη τη θεική ευσπλαχνία...

Στάλαξε λίγη νυχτιά
στην παλάμη μου
να ελευθερώνω
κάθε που θέλω να κλάψω...

Μην με δουν και
με χρεώσουν μ΄αδυναμία!


σελ:12
OΛΙΓΑΡΚΕΙΑ

Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ Θεού,Ελέησον ημάς!
Κύριε Ιησού Χριστέ,Υιέ Θεού,Ελέησον ημάς


Μάζεψε ότι απέμεινε!
σου είπα έντρομη,
Ο κόσμος καταρρέει...
Κι εσύ στ΄αλήθεια
πώς μπόρεσες
και χώρεσες
όλα σου τα όνειρα
σ΄ένα μικρό κομποσχοίνι!



σελ:22
ΕΛΑ ΜΟΥ

Ακου...ακου...ακου με...


Ελα μου,
Ελα μου να με κατοικήσεις.
Αδειανό σαρκίο απόκαμε η επιθυμία μου.

σελ . 13
ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Παράπλευρες ιστορίες,
μονόδρομες επιθυμίες που καταλήγουν
στο τίποτα και στα πάντα,
ίσως γιατί άθελά μας υφίστανται οι πιο όμορφες
ιστορίες ή τραγωδίες...

Κόψε λίγη από τη vυχτιά σου
να΄χω να σε ποθώ τα βράδια
σε υπνώδεις αγναντεύσεις της αφής
θα΄ρθωνα ξαποστάσω
σ΄εσένα που θεικά υπήρξαν
τα καλέσματά σου
χωρίς να το θελήσεις.

(Γι΄αυτό σου λέγω)
οι ομορφότερες ιστορίες
άθελά μας υφίστανται.


ΑΝΔΟΡΡΑ

Λέξεις δεν κράτησα για σένα.
Τις όσμωσες όλες με τις αισθήσεις σου.


Μύριζες χίλια στόματα
και μια φωνή.
Μα απ΄όλα περισσότερο
τ΄αστέρια σου νοστάλγησα,
έτσι όπως τρυφερά
τυλίγαν
το κορμί μου.