ΜΑΡΤΙΟΣ 2005,Αρ.47
Τις προάλλες κοιτώντας τη συλλογή μου από προγράμματα θεάτρων, πέφτω πάνω στην <<Κυρία Κλάιν>>.Ενα έργο του Νίκολας Ράιτ.Μια παραγωγή του θεάτρου Εξαρχείων για το 2002.Ξεφυλλίζοντας το εν λόγω πρόγραμμα συναντιέμαι με μια νεανική φωτογραφία της Ελένης Χατζηαργύρη και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι εκείνη δεν υπάρχει στη ζωή.Και ότι είχα την τύχη να την δω επί σκηνής στην τελευταία παράσταση της ζωής της.Εφυγε τον Σεπτέμβριο του 2004 σε ηλικία 81 ετώνέχοντας διανύσει μια μακρά πορεία γεμάτη παραστάσεις, διδασκαλίες,ήθος,συνέπεια,ποιότητα.Δάσκαλός της ο Κάρολος Κουν.Η πρώτη της θεατρική εμφάνισητο 1942 στην παράσταση <<Ρόσμερχολμ>> του Ιψεν. Κυρία της σκηνής και της οθόνης,
πρωταγωνίστρια σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου(Μήδεια,Μάκβεθ,Ματωμένος Γάμος,Οι τρεις αδελφές και άλλες).Πρόσφερε ουσιαστικά την προσωπικότητα και την τέχνη της στην Αρχαία Τραγωδία.Μάλιστα,το Πανεπιστήμιο Αθηνών της απένειμε τον υψηλότερο τίτλο τιμής ,εκείνον της επιτίμου διδάκτορά του.
Ενα μήνα πριν το θάνατο της Χατζηαργύρη ,στις 12 Αυγούστου 2004,μια άλλη σπουδαία πρωταγωνίστρια πέθανε σε ηλικία 90 ετών,η κυρία Βάσω Μανωλίδου.Συνεργάστηκε κατ΄εξοχήν με το Εθνικό Θέατρο απ΄όπου και αποφοίτησε-με ανθρώπους όπως ο Κακογιάννης,ο Μουζενίδης,ο Σολομός,ο Μινωτής.Πρώτη εμφάνιση το 1932 στον <<Ιούλιο Καίσαρα>> του Σαίξπηρ.Τελευταία της εμφάνιση το 1980 στις <<Ευτυχισμένες Μέρες>> του Μπέκετ.Για το ρόλο της Ουίνι και για πολλούς άλλους σε έργα κλασσικών και νεώτερων συγγραφέων(Σοφοκλή,Σαίξπηρ,Λόρκα,Χορτάτση,Ιψεν,Καλντερόν,Μολιέρου)απέσπασε σημαντικές κριτικές για την υποκριτική της δεινότητα και τις μοναδικές ερμηνείες.
Πέθανε λίγες μέρες πριν τη Μανωλίδου ,στις 29 Ιουλίου 2004,σε ηλικία 81 ετών .Και επέλεξα να την μνημονεύσω τελευταία.Την Ρένα την Βλαχοπούλου,την δική μας Ρένα,που πολλές γενιές μεγάλωσαν με τις ταινίες της,την υπέροχη και εκφραστική φωνή της,τα γέλια,το ιδιότυπο και αυτοσαρκαστικό πολλές φορές χιούμορ της.Η καταγωγή της απότην Κέρκυρα.Σπούδασε μουσική και φωνητική,αρχικά έκανε καριέρα ως τραγουδίστρια,αργότερα ασχολήθηκε με το θέατρο και πρωτοεμφανίστηκε τον κινηματογράφο το 1956.Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1994,στο έργο η<< Χαρτοπαίχτρα>> του Δημήτρη Ψαθά.Εχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους που περιέχουν τραγούδια και από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε.Χάρη την πληθωρικότητα,το ταμπεραμέντο και το ταλέντο της κέρδισε εύκολα την αγάπη του κόσμου και των κριτικών
Μπορεί ο θάνατος να τις πήρε από τους ανθρώπους ,μα εκείνες ζουν στις καρδιές μας μέσα από τη συλλογική και την ατομική μνήμη.Γιατί και οι τρεις ήταν υπέροχες!
Τις προάλλες κοιτώντας τη συλλογή μου από προγράμματα θεάτρων, πέφτω πάνω στην <<Κυρία Κλάιν>>.Ενα έργο του Νίκολας Ράιτ.Μια παραγωγή του θεάτρου Εξαρχείων για το 2002.Ξεφυλλίζοντας το εν λόγω πρόγραμμα συναντιέμαι με μια νεανική φωτογραφία της Ελένης Χατζηαργύρη και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι εκείνη δεν υπάρχει στη ζωή.Και ότι είχα την τύχη να την δω επί σκηνής στην τελευταία παράσταση της ζωής της.Εφυγε τον Σεπτέμβριο του 2004 σε ηλικία 81 ετώνέχοντας διανύσει μια μακρά πορεία γεμάτη παραστάσεις, διδασκαλίες,ήθος,συνέπεια,ποιότητα.Δάσκαλός της ο Κάρολος Κουν.Η πρώτη της θεατρική εμφάνισητο 1942 στην παράσταση <<Ρόσμερχολμ>> του Ιψεν. Κυρία της σκηνής και της οθόνης,
πρωταγωνίστρια σε παραστάσεις του Εθνικού Θεάτρου(Μήδεια,Μάκβεθ,Ματωμένος Γάμος,Οι τρεις αδελφές και άλλες).Πρόσφερε ουσιαστικά την προσωπικότητα και την τέχνη της στην Αρχαία Τραγωδία.Μάλιστα,το Πανεπιστήμιο Αθηνών της απένειμε τον υψηλότερο τίτλο τιμής ,εκείνον της επιτίμου διδάκτορά του.
Ενα μήνα πριν το θάνατο της Χατζηαργύρη ,στις 12 Αυγούστου 2004,μια άλλη σπουδαία πρωταγωνίστρια πέθανε σε ηλικία 90 ετών,η κυρία Βάσω Μανωλίδου.Συνεργάστηκε κατ΄εξοχήν με το Εθνικό Θέατρο απ΄όπου και αποφοίτησε-με ανθρώπους όπως ο Κακογιάννης,ο Μουζενίδης,ο Σολομός,ο Μινωτής.Πρώτη εμφάνιση το 1932 στον <<Ιούλιο Καίσαρα>> του Σαίξπηρ.Τελευταία της εμφάνιση το 1980 στις <<Ευτυχισμένες Μέρες>> του Μπέκετ.Για το ρόλο της Ουίνι και για πολλούς άλλους σε έργα κλασσικών και νεώτερων συγγραφέων(Σοφοκλή,Σαίξπηρ,Λόρκα,Χορτάτση,Ιψεν,Καλντερόν,Μολιέρου)απέσπασε σημαντικές κριτικές για την υποκριτική της δεινότητα και τις μοναδικές ερμηνείες.
Πέθανε λίγες μέρες πριν τη Μανωλίδου ,στις 29 Ιουλίου 2004,σε ηλικία 81 ετών .Και επέλεξα να την μνημονεύσω τελευταία.Την Ρένα την Βλαχοπούλου,την δική μας Ρένα,που πολλές γενιές μεγάλωσαν με τις ταινίες της,την υπέροχη και εκφραστική φωνή της,τα γέλια,το ιδιότυπο και αυτοσαρκαστικό πολλές φορές χιούμορ της.Η καταγωγή της απότην Κέρκυρα.Σπούδασε μουσική και φωνητική,αρχικά έκανε καριέρα ως τραγουδίστρια,αργότερα ασχολήθηκε με το θέατρο και πρωτοεμφανίστηκε τον κινηματογράφο το 1956.Η τελευταία της θεατρική εμφάνιση ήταν το 1994,στο έργο η<< Χαρτοπαίχτρα>> του Δημήτρη Ψαθά.Εχει κυκλοφορήσει πολλούς δίσκους που περιέχουν τραγούδια και από τις ταινίες που πρωταγωνίστησε.Χάρη την πληθωρικότητα,το ταμπεραμέντο και το ταλέντο της κέρδισε εύκολα την αγάπη του κόσμου και των κριτικών
Μπορεί ο θάνατος να τις πήρε από τους ανθρώπους ,μα εκείνες ζουν στις καρδιές μας μέσα από τη συλλογική και την ατομική μνήμη.Γιατί και οι τρεις ήταν υπέροχες!